your life

hoofdstuk 5

Nadat dat Emma haar verhaal over haar en David vertelt zie ik in dat David een echte loser is. Hij heeft Emma gewoon gedwongen om te kussen. Even later komt David aan gewandeld op de speelplaats. Hij komt bij mij en Emma staan alsof er niks gebeurt is. 'Het is door jou dat ik viel van men fiets' zeg ik op een kwade manier tegen hem. 'Hoezo dan?' zegt David terug alsof hij niet zou weten waarover het gaat. 'Ik heb jou en Emma aan het raam gezien en daardoor was ik geschakeerd en viel ik van men fiets'. David gaat kijkt naar de grond, 'ben je jaloers ofzo'. Pfff hij denkt echt dat ik met hem wil zijn 'euh, jaloers helemaal niet ik vind het gewoon raar dat jullie twee in mijn huis en in mijn kamer aan het kussen waren'. David lacht en gaat weg. 'Hey je moet nu niet weg gaan' roept Emma. David komt terug naar ons ' wat is wil je nog iets zeggen schat'. 'Ik ben je schat niet en straks zeg ik alles tegen men ouders, over dat je met gedwongen hebt en jij wou met mij gewoon Paulien jaloers maken'. 'Omg David één goeie raad je gaat me nooit kunnen krijgen'. Na een heel lange en vermoeide schooldag ga ik terug naar huis. Opeens hoor ik achter mij 'Paulien wacht nu even!!' ik draai me om en zie David en komt naast me fietsen. 'Waar is Emma?' Die heeft nog inhaal uur zeg ik. 'Paulien ik wou je inderdaad jaloers maken, maar dat is me blijkbaar niet gelukt'. Ooooh, David begrijp het gewoon ik wil niet met je laat mij en Emma gerust. ik ben net aan men huis en zodra ik binnen ben ga ik drekt naar men kamer. Ik denk terug aan toen David zij dat de wereld ging vergaan. Zou het allemaal misschien toch waar zijn? Als het allemaal waar is dan zo de wereld vergaan één van de volgende dagen. Wat er uit David zijn mond allemaal komt geloof ik niet. Maar als mama het ook zegt....., dan is het misschien wel waar. Ik ga naar beneden voor het avond eten. Ella zit al aan tafel met papa. ( 'Heey Paulien, mama heeft gebeld om te vragen of jij en Ella nog is naar haar willen aan.' 'Geen denken aan ik wil mama wel zien maar niet David en zijn papa' zeg ik op een rustige manier. Zal ik anders vragen of mama is even naar hier komt dan zal David en zijn papa je niet zien. 'Ja dat is misschien fijner.' Zodra ik klaar ben met het avond eten ga ik drekt slapen. In mijn ben lees ik nog even en dan val ik in slaap. ik word al vroeg wakker, niet normaal vroeg..... Opeens hoor ik papa benden heel vroeg roepen dat ik en Ella zo rap mogelijk naar benden moeten komen. Opeens besef ik dat men vloer stilletjes trilt. Oooohnee is dit het einde van de wereld???  Ik kom samen met Ella een trappen afgestormd. 'We moeten nu naar het huis van mama' roept hij. Terwijl we rap lopen naar het huis van mama vraag ik waarom we naar mama's huis gaan tijdens deze aardbeving. ' omdat ik niet zonder één van jullie kan leven, ik wil jullie allemaal reden'. Dat is het bewijs dat papa nog van mama houdt. Zodra we bij mama haar huis zijn zegt papa dat we buiten moeten wachten. Ik hou Ella stevig vast. Net als papa het huis wil in lopen komen David en zijn papa er uit. Davids papa zegt dat mama is gevallen en dat ze geen tijd hadden om haar te dragen naar buiten. Na 1 minuutje staat papa al buiten met mama in zijn armen. Davids papa en David zijn snel weg gelopen naar ergens anders. Het was een aardbeving, maar het was gelukkig maar een lichte aardbeving. Alle huizen staan er nog. ' ik had je nooit mogen dumpen' zegt mama op een schuldige manier. ' ik heb altijd van jou en mijn kinderen gehouden' zegt papa. En zoals elk verhaal toch meestal goed eindigt. Eindigt dit verhaal ook goed. Ik, Ella, mama en papa blijven voor altijd samen.
Dit is een kort verhaal.