All About You

AAY 1

Chapter 1
Weird

I closed my eyes tightly and opened it again. The wind blew hastily and the leaves dance with the wind before it fell on the ground. I can here them calling out my name just beside me before I open my eyes.

"Ang ingay n'yo, natutulog ako." Saad ko at saka sila tinapunan ng masamang tingin, kasalukuyan silang nakatayo sa harap ko habang nakatingin sa akin. "Kurt, tumayo ka na nga"

Umupo ako ng maayos at saka nag tanong. "Bakit, may gagawin ba tayo?"

They looked at me like Im the worst person they've ever met. Sa gilid ng aking mata ay nakita kong kinuha niya ang isang notebook at saka iyon marahas na ihinanbalos sa braso ko. I hissed as I run my left hand on my right shoulder. "Nakakasakit ka na Grace, bakit saan ba ang punta natin?"

"Tinatanong pa ba 'yan, tumayo ka na bilis bago pa dumating si Sir Adam." Saad niya at inayos ang kanyang bag pack, unti-unti akong tumayo at kinuha na rin ang gamit ko.

"Ano pa nga ba, ang boring naman kasi rito sa loob ng classroom" Iginala ko ang panigin sa paligid ngunit ng hindi maalala kung ano ang hinahamap ay agad rin naman na sumunod sa kanila. I was behind them walking slow as my thouths gets occupied about a face I couldnt even remember.

"At kailan ko pa nakita ang mukha ng taong iyon." I whispered underneath my breathe. Na bigla na lamang ako ng bigla na lang ay may umakbay sa akin, lumingon ako sa kaniya at napahinga ng malalim. Hindi ko man lang namalayan na kanina pa pala ako tensyonado.

"Okay ka lang, Kurt?" Sa-sagot na sana ako ng bigla na lang mag salita si Grace mula sa unahan. "Bilisan n'yo mga paggong, baka mahuli tayo."

Tumango na lang ako at mas binilisan pa ang pag lalakad. Napahinto ako sa paglalakad ng marinig ang sunod-sunod na mga yapak mula sa likuran ko, tatlong lalake na tumatakbo patungo sa diresyon namin.

"Takbo na, papunta na si Sir." Pagkasabi niya n'yon ay agad kaming na alerto, tila isa iyong alarm para mas bilisan pa namin ang paglalakad. We run as fast as we could and somehow they managed to go to the escape route. Liliko na sana ako ng makita ang pamilyar na mukhang iyon. Tumigil ako at sinundan siya ng tingin, tila naging mabagal ang pagtakbo ng oras ng mga sandaling iyon. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa mawala siya. I was outstund there for a second. I barely remember what I was doing that time, I was left there looking at the path where he disappeared.

"Kurt!" Nang marinig ko ang pangalan ko ay doon lang nanumbalik sa isipan ko ang lahat. Tumingin ako sa gawi ng tumawag sa akin at nakitang nakasingaw ang mukha ni Grace doon. I smiled and was about to take a step when I heard a familiar voice called out my voice. "Kurt Lurence!"

I stopped and gestured my hand at her that I'll follow them immediately, agad niya naman iyong nakuha ngunit nakikita ko sa mga mata niya na nag dadalawang isip siya na iwan ako kaya naman ay tumango na lamang ako saka siya tinalikuran.

"Sir, bakit po?" Tanong ko na tila hindi alam kung ano ang nangyayari. But well, kahit itanggi ko pa ng ilang milyon alam naman niya kung ano ang balak kong gawin. Binuksan niya ang hawak niyang record book at tumingin sa gawi ko.

"Kurt Laurence Arellano, tama?" Saad nito habang isinusulat ang aking pangalan, tumango ako kahit na alam ko naman na hindi niya iyon makikita. Tatalikod na sana ako ng muli siyang mag salita.

"Balik sa klase Mr. Arellano" Napabuntong hininga na lamang ako dahil sa sinabi niya. While I was walking he started talking again. "Mr. Arellano I want to ask, bakit ka nag cu-cutting class? You know your not-"

"Im sorry but Im not the Kurt that you used to know" Agad kong putol sa sasabihin niya. They keep on reminding me of my past when they dont have any idea about the things I've been through.