The Princess of Time

Hoofdstuk 4

"Wil je voetballen?" vraag ik. "Ja hoor! Alleen moet ik wel oppassen met mijn kleren..." Bah. Is hij ook zo als mama en papa? "Ben jij ook een prinsesje?" vraag ik. "Nee. Ik ben een prinsje. Ben jij ook een prinsje?" vraagt Alexander. "Nee. Ik ben een prinsesje." "ALEXANDER! KOM EENS HIER!" hoor ik iemand roepen. Volgens mij gaat hij niet... "Moet jij soms ook van die stomme jurkjes aan?" vraag ik. "Nee." zegt hij. "Maar ik moet even naar mijn mammie toe." "Gaan we nog wel voetballen?" "Ja!" Ik trap alvast mijn hakjes uit. Daar komt hij weer! "Kom je?" vraag ik. "Heb jij een voetbal? Ik heb er geen mee..." zegt hij. "Wacht even."

Als ik terug kom, staat Alexander nog steeds te wachten. "Kom!" zeg ik. We lopen naar het mooie grasveld van papa. Ik laat de bal vallen en trap er tegen aan. Dan val ik net naast het veldje. Ik doe mijn knie au. Ik begin te huilen. Alexander komt naar mij toe gerend. "Wow! Je knie kan verven!" Ik huil nog steeds, maar toch moet ik lachen door zijn grapje. "Amira van Arabia wat is hier aan de hand?!" roept papa. "I-ik be-hen geva-hallen bij het voe-hoetba-hallen." zeg ik. "En nu kan haar knie verven!" zegt Alexander. Daar moet papa niet om lachen... Papa is boos... "Amira! Ik ben diep teleurgesteld in jou! Moet je je mooie jurk nu kijken! Dit is gewoon teleurstellend voor een kroonprinses!" "Wat is teleurgebeld?" "Alexander ga nu naar je ouders! Amira meekomen!"

Papa en ik lopen naar binnen. Mama komt er aan. "Amira! Wat is er met je jurk?!" "Ik ben gevallen met voetballen en nu doet mijn knie au..." "Oh Amira! Dom wicht!" "Wat is een wicht?" "Laat maar. Het feest is voor jou afgelopen. Ga maar naar je kamer Amira. Er komt zo een butler je wond verbinden." zegt papa. Ik loop met water uit mijn ogen naar mijn kamer.

---

Hoi prinsen en prinsessen!
Bedankt voor het lezen van het boek! We zitten op ongeveer 75 reads!
Wat vinden jullie? Leuk of niet? Laat het weten in de comments!

x Roos