Karanlıktı... Odanın perdelerini indirmiş,kapıyı ve ışığı kapatmış, karanlık odada düşünüyordum. Çünkü buna ihtiyacım vardı. Düşünmeye... Tam o anda aklıma 7 saatir burada olduğumu ve daha fazla burada durmamam gerektiğini getirdim. Kalktım ve aklıma gelen ilk iş aylardır sessizde olan telefonuma bakmak oldu. Telefonumu çok aramadım. Her zamanki gibi yemek masamın üstünde duruyordu. Telefonu açtığım anda ekrana bildirimler dolmaya başladı. Tık, tık ,tık tık... Wattsap dışında hiçbirine bakmayacaktım. Ama en sonda duran bildirim çok dikkatimi çekmişti... Çok fazla düşünmedim ve açtım. Ne mi oldu? Bir yarışma varmış falan filan... Ama o kadar sıkılmıştım ki bu lanet olası hayattan, nefes almaktan, yaşamaktan... Bir mola vermeliydim. Hemde ilk defa seçilen biri olarak...
