[Macey's POV]
"Every one of us deserves to be happy."
'Yan ang pinaka huling sinabi sa'kin ng mommy ko bago niya ako tuluyang iniwan. She died when I was 12.
Pero hindi ako umiyak.
Hindi ako umiyak kasi I promised that I will never cry again after she die.
Pinilit kong maging masaya despite of everything that happened to me. Iniwan ako ni mommy sa daddy kong iniwan 'din ako. Yeah, my dad left me without any reason. Bigla nalang akong nagising na wala na siya sa bahay after nang burol ni mommy. He left nothing. Not even a single note. He just left me there, alone.
Pero hindi ako nagalit sakanya. Hindi ako nagtanim ng sama ng ugali sa kanya kasi pakiramdam ko wala akong dapat ika-galit sa kanya. Maybe he did that kasi sawa na siya. I know he's freakin' tired of this family. Kaya niya siguro ako iniwan kasi ayaw na niya.
I cried and I cried. I broke my promise. I even cut myself. I even tried suicide. I was so depressed that I could even kill myself.
Ganyan ka drama ang buhay ko noon.
"HOY LABS KANINA PA KITA KINAKAUSAP DITO OH! YOOHOOO GWAPO SPEAKING TO YOU! LABS!"
And then one day, nakilala ko siya ^-^
"Hoy labs! Pinagpapantasyahan mo nanaman siguro ako 'no? Uy ikaw ah." tinusoktusokniyayunggilidko.
Kung iniisip niyong boyfriend ko siya...... mali kayo. Labs lang talaga tawagan namin.
"Hoy di tayo talo 'no! Tsaka bestfriend kita uy!" at bago pa ako magdrama dito ay hinatak na niya ako papuntang classroom namin.
Siya si Viel Alexander De Vega. Masaya ako kasi nakilala ko siya at hindi niya ako iniwan sa lahat ng bagay. Para nang magkapatid ang turingan namin sa isa't isa. Siya ang nag-alaga sakin. Nung times na grabe pa ako magdrama. His attitude is like my mom's. Gusto niyang palagi akong masaya. Ayaw niya akong nakikitang malungkot, umiiyak at nasasaktan. Pero naging madali na sakanya yun kasi pinilit ko paring tuparin yung promise ko. 'Di na'ko umiiyak. 'Di na ako nagka-cut. Palagi nalang akong naka smileeee ^__________^
Kasi natuto na ako. At dahil 'yun kay labs. ^_____^
Pumasok na kami sa room at umupo na. First day namin kaya medyo kaunti pa yung mga studyante sa loob. Wala pang assigned seats kaya magkatabi muna kami ni labs.
"Hala. May girlaloosh na kasama si fafa Viel."
"Luh oo nga! Sino naman kaya siya? Baka attention seeker."
"Balita ko siya yung transferee dito."
"Ka bago-bago linalandi na agad ang boyfie ko. Hmp."
Madami akong narinig na bulungan. Well, bulungan pa ba 'yun kung narinig ko na? Haha
"O, bat ka nakangiti?" tanong ni labs. Natawa lang kasi ako dun sa mga nagbubulungan. haha ang cu-cute nila :3 nakakatuwa. May nagkakagusto din pala dito kay labs. XD
"Sikat ka pala dito , PAPA VIEL." pang-aasar ko sakanya. HAHAHAHAHA
"Syempre naman. Ako nga ata pinaka-gwapo dito eh. Masanay ka nalang na pinagbubulungan ka kasi kasama mo lang naman ang pinaka-gwapo dito." nagpogi sign pa siya ah.
"Talagang 'di ka napapagod sa pagbuhat ng sarili mong bangko ah." tinawanan nalang niya ako at umub-ob na sa desk niya.
Antok pa siguro to. 3am na kasi siya nakatulog eh. 'Nga pala, transferee ako dito sa school na'to. Bale, 4th Year Highschool na ako. Sa ibang school ako nagaaral dati pero ngayon ko lang naisipang pumasok kasi di pa ako nakaget over sa mga nangyari sa'kin. Well anyway, sinuggest sakin ni labs na dito nalang daw ako mag-aral para magkasama kami kaya pumayag ako. Si labs palang ang kilala ko dito pero gusto kong makipag-kaibigan sa lahat. Friendly kaya ako ^__^ Pero gaya ng sabi ni mama, dun daw ako sa taong tapat at hindi peke. Si labs ang pinaka-una kong naging kaibigan. I'm super thankful dahil dumating siya sa buhay ko. Ehehehe.
"Ang tagal naman." bulong ko.
"kyaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!! Si Prince Bryce andyaaan naaaaaa!"
"Bryce!!!! Kyaaaaaaa!"
Luh. Problema nila? Ba't sila nagsisigawan? May sunog ba?!!!? Hala nasan?!
'tongek ka talaga Macey, narinig mo naman na may dumating lang eh' oh shut up inner voice. =_=
Tumingin ako sa pinto at nakita ko ang isang lalaking papasok sa aming room. Eto na ba ang adviser namin?! WAAAH ANG GWAPOOOO *0*
______
"Eto ba yung love na sinasabi nila? Di ako naniniwala diyan, but it all changed until I met him."
