AŞK MI HAYAL Mİ*

Başlangıç

Okul zili çaldığında kitaplarımı hızla çantama tıkıştırmış merdivenlerden hızla aşağı kayarak bisikletimi almıştım ve çoktan yola koyulmuştum. Özel bir lisede son sınıf öğrencisiydim çok çekici olduğum söylenemezdi ya da çok kaslı olduğum. Zaten kaslı olmayı hep gereksiz bulmuşumdur tıpkı pahalı cafeleri gereksiz bulduğum gibi. Bence  doğal olmak en güzeliydi ve hayatım da iki farklı görüşün çatışmasını barındırırdı; gerekli olanlar ve gereksizler. Bunu daha da özelleştirecek olursak kendi içlerinde doğal olanlar ve diğerleri gibi bir kategoride çıkabiliyordu karşınıza. Bana göre çaya bisküvi banmak doğallıktı ama çaya süt katmak gereksizdi. Kendine dikkat etmek gerekli , kas yapmak ise gereksiz bunu çeşitlendirebilirdim. Sonuçta bu benim dünyamdı anı yaşamak ise bence en önemlisiydi. Evet kesinlikle öyle anı yaşamak en iyisidir. Belki size de olmuştur küçükken delice sevdiğiniz bir şey ya da arkadaşlarınızla kurduğunuz bir "Macera Kulübü" o an için güzel olabilirdi ama geriye dönüp baktığımızda gülünç geliyor ne mutlu ki biz insanlara çocukluk denen evreyi yaşayabiliyoruz düşünsenize bebeklikten ergenliğe atladığımızı aman Tanrım anı yaşamak kavramını literatüre zor alırdık. Böyle değişik bir başlangıç yaptığım için üzgünüm fakat psikolog olmak isteyen biri için bu tip konuşmalar artık vazgeçilmez oluyor.3. caddeyi geçtikten sonra sağa sapıyorum evimin olduğu sokağa varmış bulunmaktayım. Burayı seviyorum çünkü evim burada çünkü sevdiğim kız burada. Aslında benimkisi platonik bir aşk şu an fakat onun da üstesinden geleceğime inanıyorum. Adı Marie ilimizde bulunan Amerikan Kolejinde okuyor aslen Ermeni soyundan ,çekici biri kumral saçları renkli gözleriyle uyumlu bir ahenk oluşturuyor dudakları ortama doğal bir kırmızılık katıyor. Kesinlikle çok güzeldi onunla konuşmadan saatlerce oturabilirdim hiç sıkılmadan O nu izlemek gece yıldızlar çıkana kadar onunla el ele tutuşmak isterdim.Sonra yıldızları seyreder kayan bir yıldızın ardından dilek tutar ve evine bırakırken bir iyi geceler öpücüğü vermeyi de ihmal etmezdim. Tabi sevgilim olsaydı. Aramız kötü sayılmazdı çoğunlukla konuşur hatta bazen birlikte bisiklet turuna çıkardık. Onu gerçekten çok seviyordum ve başına bir şey gelmesinden çok endişe ediyordum. Oturduğumuz sokak müstakil evlerin bulunduğu bir yerdi her evin önünde mutlaka kendine özgü bahçesi vardı. Bizim bahçemiz en renkli olanıydı çünkü annem tam bir çiçek hastasıydı. Bahçede bir limon bir de ıhlamur ağacı vardı. Aralarında ise kurduğum hamak. Kitap okumak için eşsiz bir yer. Arada Marie de uğrardı ve saatlerce yan yana kitap okurduk. Özellikle bahar aylarında burayı çok severdi çünkü ıhlamur ve limon ağacının çiçekleri ortama mistik bir hava katardı. Marie bizim sokağa taşındığında 8 yaşımdaydım ve kendimi kesinlikle Cedric gibi hissederdim."8 yaşındaysanız ve aşıksanız hayat çok güzeldir." Hahah bu cümle süperdi dediğim gibi anı yaşamak en güzeliydi ve o yaşlarda bu tip cümleleri benimsemek güzel geliyordu şimdiyse bir saçmalık. Aslında Marie'ye olan aşkım tek taraflı sayılmaz en azından ben öyle sanıyorum bir keresinde 12. Yaş günümde bana bir kitap almıştı ve ismi "Aşkın Anlamı"ydı ergenlik dönemine girmekte olan bir çocuk için kolayca  farklı yöne çekilebilecek bir olaydı ve o gün sürekli Marie'ye saf saf bakmıştım en sonunda annem hasta olduğuma inanmış ve misafirleri gönderemeden beni hastaneye götürmüştü.Evin kapısından girmek üzereydim ki arkamdan bir zil sesi duydum,bisiklet zili.Kalbim küt küt atmaya başladı çünkü bu geleni tahmin etmek zor değildi:

-Selam  Daniel! Ufaklığın günü nasıl geçti bakalım.

İsmim  Koray olmasına rağmen bana sürekli Daniel derdi çünkü sevdiği bir müzik grubundaki bateriste benziyormuşum bana göre bu tespiti yanlıştı çünkü gösterdiği kişiyle yakından uzaktan alakam yoktu.Ama O öyle demek istiyorsa yapacak bir şey yok demekti. Ve sürekli benimle ablammış gibi konuşurdu çünkü ablam ile aramızdaki sürtüşmeler hoşuna giderdi.