This Devil #2: Devil may cry (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 16

Κέην

Στροβίλισα το ποτό μου στο ποτήρι μου αλλά δεν ήπια. Οι σκέψεις μου ταξίδευαν στην Άιρις, στον επάνω όροφο.

Είχαν περάσει δεκαπέντε λεπτά και δεν είχα ακούσει ούτε πυροβολισμό - ούτε κραυγές. Αυτά ήταν καλά νέα, αλλά οι ανησυχίες μου δεν είχαν διαλυθεί. Ήθελα να είμαι σε εγρήγορση, αν τα πράγματα έπαιρναν ξαφνικά μια τροπή
χειρότερη απ' αυτή που ήλπιζα.

Από πολλές απόψεις, ήδη η τροπή δεν ήταν καλή. Το μυαλό μου το αισθάνθηκα διαλυμένο για το πώς να αντιμετωπίσω τον Λανς. Η σχέση μας ήταν πάντα περίπλοκη, αλλά ο Λανς παρέμενε ό,τι πιο κοντινό είχα σε οικογένεια ή σε φίλο. Ο Λανς ήταν η σωτηρία μου και τόσα άλλα πράγματα όλα αυτά τα χρόνια...και τώρα σκεφτόμουν να τον σκοτώσω.

Ήξερα ότι δεν μπορούσα να ξεφύγω με την Άιρις. Ο Λανς θα μας κυνηγούσε μέχρι τα πέρατα της γης, και ενώ εγώ μπορούσα να φροντίσω τον εαυτό μου, δεν ήταν αυτή ζωή για την Άιρις. Της άξιζε καλύτερη ζωή. Είχα σκεφτεί να χωρίσω από αυτήν, αλλά ήξερα πως αν ο Λανς δεν κατάφερνε να με βρει, θα έβρισκε σίγουρα ξανά την Άιρις και θα τη χρησιμοποιούσε για να φτάσει κοντά μου.

Ο Λανς άξιζε την εκδίκησή του. Η Άιρις άξιζε να ζήσει τη ζωή της. Αυτό με άφησε να σκέφτομαι ότι δεν μου άξιζε τίποτα.

Είχα αγωνιστεί τόσο σκληρά για να ζήσω, να επιβιώσω, και δεν μου άρεσε η ιδέα να τα τελειώσω όλα, αλλά θα το έκανα για την Άιρις!

Θα το έκανα!

Είχα ζήσει μια ζωή χωρίς νόημα που θα κατέληγε στο να καταστρέψω κάθε ουσιαστική σχέση που είχα ποτέ. Τουλάχιστον θα μπορούσε να έχει νόημα ο θάνατός μου.

- Τί σκέφτεσαι τόσο πολύ Κέην;

Ρώτησε ο Λανς.

Είχε στείλει τον Γκραντ μακριά μόλις είχε ανακτήσει τις αισθήσεις του και ο Ριτς είχε χρησιμοποιήσει την ευκαιρία για να φύγει από το γραφείο του και να μας αφήσει μόνους.

Η Νάνσυ, η κοπέλα που ήταν υπό την κατοχή του Λανς, ήταν μαζεμένη στο πάτωμα, δίπλα του.

Της έκανα νόημα με το ποτό μου:

- Είναι πραγματικά απαραίτητη η κοπέλα;

Ο Λανς χαμογέλασε. Όχι, αλλά είναι εδώ, καλώς ή κακώς.

Απάντησε στην ερώτησή μου με αινιγματικό ύφος.

- Τί σε στενοχωρεί τόσο;

Ο καρδιακός παλμός μου επιταχύνθηκε και η ζέστη ταξίδεψε στη σπονδυλική μου στήλη, αλλά προσποιήθηκα τον αδιάφορο.