DANGEROUS PAST || Bangchan Ff ⚡

~ 12 ~

Οι ώρες πέρασαν γρήγορα, και αφού πια είχε νυχτώσει και επειδή ήμασταν όλοι μας αρκετά κουρασμένοι είπαμε να πέσουμε να κοιμηθούμε. Ο Chan συμφώνησε με τον αδερφό μου και υπόλοιπα παιδιά να κοιμηθούμε όλοι στο σπίτι του. Έτσι κ έγινε. Τα παιδιά πήγαν στα δωμάτια τους και εγώ με τον Chan  στο δικό του. Μόλις ξαπλώσαμε, χτύπησε το κινητό μου...

Me: Όταν το τηλέφωνο χτυπάει τέτοια ώρα δεν είναι ποτέ για καλό, είπα και απάντησα

Η κλήση έγραφε "ΜΑΜΑ", έτσι μόλις το σήκωσα είπα:

Me: Έλα μαμά, έγινε κάτι?

Phone Voice: Οι γονείς σας είχαν ένα ατύχημα δεσποινίς, μου είπε μία άγνωστη φωνή στην άλλη γραμμή

Me: Πως είναι? Είναι καλά? είπα και πάλι αρκετά αγχωμενη

Phone Voice: Θα πρέπει να έρθετε από δω, ξανά είπε η φωνή

Me: Καλώς, θα ενημερώσω και τον αδερφό μου, και σε λίγο θα είμαστε εκεί, είπα και έκλεισα το τηλέφωνο

....

Chan: Τι έγινε αγάπη μου? με ρώτησε ο Chan μόλις έκλεισα το τηλέφωνο

Me: Οι δικοί μου.... Είχαν ένα ατύχημα. Πρέπει να πάω στο νοσοκομείο με τον Felix, τον ενημέρωσα εγώ

Chan: Okey, θα έρθω και εγώ μαζί σας, είπε ο Chan και πάλι και σηκώθηκα με και οι δύο για να ντυθούμε

Αφού λοιπόν ντύθηκαμε, εγώ έφυγα σφαίρα για το δωμάτιο του Felix, και ο Chan πήγε καρφωτός στο δωμάτιο του Changbin....

Me: Lix, σήκω και ντύσου τώρα, του είπα όταν μπήκα μέσα

Felix: Γιατί τι έγινε πάλι? είπε εκείνος ολίγον εκνευρισμένος

Me: Η μαμά και ο μπαμπάς είχαν ένα ατύχημα με το αμάξι. Πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο. Λοιπόν, ντύσου και σε περιμένω κάτω, είπα ξανά κ έφυγα

Πήγα στο σαλόνι όπου ο Chan με τον Changbin και τον Han ήταν εκεί. Σε λίγο, κατέβηκε και ο Felix και κατευθείαν φύγαμε

In the hospital...

Felix: Τι έπαθαν οι γονείς μου? Που είναι? ρώτησε ο Felix μια νοσοκόμα καθώς μπαίναμε στο νοσοκομείο

Νοσοκόμα: Είστε ο αδερφός της κοπέλας που πήραμε τηλέφωνο? είπε εκείνη

Felix: Ναι. Πείτε μου που είναι οι γονείς μου και αν μπορώ να τους δω

Νοσοκόμα: Ελάτε μαζί μου παρακαλώ, είπε κ πάλι η νοσοκόμα και ο Felix κ εγώ την ακολουθήσαμε

Οι γονείς μας ήταν άσχημα... Ο πατέρας μας ήταν στην εντατική σε κώμα, και οι γιατροί μας έλεγαν πως ίσως και να μην ξυπνούσε και η μητέρα μας είχε ένα αιμάτωμα στο κεφάλι και έπρεπε να χειρουργηθεί για να της το αφαιρέσουν...

Εγώ, μην αντέχοντας να ακούσω περισσότερα βγήκα έξω...

Han: Τι έγινε? Πώς είναι οι γονείς σου? με ρώτησε ο Han πρώτος αλλά δεν του απάντησα

Έτσι ο Chan με ξανά ρώτησε...

Chan: Yena?... Πώς είναι οι γονείς σου? μου είπε

Me: Ο πατέρας μου μπορεί να πεθάνει, και η μητέρα μου πρέπει να χειρουργηθεί για να μην πεθάνει, του είπα εγώ και έπεσα στην αγκαλιά του

Changbin: Όχι, όχι, όχι... Μην τον ακούς τον βλάκα, μπούρδες λέει, μου είπε ο  Changbin για να με ηρεμήσει

Chan: Συμφωνώ με τον Changbin, μου είπε και ο Chan

Με τα παιδιά, μείναμε όλη τη νύχτα στο νοσοκομείο. Η μητέρα μου έκανε την επέμβαση η οποία πήγε καλά, αλλά μαζί με τα καλά νέα έρχονται πάντα και τα κακά... Και τι εννοώ μ αυτό? Εννοώ ότι οι γιατροί που επέβλεπαν τον πατέρα μου μας είπαν - στον Felix και σ'εμένα - ότι αν ο πατέρας μας δεν είχε ξυπνήσει μέσα στον επόμενο έναν μήνα, θα τον αποσυνεδεαν από τα μηχανήματα. Κάτι που φυσικά με έκανε να εκνευριστω αρκετά. Έτσι είπα:

Me: Για ένα λεπτό... Δε μπορείτε να τον αντιμετωπίζετε μα τόση αδιαφορία. Για εσάς μπορεί να είναι ένας ακόμα ασθενής, αλλά για εμένα και τον αδερφό μου όμως είναι ο πατέρας μας

Doctor: Κάνουμε ότι μπορούμε δεσπινοις, μου είπε μόνο ο γιατρός κ έφυγε

Μόλις ξημέρωσε, ήρθαν στο νοσοκομείο ο Minho και ο Seungmin, ώστε εμείς που ήμασταν όλη τη νύχτα στο νοσοκομείο να πάμε να ξεκουραστούμε.

Αφού φτάσαμε σπίτι, ο Felix και ο  Changbin πήγαν αμέσως για ύπνο. Και ο Chan κ εγώ ανεβήκαμε στο δωμάτιο μας.

Me: Δεν είναι δυνατόν... Πέσανε όλα μαζεμένα. Δεν ξέρω αν μπορώ να το διαχειριστώ, είπα όταν άνοιξα την πόρτα και έκατσα στο κρεβάτι

Chan: Ηρέμησε κοριτσάκι μου, σε παρακαλώ. Θα το περάσουμε μαζί και αυτό. Θα μ έχεις δίπλα σου, μου είπε ο Chan και με πήρε αγκαλιά για να με ηρεμήσει

Me: Εσύ ξέρω πως θα είσαι δίπλα μου. Δεν ξέρω όμως αν δε θα με εγκαταλείψουν οι δυνάμεις μου, ξαναείπα εγώ

Chan:  Θα τα καταφέρουμε, άκουσε με, μ είπε και πάλι ενώ ακολουθούσε να με κρατάει αγκαλιά

Σε λίγο είχα ηρεμήσει. Ο Chan με είχε αγκαλιά χώρος να μιλάει. Ούτε κ εγώ μιλούσα. Απολαμβάναμε ο ένας την αγκαλιά του άλλου. Σε κάποια στιγμη, χτύπησε το κινητό του Chan. Ήταν ο Hyuajin που πρόσεχε τη Jisoo. Ο Chan απάντησε...