Bu gün de her zamanki gibi berbat geçti. Yine bazı arkadaşlarım tarafından dışlandım. Ama artık umrumda bile değiller. Zaten dışlayanlar da sınıfın en gıcık kızları. Bu yüzden mutluyum. Çünkü o kızlar gibi olmak istemiyorum. Ama bir tanesi gerçekten sinirlerimi bozuyor. Çünkü o kız orta okuldaki en yakın arkadaşımdı. Lisede ise okulun ilk gününden beri bana garip davranmaya başlamıştı. Şimdi ise onunla hiç konuşmuyorum. Çünkü şunu biliyorum. Eğer onunla konuşursa o iğrenç sesine ve ağzını yaya yaya konuşmasına dayanmak zorunda olacağım. Ama lisede gerçekten samimi olduğum bir arkadaşım var. Adı Ceyla. Kız bildiğiniz melek. Misal, bir şahsiyet benim sinirlerimi bozduysa ve hala devam ediyorsa beni hemen o kişiden koruyor ve sonrasında beni ondan uzakalaştırıyor. Sonra, tam benim kafadan bir kız. Çok eğlenceli ve arada sırada benim gibi üşengeç bir kız. İnşallah bu kalan bir yıl çık çabuk geçer. Seneye mezun olacağım!!! Neyse. Sonuçta her şeyin bir sonu vardır de mi ? Neyse bunları bir kenara bırakalım. Bu gün gerçekten çok kötü geçti. Sebep: Yemekhanede Ceyloşla güzel güzel yemeklerimizi yerken birden yanımda bir gölge hissettim. Meğer ezeli düşmanım(eski okulumdaki en iyi arkadaşım) Seray geldi. Bizimle ağzını yaya yaya konuşmaya başladı. Ay valla yemin ediyorum ilk kelimesini söyler söylemez içim sisimwye başladı. Böyle bir insan olamaz. Yani benim dünyamda. Ceylayla ben Serayın iğrenç konuşmasını madur madur dinlerken, bir anda sustu ve eline kolasını aldı ve...
Şu anda tuvaletteyim ve ceyla bana durmadan ıslak peçete getiriyor. Niye mi ? Çünkü Seray şeysi başımdan aşağı tüm kolayı bocaladı. Sonra da, " Ayy pardon canım yaaa" dedi. Valla kızı boğmama az kaldı. Zaten tam ona saldıracakken beni yine Ceyloşum ondan uzaklaştırdı. Her neyse, ben ağlaya ağlaya tuvalete giderken bizi diğer en iyi arkadaşım Bade gördü. Ne oluyor yaa. Tüm okul seni konuşuyor?
(+=ben
-=Bade
×= Ceyla)
+ Valla bana sorma Bade. Zaten unutmaya çalışıyorum! Hala ağlıyorum tabii.
- Ne oldu? Ceyla' soruyor
× Öfff ne olcak, Seray şeysi kızcağızın üstüne koca bardak kolayı bocaladı. Ben de hemen bir ekleme yapıyorum ve
+ Ve her yerim yapış yapış.
- Hii oy kuzum benim yaa. Durun yaa. Biz niye bu kızlara kendimizi ezdiriyoruz ki?
× Bence kader. Sonra üçümüz birlikte aynı anda " Bana Kaderimin Bir Oyunu Mu Bu" adlı şarkının nakratini söylemeye başladık. Bittiğinde de hepimiz gülmeye başladık. En azından moralim biraz olsun yerine gelmişti.
Evet arkidişler. Bu yeni kitabım. Umarım beğenmişsinizdir. Bu hikayeyi pazar günleri yayımlamayı düşünüyorum. Ulan İstanbul kitabını da haftaya ikinci bölümüyle yayımlayacağım. Bu arada multimedyadaki, kızımız Zeynep
