桜の下 | Under The Cherry Blossoms

Chapter Four

1

Sarada eve hızla girdi, kaybedecek zamanı yoktu. Chocho dışarda bekliyordu onu. Hemen alıp çıkması gerekiyordu.

Odaya girdi ve aradığını bulma umuduyla etrafa bakındı fakat istediği burada değildi.

"Mama!" Dedi aceleyle bağırarak. "Geçen gün aldığım fuları gördün mü?"

Sakura arka tarafta çamaşır asmakla meşgulken Sarada'ya cevap verdi.

"Çamaşır makinesinin arkasındaki dolaba baksna iyi olur! Dün üzerine kahve dökmüştün ya!"

"Tamam, tamam." Dedi Sarada hatırladığını belirtir gibi.

Çamaşır odasına girdi ve çamaşır makinesinin arkasındaki dolabı karıştırdı. Çarşaflar ve kullanılmayan yorganlar buraya istiflenmişti. Ayrıca Sasuke ve Sarada'nın kullanmadığı eski eşyalar da burada duruyordu. Bazıları Sarada'nın bebekliğinden kalmaydı.

Dolabın hemen altında bir kutu fark etti sonra. Bu kutuyu daha önce gördüğünü hatırlamıyordu. Belki de annesi yeni koymuştu onu, oraya.

Ne olduğunu merak etmişti, daha önce böyle bir kutunun varlığından bile haberdar değildi. Kutuyu çekip aldığında içinde bikraç kağıt parçası olduğunu fark etti. Hepsi de eski ve yıpranmış duruyordu. Sözcükler pek özenli yazılmış gibi değildi, aksine aceleci ve gelişigüzel yazılmış gibiydi. Bu yazılara baktığında, yazının babasına ait olduğunu fark etti.

Buna şaşırmıştı çünkü bu babasının annesine yazdığı mektuplardı. Babasının hiç böyle şeyler yapacağını tahmin etmezdi. Dahası bu mektupların ne zaman yazıldığını da merak ediyordu.

"Hala bulamadın mı, Sarada? Gelip yardım etmemi ister misin?"

İçerden bağıran kişi Sakura olmuştu. Sarada'nın gerekenden uzun süre sessiz kaldığını duyunca meraklanmıştı.

"Gerek kalmadı," diye cevap verdi, Sarada. Rafta bulunan fularını aldı ve mektupları da tek elinde topladı. "Ben hallettim."

"Görüşürüz, akşam eve erken gel. Babanla birlikte yemek yiyeceğiz." Dedi Sakura tekrar içerden. Sarada çamaşır odasından çıkıp odasına ilerledi ve elindeki bir avuç kağıdı çekmecesine koydu. Çıkmadan evvel de annesinin tembihlediğini yapacağına söz verdi. Mektupları akşam okumaya karar vermişti, Chocho'yu biraz daha bekletirse sonunun hiç iyi olmayacağını biliyordu zira.

2

Sarada akşam yemeğini, hiç durmadan hızlı hızlı yemişti. Bu duruma hem Sakura, hem de Sasuke şaşırmıştı.

Normalde bu kadar hızlı yemediğini ikisi de biliyordu.

"Bir şey mi var?" Diye sordu Sakura, merakına yenik düşerek.

"Ödevim var, izninizle yapmaya gideceğim." Dedi Sarada, hızlı hızlı. "Afiyet olsun."

Cevap vermelerini beklemeden odasına kaçarken arkasında iki şaşkın eneveyn bıraktığından habersizdi.

Odaya girdiğinde ilk birkaç dakika çalışma masasında oturdu ve sessizce bekledi. Herhangi birinin odasına girmeyeceği bir zamanı kolladı. Bundan emin olunca da çekmecesinden kağıtları çıkardı. En başta olan mektubu aldı ve merakla okumaya başladı.

"Sakura,
Yeni bir köye vardım, buradan sana mesaj göndermek zor olacak çünkü metrelerce yüksekteki ağaçları olan bir ülkedeyim ve şahinin sana mesajı getirmesi günler alabilir. Muhtemelen sen bunu okuduğunda ben bu ülkeden çoktan ayrılmış olacağım. Fakat sana bir hediye göndermek istedim. Şahinle gönderdiğim bohçanın içinde tohumlar var. Bu tohumlar buranın endemik bitkilerinden biri olan mor kozalak çamları. Onları dikebileceğini düşündüm. Sarada'nın ve senin beğeneceğini umuyorum. Keşke daha anlamlı şeyler gönderebilsem fakat elimden bu kadarı geliyor. Bu arada, bir sonraki mektubunda Sarada'yı daha çok anlatmanı isterim. Ne kadar büyüdüğünü merak ediyorum. Kendine dikkat et,
Hep seni düşüneceğim,
Kocan Uchiha Sasuke."