ညနေစာ ထမင်းစားပြီး၍ ခဏမျှနားနေကြသောအချိန်ဖြစ်သည်။ထိုင်ခုံတစ်ခုဆီမှာထိုင်နေတဲ့ လူလေးယောက်ဆီမှ အသံတို့ဟာလည်း တိတ်ဆိတ်လျက်ရှိသည်။တစ်ယောက်ချင်းဆီက ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် ဖြစ်နေကြသည်သောကြောင့် တိတ်ဆိတ်နေကြချင်းပင်။ထိုသို့တိတ်ဆိတ်နေသော အခြေအနေကို ခင်ကဖြိုခွဲလိုက်လေသည်။
"ကျွန်မတစ်ခုလောက်ပြောလို့ရမလားဟင် "
"ဟုတ်ကဲ့ ပြောလေ မမမြ။"
"အဆင်ပြေမယ်ဆို ရန်ကုန်က ကျွန်မအိမ်မှာဘဲ နေလိုက်ကြပါလားဟင် အခုဖြစ်သွားတဲ့ကိစ္စကလဲ ကျွန်မနဲ့လဲမကင်းဘူးမလား ကျွန်မတာဝန်ယူပါရစေ။"
ခင်ပြောသည်ကို ကျွန်မသဘောတူသဖြင့်ဝင်ထောက်ခံလိုက်သည်။နေဖို့ထိုင်ဖို့မစီစဉ်ရသေးတဲ့အချိန်မှာ ခင့်ဆီမှာလိုက်နေလိုက်တာဟာ အကောင်းဆုံးဖြစ်မည်ဟု ကျွန်မတွေးမိသည်။
"ကောင်းသားဘဲ တီလေးရဲ့ ။ခင်..အဲ ဆရာမဆီမှာ နေလိုက်ကြရအောင်လား။"
"အဆင်ပြေပါ့မလား မမမြရဲ့ ကျွန်မအားနာ…"
"အို မဟုတ်တာ ကျွန်မကသာအားနာရမှာပါ ကျွန်မဒီကိစ္စကိုပြောမယ် ပြောမယ်နဲ့ ညီမကို အားနာနေတာနဲ့ မပြောခဲ့မိတာ"
"ဒါဆိုလဲ မမမြအိမ်မှာဘဲ ကျွန်မတို့ကိုနေခွင့်ပေးပါနော်"
"အစကတည်းက ခွင့်ပြုပြီးသားပါညီမရယ် "
"ဒါဆို အဆင်ပြေပြီပေါ့နော်။ဟူး…ငယ်လေးတို့က စိတ်ပူနေတာ တီလေးကိုကြည့်ရတာ အရင်ထက်မလန်းတော့လို့လေ ပိုပြီးလည်း အိုစာလာတယ်…"
"ဟဲ့…"
"အား…ခင်ရေ ကယ်ပါဦး "
ခေါင်းခေါက်ရန်လက်လှမ်းနေပြီဖြစ်တဲ့တီလေးဘေးကနေပြေးကာ ဆရာမရင်ခွင်ထဲသို့ ဝင်၍ဖက်ထားလိုက်သည်။ခင်ရှိရင်တီလေးက ကျွန်မကို ဘာမှလုပ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ။
"အားကိုးဆီပြေးတယ်ပေါ့လေ အေးတွေ့မယ် "
ကျွန်မကလျှာထုတ်ပြောင်တော့ တီလေးဒေါသ ငယ်ထိပ်တတ်လာတာပေါ့။
"တီလေး ဒေါသလေးကိုလျော့ မဟုတ်ရင် ပိုအိုစာလာမယ်"
"နင်တော့လား…"
YOU ARE READING
Until then (Uni+Zawgyi)
Romanceခင်ကလေ မောင့်ကို ခင့်ဘဝရဲ့နောက်ဆုံးအချိန်ထိချစ်သွားမှာ........ ထပ်တူပါဘဲ အချစ်ရယ်........ ခင္ကေလ ေမာင့္ကို ခင့္ဘဝရဲ႕ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိခ်စ္သြားမွာ........ ထပ္တူပါဘဲ အခ်စ္ရယ္........
