Indigo

De cinema

1 juni 2022

"Excuseer, weet jij waar de cinema is?" 

Met mijn vaste verkopers smile kijk ik op. Heldergroene ogen kijken me doordringend aan en mijn hart klopt in mijn keel. Wat een knappe jongen. De knapste jongen die ik ooit heb gezien misschien wel. Veel te knap voor een meisje zoals ik. 

"Euhm, ben je niet van hier?" vraag ik en besef onmiddellijk hoe een domme vraag dat is. Natuurlijk is hij niet van hier. Dan zou hij ook wel weten dat de cinema hier slechts twee straten vandaan is. 

"Nee", glimlacht hij, "kan jij me helpen?" Ik slik. Man, zijn lach doet mijn benen knikken. Er heeft nog nooit iemand zo'n effect op mij gehad. 

"Ja, natuurlijk. Je gaat deze straat uit..." 

"Je shift zit erop, Maya." Mijn manager en goede vriendin Bo verstijft wanneer ze de jongen ziet staan. Hij heeft dus niet alleen op mij dit effect. "Of heb je nog een klant?" 

"Euhm, deze jongen..."

"Robbe," vult hij snel aan. 

"Robbe, zoekt de weg naar de cinema en ik was hem net de weg aan het uitleggen."

"Oh, ga anders even met hem mee. Je shift zit er toch op." Bo glimlacht naar me en ik hoop dat alleen ik haar pretoogjes kan zien. Ik kijk naar Robbe die me hoopvol aanstaart. 

"Natuurlijk," glimlach ik. "Ik ga snel mijn spullen pakken." 

"Doe maar rustig," hoor ik Robbe nog zeggen, maar ik ren naar de berging. Ik pak mijn rugzak, maar kan het niet laten om ook even in de spiegel te kijken. Ja, ik zie er uit zoals je eruit ziet na een dag werken: moe. Mijn zwarte haar steekt wild uit mijn dot. Snel maak ik mijn dot opnieuw en knijp even kort in mijn wangen voor wat kleur op mijn gezicht. Ach, wat ben ik toch stom. Robbe is veel te ver buiten mijn league. Ik haast me terug en zie hoe Bo een geanimeerd gesprek met hem voert. Hij lacht en dat geluid brengt mij weer helemaal uit evenwicht. 

"Ik ben klaar, kom je mee?" 

Hij knikt. 

"Leuk kennis met je te maken, Bo." En hij geeft haar een knipoog. Hm, eerste red flag. Hij volgt me naar buiten en wanneer hij naast me loopt, merk ik pas hoe groot hij is vergeleken met mij. 

"Zo", begin ik. "Ben je hier op uitstap of?" 

"Nee, ik ben naar hier verhuisd."

"Oh wanneer?" 

"Dit weekend. Mijn vader heeft hier werk gevonden." Ik ben me er fel van bewust dat we nagekeken worden en dat is niet door mij. Robbe heeft een effect op heel de stad. Ik vraag me af hoe oud hij is. 

"Oh fijn," zeg ik. "En je had hier al vrienden of?" Misschien ben ik iets te nieuwsgierig. 

"Waarom?" vraagt hij. 

"Omdat je naar de cinema gaat?" vraag ik. 

"Ah nee, dat is met mijn nieuwe buurmeisje." Zo, hij is hier drie dagen en heeft al een date? Man, wat een zalig leven. 

"Oh leuk!" antwoord ik. 

"En werk je al lang in de H&M?" vraagt hij dan. Misschien is hij toch wel een beetje geïnteresseerd in mij. 

"Sinds vorig jaar. Wat extra centjes bijverdienen tijdens het studeren." 

"Dat is altijd handig. Misschien moet ik ook een studentenjob zoeken." 

Even wil ik voorstellen om ook bij H&M te komen werken, maar ik besef net op tijd dat dat misschien wat opdringerig zou overkomen. 

"Ze zoeken hier overal mensen dus je gaat snel iets vinden." 

Ik geef hem een bemoedigend lachje en zijn groene ogen kijken me weer doordringend aan. Mijn lichaam tintelt en ik kijk snel terug weg. Hopelijk ziet hij niet dat ik bloos. 

"Zo we zijn er", zeg ik en wijs naar de stadscinema. 

"Wow, dat was echt dichtbij", grinnikt hij. 

"Het is hier kleiner dan je denkt." 

"Bedankt Maya, voor de hulp." Hij geeft me een knipoog en ondanks dat ik weet dat hij dat daarstraks ook bij Bo heeft gedaan, kan ik er niet aandoen dat mijn stem wat schor klinkt wanneer ik "Graag gedaan" zeg. Hij stapt recht naar de cinema en recht naar... Charlotte.  Dit meen je niet. De grootste trut van de school is zijn buurmeisje? Ik zucht en draai me snel om voor ze me ziet. Het is wel logisch dat hij haar uitvraagt. Ze valt bijna in zijn categorie van knapheid. Ik daarentegen. Ik ben onbestaand.