GİZEMLİ KAÇIŞ

Esrarengiz Ev

Evin olması gereken yere tekrar geldik. Birden yer sallanmaya başladı ve bir anda herşey kayboldu. Ortalıkta kimse yoktu. Josseph bana baktı ve " Burası nasıl bir yer böyle" dedi. Bir anda kendimizi bir evin içinde bulduk. Evin içinde hiçbir şey yoktu. Her yer kapkaranlıktı. Çıkış yolunu bulmaya çalışacaktık. Josseph " Galiba burada sonsuza kadar kaybolacağız " dedi. "Buranın muhakkak ki bir çıkış yolu olmalıdır Josseph saçmalama." Burası Martina'nın olduğu yer olabilirdi. Etrafı araştırmaya başladık. Karşımızda büyük bir pencere vardı. Pencereden dışarı baktık , hiçbir şey yoktu. Sadece yazılar vardı. Okunmayacak kadar küçük yazılar. Birden kolidorun ilerisinde bir gölge gördük ve ardından da bir kırılma sesi duyduk. Ben korktuğum için bir çığlık bastım. Josseph beni sakinleştirmeye çalıştı "Lucy sakin ol burada bizden başka birinin olacağını sanmıyorum , ben yanındayım..." Bu sözler beni biraz da olsa sakinleştirmişti. Gölgenin olduğu yere doğru ilerledik ve ilerledikçe ipuçları daha çok artıyordu. KANLI EL VE AYAK İZLERİ... "Josseph ben burada kalacağım. Biraz korkmuş olabilirim." Josseph ilerlemeye başladı, onu hala görebiliyordum. Birkaç adım daha attı ve artık onu göremiyordum. "Josseph" Cevap gelmedi. Korkuyordum. Biri bana doğru geliyordu. Josseph değildi. Peki bu kimdi? Bu Sam'di. Sam'in yüzünde kan izleri vardı. Çığlık attım. Benim ağzımı kapattı. "şşşşşş benim Sam , Lucy " Hey bu adam benim adımı nereden biliyordu? Ona adımızı söylememiştik. "Kardeşin nerede?" "Gi...gitti " Ağlıyordum. "Ne yaptınız siz Lucy , ne yaptınız?" Bu adama fazla güvenmesemde onunla birlikte Josseph'i aramaya koyulduk. Birden ayak sesleri gelmeye başladı. Bu Josseph'ti. Josseph'le uzun uzun sarıldık. Birden Sam'in bakışları değişti ve "Eğer görüşmeniz bittiyse şimdi bir gezintiye çıkacağız." Bunu dedikten sonra bize kötü bir bakış attı. Biz ne olduğunu anlamaya çalışırken bizi bir odaya itti ve odanın kapısını kilitledi. Şu an ikimizde elimizde bir anahtar olmasını istiyorduk. Bir anda kapının altında anahtar belirdi. Josseph kolunu uzatıp anahtarı aldı. Kapıyı açıp,dışarı çıktık. "Bu... bu nasıl oldu Lucy?" "Bilmiyorum ama çıktık işte." Çıktıktan sonra bir odaya gittik. Bu odada kitaplar vardı ve çok büyüktü. Sonra bir SES duyduk.  

YORUMLARINIZI BEKLİYORUM