Ölüm Sessizliği

İkinci şans

Yazim hatalarm varsa kb

"Boşuna saklanma çocuk benden kaçamazsın."
Dolabın için de saklanıyordum, nefes alış verişlerimi duymasın diye ağzımı elimle kapatmıştım.Korkudan ellerim tir tir titriyordu.Telefonumun sesini kısıp polisi aramaya başlamıştım ki bir anda dolabın kapağı açıldı.

Tanrım,sanırım sonum geldi.

İğrenç bir kahkaha atarak "Benden kaçamazsın demiştim" dedi.Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı.

Yalvarsam vicdana gelir mi acaba?

Bunu düşünecek fırsatım olmadan karnıma bir bıçak saplanmıştı.
Gerçekten acı vericiymiş.
Yavaştan gözlerim kararmaya başlamıştı.Film şeridi gibi tüm yaşadıklarım,ailem,biricik sevgilim,arkadaşlarım,mutlu olduğum anlar geçmişti.Birden herşey karanlığa büründü,sonsuza kadar...

***
Felix

Telefonum çalmasıyla uyanmıştım.Kimin aradığına baktığım da karakoldan aradıklarını görmüştüm.Zorla açıp telefonu kulağıma götürmüştüm ki Soobin'in telaşlı sesini duymam bir olmuştu.

  Telefonumu kapatıp yataktan kalktım.Hemen hazırlanıp evden çıkmıştım.Arabaya binip çalıştırdım ve seri birşekil de yola çıktım.Olabildiğince hızlı sürüyordum.Birkaç dakika sonra karakola geldiğim de arabayı park edip çıktım.Binaya koşar adımlarla girdiğim de Soobin'i görmüştüm.Anladığım kadarıyla aradığımız seri katil yine bir cinayet işlemişti.Soobin yanına bazı evrakları aldıktan sonra karakoldan çıkıp olay yerine doğru gitmeye başladık.

  Olay yerine geldiğimiz de arabayı parkedip indik.Eve doğru adımlamaya başladığım da ağır kokuyu bahçeden bile alabiliyordum.Yüzümü buruşturup yürümeye devam etim.İçeriye girdiğimzi de sağlık parsonellerin çoktan geldiğini farkettim.
 
  Evin etrafından başlıyarak etrafı incelemeye başladım.Zanlının zorla girdiğine dair hiçbir işaret yoktu.Bunu not aldıktan sonra eve girip ailenin öldürüldüğü odaya adımladım.Yerler kanla boyanmıştı adeta.

  Etrafta toplayabildiğim kadar ipucu topladıktan sonra biraz hava almaya dışarı çıktım.Yere çöküp olay hakkın da kafam da canlandırmalar yapmaya çalışıyordum.Yanımda bir hareketlilik hissedincr oraya döndüm.Gelen kişi hiç şaşırtmıyacak ki Soobin'di.
  
  "Katil yine hiçbir iz bırakmamış." demişti umutsuz çıkan sesiyle.
  
  "İlla biryerde açık bırakacak ve onun ensesine çökeceğim."

  Bunun üzerine sessizlik oldu.Bir süre sonra da yanım da hareketlilik oldu ve yine yalnız kalmıştım.
 
   Ahh kafanı çalıştır hadi..

  Hiçbir sonuca varamadan tekrardan eve doğru yürümeye başladım.

  Evin önün de duran Chan'i farkettiğim de ona bir gelişme olup olmadığını sordum.
  
  "Çocuk odasın da mektup bulduk efendim.Katilin el yazısı olduğunu düşünüyoruz,incelemeye gönderildi.Cesetlerde adli tıpa gönderildi." demişti.

    Mektup mu?
 
   Kaç yıldır aradığımız seri katil bize bir mektup mu bırakmıştı,çok ironikti.

  "Teşekkürler Chan hyung,ben karakola gidiyorum o halde." diyip arabaya doğru yürümeye başlamıştım.
   
***
Minho

İçine hızla girmemle o guzel inlemesi kulaklarıma dolmuştu.
 
  Tanrım,beni deli ediyordu.

Telefonumun çalmasıyla durup telefonu alıp kimin aradığına baktığım da Felix'i görmek şaşırtmamıştı.

  Jısung'a baktığım da merakla bana bakıyordu.

  "Bebeğim,bunu açmam lazım." diyip o yumuşak dudaklara ufak bir öpücük bıraktım.
 
   İçinden çıkıp yatağa oturdum ve aramayı cevaplandırdım.