မျက်လုံးဖွင့်ဖွင့်ချင်းမရင်းနှီးသောမျက်နှာကျက်ကဆီးကြိုနေသည်။မူးနေသောခေါင်းကိုဖိကာထထိုင်လိုက်တော့မရင်းနှီးသောအခန်း
ပြီးတော့ခေါင်းထဲမှာပေါ်လာသောအကြောင်းအရာများကြောင့်ထွက်ပြေးဖို့စဥ်းစားမိသည်။
ကျွီ...
တံခါးကိုဖွင့်ပြီးဝင်လာသူကြောင့်မေးမိသည်
ကျတော်ကိုခေါ်သွားတုန်းကသူမဟုတ်ဘူးထင်သည်
"ခင်ဗျားကဘယ်သူလဲ"
ကျတော့ဘေးမှာလာထိုင်သောသူကြောင့်နောက်ကိုဆုတ်မိသည်။
"မင်းရဲ့ပိုင်ရှင်"
"မဟုတ်တာတွေလျှောက်ပြောမနေနဲ့"
"မင်းကိုငါ့ညီကလက်ဆောင်အဖြစ်ပေးတါလေ
အဲ့တော့ငါကမင်းပိုင်ရှင်ပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား"
"လက်ဆောင်....လူတယောက်ကိုဒီလိုလုပ်လို့မရဘူးလေ"
"ရလို့ပေါ့ ကောင်လေးရဲ့"
"ကျတော်အိမ်ပြန်ချင်တယ်"
ထိုသို့ပြောတော့မျက်ခုံးတွေတွန့်ချိုးသွားသောသူ
"အိုးဟိုး..
မင်းကငါ့အပိုင်ပါ ပြီးတော့ဒီမှာပဲနေရမယ် ဒါအမိန့်ပဲ"
"မနေချင်ဘူး ကျတော်ပြန်မယ်"
ထိုသို့ပြောတော့ကျတော်ပါးစောင်းကိုညှစ်ကာပြောသည်
"မင်းမှာအမေရှိသေးတယ်မဟုတ်လား မိဘမဲ့မဖြစ်ချင်ရင်ငါပြောသလိုနေ "
ချက်ချင်းကြောက်ဖို့ကောင်းသွားသောထိုလူကိုကြည့်ကာကြောက်လွန်းလို့ မျက်ရည်များကျလာသည်
ထို့နောက်ပြုံးကာကျဆင်းလာသောမျက်ရည်များကိုဖွဖွလေးသုတ်ပေးကာပြောသည်
"ကိုယ့်နာမည်ကကင်ထယ်ယောင်း ဒါပေမဲ့မင်းကကိုယ့်ကိုယောင်းလို့ပဲခေါ်ရမယ်
ကိုယ်စိတ်မဆိုးချင်ဘူးနော် ဟိုေလး
အာ..ကိုယ်မင်းကိုဟိုလေးလို့ပဲခေါ်မယ် ကိုယ်လုပ်စရာလေးရှိသေးလို့သွားလိုက်ဦးမယ်နော်"
ပြန်ထွက်သွားသောထိုလူကိုကြည့်ကာခေါင်းထဲဝင်ရောက်လာသည်ကထွက်ပြေးဖို့
ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်ကိုကြည့်လိုက်တော့အစောင့်တွေ နှင့် တောအုတ်ကြီးသာ
YOU ARE READING
my lovely present
Fanfictionမင်းကငါ့အတွက်အကြိုက်ဆုံးလက်ဆောင်လေးပဲ ပြီးတော့အချစ်ဆုံး.........
