You never failed to make me smile,every single day of my life was so magical when I laid my eyes on you,You have promise a long lasting Relationship but now?where was the promise that you have said?Pinaasa moko sa wala!Dahil sa walang kwentang dahilan.
"Kung mahulog ka man sakin,expect mo tol sasaluhin kita."ang sabi niya saakin na nag pangiti naman sa mga labi ko.
"Sana pag nakita moko tol hindi mag bago ang paningin o ang pagmamahal mo para sakin." Saad ko naman na may kaunting kalungkutan.
"Promise ko sayo,kahit ano pa man itsura mo,kahit ano pamang height mo,top ka man o bottom wala akong pakelam mamahalin kita kahit ano pang anyo mo,at promise ko din sayo,kapag nag kita tayo,Magiging Tayo na."
"Promise?"
"Oo Tol PROMISE!"
Lumipas ang araw lagi akong masaya,lagi akong may inspiration saaking pag-aaral,hindi ko alam kung hanggang saan ito pero ang alam ko lang masaya ako sa bawat araw na ka chat ko siya.
"Tol?saturday bukas?araw ng pagsamba ko,pwede ba tayong mag kita?"bigla akong kinabahan at nasiyahan,exited na hindi,dahil sa wakas nakapag decide na siya na makapagkita.
"Osige tol anong oras at saan?"
"Sa Puregold,Mag kita tayo ng 1pm sakto,may kailangan akong sabihin sayo"bigla ako nabuhayan ng loob dahil sa ang alam ko magiging kami na bukas,nawala lahat ng nasa isipan ko kinabukasan,ang alam ko lang simula sa araw na ito,ako ay macocommit sa taong pinangarap ko noon.
1new message received
TOL"Tol?exited nakong makita ka,tignan mo oh?nag paload pako para matxt ka mamaya."
Kinilig ako sa maliit na effort na ginawa niya,7:00 palang ng umaga ay naghahangad nako na sana hapon na para makapagkita na kami,naglinis ako ng bahay at natapos ako ng saktong12pm kaya naman kaagad nako nag bihis at lumarga.
"Hello?Tol malapitt nako sa puregold ikaw nasan kana?"
"Ahh ea Tol sandali pinag bantay ako ng tindahan mga 1:05 nanjan nako." Malungkot ba sinabi ko sakanya.
Panira naman kasi ang nanay ko,kung kelang paalis nako saka naman siya mag kakaemergency,nag isip ako ng paraan,kaya isinara ko ang tindahan at lumarga na,tumakas lang ako samin,kaya ang tanging suot ko ay tshirt,blue na shorts at tsinelas,nag dala ako ng 100 pesos para sa pamasahi,nag txt ako saknya na malapit nako kaya naman inabangan niya ako sa harap ng puregold.
Laking gulat ko nang may kasama siyang babae at mukhang nanay niya iyon,kaya naman nahiya at nakayukong nag punta sa kanila.
"Mano po." Pag bungad ko sa nanay niya,nung nag mano na ako ay nag pakuha siya ng alcohol sa kasama niyang babae,nag hugas ng kamay,tinignan ako mula ulo hanggang paa at bigla nalang nag iba ang itsura niya,tinignan ko si Tol pero wala siyang reaction.
"Maraming salamat sa time pero kailangan na namin umalis "
"Haa pero?Ahh-hmm?ok po."
Magmamano na sana ako ng bigla niya akong pinigilan na may pandidiri sa kanyang mukha.
Alam ko sa isip ko na hindi niya nagustuhan ang aking ayos,dahil nakita ko ang pagkilos ng kanyang ina,nag paiwan si Tol para kausapin ako.
"Tol pasensya kana,pero nag paalam kase ako kay mama na makipag live in na sayo."
Sumaya ang kaluluwa ko nang marineg ko iyon,nalungkot naman ako damdamin ko dahil medyo malungkot siya.
"Talaga tol?so ibig sabihin?Tayo naba?"
"Oo tol tayo na."
Walang hiya niya akong kiniss sa harap ng madaming tao,kaya naman nag pulong ang nga tao sa paligid namin at nag sisihiyawan sa kilig,eto na yata ang pinaka masayang araw ng buhay ko.
****
Lumipas ang araw,ang buwan at ang taon nag sama kaming masaya,umalis narin ako saamin dahil hindi nila tanggap ang sitwasyon ko ngayon,nag trabaho kaming pareho ni Tol at kumikita naman kahit papaano,isa siyang trainor sa gym at ako naman ay isang trabahador sa mall.
"TOL ayos kalang ba?mukhang pagod ka?"pag tatanong ko sakanya.
"Ahh wala to mag papahinga nako!" Pag sagot naman niya sakin.
Nang tumalikod siya may nakita akong bukol sa may leeg niya,nung makita ko iyon humarap siya sakin at bigla nalang hinimatay.
Kaagad ko na siyang dinala sa ospital kasama ang mga tumulong saakin,hinintay ko munang lumabas ang doctor bago ako nakampante.
"Sorry pero may HIV ang kaibigan mo,kaya naman nag karoon na siya ng bukol sa kanyang kanang leeg,walang cure angfor HIV pero im so sorry to say that nakabilang nalang ang araw ng kaibigan mo?"
"Pero doc?papaano?ako lang naman ang nakakasiping niya at wala ng iba?hindi naman siya papalitpalit ng kasipin ah?" Kaagad nakong tumakbo papunta sakanya,nakita kong umiiyak din siya.
"Tol patawarin moko,ginawa ko lang naman iyon dahil sa pera."
"Sssssh!!mag pahinga ka nalang."
Lumabas ako sa ospital para tawagan ang mga magulang ni Tol,lutang ang isipan ko kaya naman,nakakita ako ng maliwanag na ilaw sa may kanan tinigan ko ito hanggang sa,nakita ko ang kaluluwa ni Tol na may kasamang lalaki,bigla nalang akong napaupo sa kinalalagyan ko,alam ko ito,alam ko ang lahat ng nangyayare ngayon,ang Promise na mag sasama kami hanggang sa pagkamatay ay wala na,ang promise na hindi niya ako iiwan ay wala na,hinayaan ko nalang tumulo ang mga luha ko ng mapagtanto kong may paparating na tren sa harap ko,hinayaan ko lang ang sarili ko hanggang sa...
"Maraming salamat sa masasayang ala ala Tol."
