#unicode
" နောက်ဆုံးအနေနဲ့ တို့တွေ နောက်တစ်ခေါက်လောက် ကလို့ မရဘူးလား "
ကြယ်လေးတွေဟာ မဲမှောင်နေတဲ့ ကောင်းကင်ကြီးပေါ်တွင် အစီအရီနေရာယူကုန်ကြပြီ
လခြမ်းကွေးလေးကလည်း နူးညံ့တဲ့ တိမ်တိုက်တွေနောက်မှာ ပုန်းကွယ်နေတယ်
တိတ်ဆိတ်တဲ့ လမ်းမပေါ်မှာ ခြေသံတွေ ကြားလာရပြီး ခြေသံပိုင်ရှင်ဖြစ်တဲ့ Aeriက လူသူမရှိရှင်းလင်းနေတဲ့ ဆိုးလ်လမ်းမပေါ်မှာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လမ်းလျှောက်နေတဲ့ ကောင်မလေးကို ကြည့်ပြီး ပြုံးနေသည်
" ကချင်စိတ် မရှိနေဘူး Unnie "
NingNingရဲ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ အသံကြောင့် Aeri ထပ်ပြုံးမိပြန်သည်
နူးညံ့နွေးထွေးတဲ့ လက်တစ်ဖက်က သူမလက်ကို လာကိုင်တဲ့အခါမှာတော့ NingNing ခြေလှမ်းတွေရပ်သွားသည်
" ဘာလို့ ကချင်စိတ်မရှိရတာလည်းဆိုတာ တို့ကို ပြောပြလို့မရဘူးလား "
အလိုမကျတဲ့ မျက်မှောင်ကြုတ်မှုဟာ NingNingရဲ့ မျက်နှာပေါ် ဖြစ်ပေါ်လာသည်
NingNing ကိုယ်တိုင်လည်း သူမကိုယ်သူမ ထူးဆန်းနေတယ်ဆိုတာလည်း သိသည်
ပုံမှန်ဆို Aeriမေးတာကို ပြန်ဖြေပေမယ့် ယခုတော့ Aeriမေးတာကို မဖြေဘဲ ဂျစ်တိုက်ချင်နေသည်
" ဘာမှမဟုတ်ဘူး "
NingNingရဲ့ စကားကြောင့် Aeri မျက်ခုံးတစ်ဖက် ပင့်သွားတယ်
" ဘာဖြစ်နေတာလည်း ကလေးမ မင်းမျက်မှောင်ကြုတ်တာ မရပ်မချင်း တို့ ဘယ်မှမသွားဘဲနေပစ်မှာနော် "
Aeri စကားကြောင့် NingNing သက်ပြင်းချလိုက်သည်
Aeriကို သူမဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ ပြောပြသင့်လား
သူမကို လျစ်လျူရှုပြီး Minjeongနဲ့ သုံးလေးရက်လောက် အချိန်ဖြုန်းခဲ့တဲ့ Aeriကို သူမ ဘာဖြစ်နေလည်းဆိုတာ ပြောပြရမလား
