ကျတော်တို့စဆုံတဲ့နေ့ ရှင်းရှင်းပြောရမယ်ဆိုရင် ကျတော်သူ့ကိုစတွေ့တဲ့နေ့ သူကတော့ကျတော်ကိုသတိမထားမိပါဘူး။ ကျတော်ကားပေါ်မှာထိုင်နေတုန်းတွေ့လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက ကျတော်ကိုစွဲလမ်းဖို့အစပြုပေးလိုက်သလိုပဲ။
အဲ့နေ့ကမိုးတွေရွာနေခဲ့တယ်။ကားလမ်းတဖက်ခြမ်းက ကောင်လေးကကားမှတ်တိုင်မှာရပ်နေခဲ့တယ် ပြီးတော့ကျနေတဲ့ရေစက်ကလေးတွေကိုသူ့ရဲ့လက်ဖဝါးနုနုလေးတွေနဲ့ဆော့ကစားနေခဲ့တယ်။ပါးချိုင့်လေးတွေနဲ့ပြုံးနေခဲ့တာ နတ်သားလေးအတိုင်း အဲ့အချိန်ကစပြီးကျတော်ကောင်လေးကိုစစွဲလမ်းခဲ့တယ်။ဒါကြောင့်သူ့အကြောင်းတွေကိုစုံစမ်းခဲ့တယ်။ဒါပေမဲ့တနေ့မှာကောင်လေးရုတ်တရက်ပျောက်သွားတယ် အစအနတောင်ရှာမတွေ့ခဲ့တာ မနေ့ကအချိန်ထိပေါ့....
"boss "
"ဘာလဲ ပြော"
"သခင်လေးကအစားလုံးဝမစားပါဘူးတဲ့"
"ကောင်းပြီ ငါပဲသွားကျွေးလိုက်မယ် မင်းသွားလို့ရပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ boss"
ကျနော်အပေါ်ထပ်တတ်သွားတော့တံခါးကိုကျောပေးထိုင်နေတဲ့ကောင်လေး..
"ဟိုလေးအစားမစားဘဲဆန္ဒပြနေတာ
ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေလို့လား"
"ဒီမှာ ခင်ဗျားကြီးကိုစိတ်ဆိုးရအောင်ခင်ဗျားကဘာမို့လို့လဲ"
"ဟိုလေးရဲ့ အနာဂတ်ခင်ပွန်းလောင်းလေ"
"တသက်လုံးဖြစ်လာမှာမဟုတ်လို့စိတ်ကူးယဥ်မနေနဲ့"
"ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ကိုယ်ကစီစဥ်ပြီးတောင်နေပြီ
အဲ့တာကြောင့် အားရှိအောင်စားရမယ်လေ"
"မစားနိုင်ဘူး.."
"ဒါဆိုဒီလိုလုပ်ပါလား ဟိုလေးကုန်အောင်စားရင် ကိုယ် ဟိုလေးအမေနဲ့ဖုန်းပေးပြောမယ်လေ"
အဲ့လိုပြောလိုက်တော့စဥ်းစားနေတဲ့ကောင်လေး
"ခင်ဗျားတကယ်ပြောတာလား"
"ကိုယ်ကလိမ်စရာလား ဟိုလေးရဲ့"
"ပေး..
ဒါဆိုစားမယ်"
YOU ARE READING
my lovely present
Fanficမင်းကငါ့အတွက်အကြိုက်ဆုံးလက်ဆောင်လေးပဲ ပြီးတော့အချစ်ဆုံး.........
