DANGEROUS PAST || Bangchan Ff ⚡

~ 41 ~

F: Ε Yena...? Μ' ακούς?, ακούω τον Felix να μου λέει κάποια στιγμή

Προφανώς και δεν τον άκουγα. Ήμουν απορροφημένη στις φωτογραφίες με τον Hyuanjin...

Me: Ε? Τι?, του είπα λοιπόν

F: Σου μιλάω τόση ώρα, αλλά δεν με ακούς. Που ταξιδεύεις?

Me: Εε... Ήμουν αφηρημένη

F: Το κατάλαβα. Και για να μην άκουγες τίποτα εσύ, ή με τον Chan έχει να κάνει σχέση, ή με τον... Hyuanjin

Me: Πράγματι, με τον Hyuanjin έχει να κάνει... Μου λείπει

Του ξαναείπα, και το πρόσωπο του σκλήρινε. Και εκείνον, τον παίρνει από κάτω όταν μιλάμε για τον Hyuanjin...

Chan: Μωρό μου, δεν σε βοηθάει το να κοιτάς φωτογραφίες με τον Hyuanjin. Δεν σου κάνει καλό. Εγώ θα σου πρότεινα να τις διαγράψεις, μου είπε και ο Chan, καθώς ερχόταν κοντά μου, για να με πάρει αγκαλιά

Me: Αυτό ξέχνα το..., διαμαρτύρομαι

Chan: Ναι αλλά, σε ρίχνει ψυχολογικά όλο αυτό, επιμένει εκείνος, αλλά εγώ δεν ακούω κουβέντα

Και τότε, κάνει την παρέμβαση του και ο Jisung...

Jisung:  Μικρή, ο Chan έχει δίκιο πάντως... Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να προσπαθήσεις να το ξεχάσεις, λέει

Και λίγο οι ομιλίες σταματάνε, και μένουμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον αμήλητοι

Λίγο μετά, τον λόγο παίρνει ο Chan...

Chan: Παιδιά, και σε μένα λείπει ο Hyuanjin, αλλά... Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να τον φέρω πίσω. Και πιστέψτε με, αν μπορούσα να ανταλλάξω τη δική μου ζωή με τη δική του, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ...

Λέει ο Chan, και σταματάει για λίγο. Ύστερα συνεχίζει....

Chan: Αλλά μπορώ να σας ορκιστώ ένα πράγμα... Αν χρειαστεί κάποια στιγμή στο μέλλον να δώσω την ζωή μου για να σώσω κάποιον από εσάς, θα το κάνω. Να είστε σίγουροι...

Ξαναλέει, και κατεβάζει το κεφάλι του. Απ'όταν συνέβη αυτό με τον Hyuanjin, ο Chan το είχε πάρει πολύ άσχημα. Έριχνε την ευθύνη όλη επάνω του. Νόμιζε πως έφταιγε ο ίδιος για ότι συνέβη στον Hyuanjin, παρόλο που προσπαθούσα να τον πίσω για το αντίθετο...

[…]

Η υπόλοιπη μέρα, πέρασε πολύ καλά θα έλεγα. Όλων η διάθεση ευτυχώς έφτιαξε, και αποφασίσαμε να βγούμε όλοι μαζί μία βόλτα, για να χαλαρώσουν λιγάκι τα νεύρα μας, από όσα είχαν συμβεί

Πήγαμε σε πολλά μέρη που συνήθιζε να πηγαίνει ο Hyuanjin όσο ζούσε. Με αυτόν το τρόπο, τον νιώθαμε κοντά μας, παρόλο που ξέραμε όλοι μας πολύ καλά ότι δεν ήταν...

Αρκετές ώρες μετά, και αφού τα αγόρια αποφάσισαν να επιστρέψουν στο σπίτι, ο Chan και εγώ, αποφασίσαμε να πάμε μία βόλτα με το αμάξι. Έτσι λοιπόν και έγινε. Μπήκαμε και οι δύο στο αμάξι του, και εκείνος ξεκίνησε να οδηγεί. Μέχρι που φτάσαμε στην παραλία. Ήξερε ότι μου άρεσε να έρχομαι στην παραλία για να ηρεμήσω...

Αργά το βράδυ, γυρίσαμε και εμείς στο σπίτι. Τα παιδιά είχαν πέσει να κοιμηθούν, οπότε, ανεβήκαμε και εμείς στο δωμάτιο μας, για να κάνουμε το ίδιο...

~ ΤΕΛΟΣ~