Rythym of Love (On Going)

Chapter 2-Heartbeat

Ashenea Claire Bermudes on the side lovers!
------------------------------------------------------------------------------------->

Ashenea's POV

Bakita kaya? Bakit kaya na sa ospital si Ate? Anong nangyari?

Agad akong pumara ng taxi pagkalabas ko ng school. Kailangan kong makapunta agad dun. Parang may bad news kasi sa boses ni Ate eh.

"Manong sa St. Luke's Hospital po" sabi ko sabay abot ng bayad ko.

Hindi ako mapakali sa kinauupuan ko. What now? May nangyari na naman kay Mama? Psh. Sana wag.

FLASHBACK....
10 YEARS AGO.....

Naglalaro ako nun sa may garden ng bahay kasama yung mga cousin ko. Si Mama, nandun lang sa isang bench binabantayan kami.

"Tita, would you mind bringing us some merienda?" Ate Katrine asked.

"No, no. Just play there ha. I will get some merienda lang. Okay?" sabi ni Mama. Pagkatayong pagkatayo ni Mama sa bench na kinauupuan nya 3 steps lang ang layo, nahimatay si Mama.

"Tita, Tita! Wake up! Tito! Ashenea call Tito immediately. He's in the living room. Go!"

Ako, nakatingin lang ako kay Mama non. Ayaw mag sink in sa utak ko yung nangyari.

"Ashenea ano ba?! Call Tito, now!" sigaw ni Ate Katrine.

Tumango-tango ako nun. "O-opo Ate."

Halos madapa na ako nun sa katatakbo papunta kay Papa. Iyak ako ng iyak.

"Papa!" sigaw ko ng makarating ako sa loob ng bahay.

"Oh, Claire, why are you crying baby? Did your cousins hurt you? Tell me." mahinahong sagot ni Papa.

"Papa, Mama is in the garden. She fall on the ground. I think she's dizzy that's why------" hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil tumakbo na agad si Papa papuntang garden. Iyak lang ako iyak nung mga time na yun.

At the hospital.....

"Family of the patient?" tanong ni Doc. Gonzaga.

"Yes Doc? What happen to my wife? Is she okay?" dad asked.

"She's okay now. But I have a bad news. May brain tumor sya. She need to under go operations." the doctor said.

"Tell me, if she undergoes operation, will she be okay?" dad asked with anger.

"Ah. That's the question. Her brain tumor is cancerous so maybe bumalik yun after years." the doctor answered.

I just....... CRY. I don't know how to comfort dad.

END OF FLASHBACK......

Sana.....sana hindi bumalik yung tumor ni Mama. Sana......

"Ms. Andito na po tayo" sabi ng driver. Lumabas ako ng taxi and run to the hospital. I saw Ate inside drinking coffee.

"Ate! Ate, what happened?"

"Claire, uhmmm, I don't think I'm the right person to tell you this. I think dad should tell you."

Sinundan ko lang si Ate.

Room 201.

"Papa, what happened?" umiiyak si Papa kaya kinabahan bigla ako.

"Papa tell me! I need to now what it is!! Papa!!" I shouted.

"Your Mom, she has a brain cancer."

Natulala lang ako sa sinabi ni Papa. BRAIN CANCER?! SI MAMA?! NO WAY!!

"Dad. Dad if your just playing with me, stop it. I don't like it. Where's Mom? I need to see her." I said calmly.

"She's *sob* inside Claire." sabi ni Papa at binuksan ang pinto ng room ni Mama.

Pagkapasok ko, nakita ko si Mama. Nakahiga sa kama.

"Mama, are you *sob* okay?" what the F?!?!?! Why am I crying?

"Claire." sabi ni Mama. Pinilit nyang umupo pero hindi nya kaya.

"Ma tell me, what stage is it now?" sabi ko at tumingin sa mata ni Mama.

"Stage 2" what the eff!!

"Ma it's just stage 2! You can undergoes operations and chemo. Ma please." I said.

"Anak kasi,----"

"What Mom? What?"

"I cannot undergo that operations and therapies."

"Why Ma? Tell me. Why?"

"Kalat na daw yung cancer ko."

"Wh-what do you mean Mom?" napatigil ako sa pag iyak.

"I will be gone. I will in 1 year."

"Ma, 1 year?! No!" tumakbo ako palabas ng room ni Mama.

"Claire!" sigaw ni Ate. Hindi ko yun pinansin.

Nagdirediretso lang ako sa pagtakbo hanggang sa makalabas na ako ng hospital. Pumara ako ng taxi. Hindi ko alam kung saan ako pupunta.

-

Nandito ako ngayon. Sa school. Sa likod ng boarding house ng mga councils, ang tambayan ko. Mahangin kasi dito eh.

Napabuntong hininga na lang ako. Masakit. Brain Cancer. Si Mama. Ayaw parin mag sink in sa utak ko eh. Oo, napakaiyakin ko pero hindi nyo ako masisisi eh. Mawawala si Mama after this year. Yung kaibigan, ina, pinsan, kalaro at teacher ko, pagdating ng time, iiwan din ako.

"Release stress. Just cry out loud. Wala ng makakarinig sayo dito. Wala ng masyadong tao." nagulat ako ng makita ko si Rick sa likod ko.

"What's the problem?" tanong nya. Hindi ko na talaga napigilang umiyak. Nagbreak down ako sa chest nya.

"My mom *sob* she's dying *sob* after one year." inalis nya ako sa dibdib nya at inayos ang tayo ko.

"Hindi pa namamatay ang Mama mo. Look, after ONE YEAR pa sya mamamatay. Sulitin mo lang yun. Okay?"

Rick's POV

Hay nako! Napakaiyakin naman ng babaeng to. Pero hindi ko rin sya masisisi.

"Smile. Just smile." sabi ko sa kanya.

Walangyah!! Naging tissue pa ako ng hindi oras! Tsss. Crybaby pala sya. Dissapointment.

"Ah, Rick. Thank you ha." napatingin ako sa kanya.

"Thank you for what?" nagtatakang tanong ko

"Uhmm, sa pag aaproach sakin." she smile sweetly. Awesome! Nakakainlove yung smile nya.

"Huy! Rick nakikinig ka ba? Kanina pa ko nagsasalita dito oh." sabi nya

Oopps! Sorry naman kung masyado syang maganda.

"Ah. Ano nga ulit yun?" tanong ko.

"Sabi ko uwi na tayo. 5:30 na kasi eh."

"Ah. Sure. Hatid na kita sa inyo." Hahaha. Sana pumayag sya. Para malaman ko na bahay nila. What the heck?! Ano ba tong nangyayari sa akin? Masyado akong nadala sa kagandahan 'daw' nya. Pero bakit ganun? Ang lakas ng heart beat ko. Naririnig nya kaya yun?

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

~MicaelaBartolay

Napaaga ang update ko. Sabi ko Miyerkules eh. Pero naging Monday. Hahaha!

Ano kayang nangyayari kay Rick? Bakit 'daw' bumibilis heartbeat nya? Psh. Maliit na bagay. Hahah! Vomment po please. Thankie.