Hepinize tekrar selam,
Bugün nasılsınız?
Oylarınızı esirgemeyin lütfen...
Not: Önceki bölümü kimse okumamış ama ben yine de yazıyorum nxnxnznnxzm
Neyse boşluk yapmayıp bölüme geçelim, yazım ve noktalama yanlışı varsa kusura bakmayın lütfen.
Multi: Destina DEMİR
Keyifli okumalar...💛💛
Hayat hiçbir zaman istediğimiz gibi gitmez, mutlu olamayız. Bazıları, hatta hiçkimse bunu kabul etmez ve bunun sonucunda aydınlık ve karanlık taraf oluşur.
Bazıları zorunluluktan bazıları ise seçim şansını karanlık taraftan kullanmak istediği için kötü olur.
Ben ise aydınlığı seçendim ve şuan ki durumum seçiminden mi olsa gerek bilinmez ama hiç iç açıcı değildi.
Kelepçeyi sürekli zorladığımdan dolayı bileğimde oluşan morluk, kızarıklık ve yaralar beni zaten zorlarken baş ağrısı her şeyin tuzu biberi oluyordu.
Buraya gelişimin üzerinden tam 24 saat geçmiş, ve o gıcık adamdan sonra bana yemek getiren hizmetçiler dışında kimse bulunduğum odaya uğramamıştı.
Kapının naifçe çalınmasından anladığım kadarıyla bana yemek getirmişlerdi.
"Merhaba Efendim, bugün nasılsınız?"
Karşımda elinde bir yemek tepsisi olan ellilerinin ortasında hafif kır saçlı bir kadın duruyordu.
Kadını burada kaldığım 24 saat içinde çok az tanımama rağmen sevmiştim ama bu sorduğu soru benim için hiç hoş değildi. Alayla gülerek karşılık verirken ağzımdan çıkan sözcükler iğneleyici bir tınıda çıkıyordu.
"Buraya kaçırılarak getirildim, neye yarayacağımı bilmiyorum, elimdeki kelepçeler yüzünden bileklerimi hissetmiyorum ve buna artı olarak sağlıklı düşünemiyorum, siz karar verin nasılım?"
Kadın başını hafifçe eğdi,
"Kızım Adal Bey'in emri üzerine buradayım ve sana bu gibi şeyler soruyorum. Mazur gör, emir kuluyum yapacak bir şeyim yok."
Ben, öfkemi yanlış kişiye kusmuştum. Ben böyle bir insan değildim, olamazdım.
"Özür dilerim..."
Benim bu mahçupluğuma karşı şefkatli bir tebessüm gönderdi,
"Nermin, ismim Nermin."
"Özür dilerim Nermin Abla öyle demek istemedim. Sadece ben zor zamanlar geçiriyorum ve kaldıramıyorum asıl sen mazur gör."
Tekrar tebessüm ederek elindeki tepsiyi bana vererek konuştu.
"Bunları ye ve gücünü topla güzel kızım, burada sana zarar gelmeyecek."
Yemek yemek gibi bir isteğim henüz yoktu ama verilen tepsiye itiraz etmedim çünkü yemem gerekiyordu.
"Teşekkür ederim Nermin Abla."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYAN YILDIZ
Non-Fiction!!Hikayede geçen kişi ve unsurların hiçbiri gerçek değildir!! (...) Sarsılıyordum, kendimi bilmiyordum. Sarhoştum. Beyaz villanın bahçesinde oturmuş kaçıncı olduğunu umursamadan elimdeki biradan büyük yudumlar alıyordum. Yanıma oturan birisiyle irk...
