" ဈာနမုနိ ဘုရားကို ဒီညေန မသုနႏၵာ တို႔ သုံးပါး အလွည့္က်တယ္ မဟုတ္လား"
" တင္ပါ့ဘုရား"
"ေအး..ညေနသြားရင္ ဒီက မမ ႏွစ္ေယာက္ကိုပါ ေခၚသြားေနာ္။ ေမခန႔္..ဒီဆရာေလးေတြ နဲ႔ လိုက္သြား။ ဒကာမ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲဆို စိတ္မခ်လို႔.."
"မွန္ပါဘုရား။ လိုက္သြားမယ္ ဘုရား"
ဆရာေလး မ်ားႏွင့္ လွည့္ပတ္ စကားေျပာကာ မယုကို ပါ တစ္ခါတည္း မိတ္ဆက္ေပးရသည္။
လင္းယုႏြယ္ ကလည္း ေမခန႔္ေနာက္ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ကာ မိတ္ဆက္ေပးသမွ် ကို လက္အုပ္ခ်ီကာ တုန႔္ျပန္ လ်က္။
ဆြမ္းစားေဆာင္ထဲ ထမင္းစားၾကခ်ိန္က ေန႔ခင္း တစ္နာရီပင္ ထိုးလုၿပီ။
ရွိသမွ် ဆရာေလး မ်ားကို လွည့္ပတ္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အေဆာင္ကို ျပန္လာေတာ့ ေနက က်စ္က်စ္ေတာက္ ပူေနၿပီ။
အိပ္ခန္းအတြင္းမွာ ခုတင္ႏွစ္လုံးက အခန္း၏ ေထာင့္ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ ရွိေနသည္မို႔ အိပ္ယာခင္းမ်ား ခ် ကာ ျပင္ဆင္ရသည္။
" မယု.... ပင္ပန္းသြားၿပီထင္တယ္။ အားနာလိုက္တာ"
" မပင္ပန္းပါဘူး။ အေတြ႕အႀကဳံရတာေပါ့။ ေမခန႔္က တကယ္ လူခ်စ္လူခင္ ေပါတာပဲေနာ္"
" ဟီး... တိမ္းဖာေျမနဲ႔ က တကယ္ chemistryမိလို႔ေလ။ ပန္ကာ ဖြင့္မယ္ေနာ္ မယု။ ခဏ အေညာင္းဆန႔္ခ်င္ဆန႔္လိုက္ဦး။ ညေန ေတာင္ေအာက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ရမွာ ၊ ေျခေတြေတာ့ ေညာင္းၿပီပဲ"
"အင္း..."
ကုတင္ေပၚ လွဲခ်လိုက္ဟန္က ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေျပာင္းေျပာင္း။
ပက္လက္လွန္အိပ္ရင္း မ်က္ႏွာက်က္ကို ၾကည့္ကာ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနဟန္ တူပါသည္။
ျမင္ေနရသည့္ ေဘးတိုက္အေနအထားကို ေငးၾကည့္ရင္း ေမခန႔္နဲ႔ မေတြ႕ခင္၊ၿမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္မလာခင္ အခ်ိန္က မယု၏ ဘဝ ျဖတ္သန္းလာမႈေတြကို သိခ်င္လာရသည္။
မယုမွာ ဆိုင္သူ ရွိခဲ့သလား။
လက္ရွိအခ်ိန္မွာရွိမေနတာေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။
မယုက ေျပာျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘဲ ေမခန႔္ကိုယ္၌က အလိုလို သိလာရျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္သည္။
BINABASA MO ANG
ချစ်ခြင်းဖြင့် ချည်နှောင်သော( Completed)
Romanceမယု လို့ခေါ်လို့ရတယ်။ တို့နာမည်က လင်းယုနွယ် .....
