The Witch

2.bölüm - tamir

"Hayatım! Uyanmalısın çok geç oldu.." dedi Karen,William gözlerini araladı Karen merdivenlerden söylene söylene iniyordu uzun bir esneme'nin ardından gözlerini açtı burnuna aşağıdan güzel kokular geliyordu.

Karen yüksek bir sesle "William!! Seni bekliyoruzz" dedi,ardından William karşılık verdi "Tamam Karen geliyorumm" diyerek yataktan kalktı dolaba doğru yöneldi ve bir kaç adım attı geceliklerini çıkartıp bir takım eşofman giydi ardından yavaş ama büyük adımlarla aşağıya indi.

Kahvaltı sofrası hazırdı Abbey ile Karen karşılıklı oturmuş yemek yiyorlardı William'ı gören Abbey bağırdı "Babacımm günaydın!"
dedi ve bunun üzerine Karen arkasına baktı "Günaydın canım" dedi Karen,William kalın ve uykulu bir sesle "sizede günaydın canlarım.." dedi ve kahvaltı masasına bir kaç adım atıp sandalyeyi cekti ardından oturdu.

Kahvaltı ettikten sonra Abbey bahçeye çıkmak için Karen'dan izin aldı Karen onayladı ve Abbey evin kapısına koştu dışarı çıktı ve kapıyı sertçe kapadı.

William ve Karen yemek yedikten sonra kalktılar ve kahvaltı sofrasını toplamaya başladılar, kahvaltı sofrasını toplarken Karen "William iyi misin? Gergin gözüküyorsun" diye sordu William'a.

Willam "ha? Hayır hayatım sadece yorgunum" diyerek geçiştirdi Karen'da kafası ile onayladı ve kahvaltı masasını toplamaya devam ettiler dakikalar sonra Karen masada kalan son tabağı mutfak tezgahına götürüyordu ki merdivenlerin altından klasik bir müzik çaldı kulağa hoş gelen bir müzik'ti fakat birden çalmaya başlaması korktucuydu.

Karen geri çekildi elindeki tabağı düşürdü tabak yere düştüğü anda parçalara ayrıldı,William karen'ı gitmemesi için uyardı ve merdivenlerin arkasına doğru bir kaç adım attı..Ve gördüğü şeyin karşısında şok olmuştu küçük bir kapı vardı dizlerinin üstüne çöktü Ve kafasını ordan uzattı "Bodrum ?! Evet burası bodrum olmalı" dedi William,Karen küçük ve yavaş adımlar atarak William'ın yanına gitti "Ne oldu canım?" Diye sordu William kafasını çıkardı ayağa kalktı ve lafa direk girdi "burası bodrum" dedi,Karen anlamsız bakışlar ile William'a baktı.

William "buraya şimdi giremeyiz fenerimiz veya güçlü bir ışık kaynağımız yok" dedi ve ellerini bir birine vurdu,üst kata çıkmak için merdivenlerin önüne doğru yürüdü ve hızlı adımlarla üst kata çıktı.

Karen merdivenlerin arkasındaki küçük kapıya boş ve anlamsız bakışlarla baktıktan sonra arkasını döndü ardından oturma odasının kapısına doğru yavaş yavaş ilerledi,kapıdan geçti önünde duran kahve rengi sehpa'nın altında duran büyük ve siyah olan kutuyu almak için eğildi elini kutuya doğru uzattı ardından kutuyu hızlıca çekti.

Kutu Karen'ın çekmesiyle düştü içindeki her şey dağıldı Karen alnının ortasına elinin içi ile hafifçe vurdu,içinden "Ahh!.. ne kadar sakarım" diye düşündü.

Ve kutunun içinden dağılan eşyalara,ıvır zıvırlara göz attı ve kibrit kutusu gördü eline aldı,kibrit kutusuna boş boş baktı ve pantolon'unun cebine sokuşturdu ardından içeri William girdi üstünü değiştirmişti Karen'a ne yaptığını sordu Karen cevapladı "Kutu.. kutuyu topluyorum " Karen kibriti söymedi ve söylemeyecekti.

William eğilidi kutudan düşenlere uzun uzun baktı,Karen sordu "hayatım bir şey mi oldu?"
William Karen'a baktı "hayır hayatım sadece gerekli ıvır zıvılara bakıyordum" Karen kafasınla onayladı beraber dökülenleri toplamaya başladılar toplarken aynı zamanda William işine yarayacak eşyaları kenara ayırıyordu bir kaç dakika geçmeden eşyaları teker teker kutuya dizdiler.

William'ın işine yaracak alet edevat çıkmıştı Karen kutuyu aldı ve sehpa'nın altına geri koydu o sırada William ayağı kalktı ve Karen'a elini uzattı,Karen kafasını kaldırdı hafifce gülümsedi ardından William'ın elini tuttu ve ayağı kalktı William Karen'ının belini kavradı yavaşça kendine çekti Karen William'ın gözlerinin içine bakıyordu birbirlerine yaklaştılar William gözlerini yavaşça kapadı Karen'ı öpecekti fakat kapı çaldı William aniden gözlerini açtı Karen narince güldü ve evin kapısına doğru bir kaç adım attı kapının kolunu tuttu ve yavaşça indirdi gelen Abbey'di.

Karen "hoşgeldin balım" dedi,Abbey eğildi ayakkabılarını çıkartırken aynı anda cevap verdi "hoşbuldum annecim" Karen gülümsedi Abbey ayağa kalkıp aniden içeri daldı ve William'a doğru koştu o sırada William dizlerinin üstüne çöktü ve ellerini açtı Abbey William'a sıkı sıkı sarıldı Karen onları bu şekilde görünce yumuşacık oluyordu,Abbey sarılmayı bırakınca William ayağı kalktı üstünü sirkeledi ve Karen'a bakarak "canım..evin işlerini yapmaya bu gün başlamalıyız diye düşünüyorum" dedi ardından Karen kafasını salladı "haklısın.. yoksa buranın işi bitmiyecek tatlım" dedi ardından 20:30 sularında evin işlerini yapmaya başladılar.

William duvarları boyuyordu,Karen yerleri süpürüyordu Abbey ise Karen'a yardım ediyordu...

William alt katın son duvarınıda boyadıktan sonra eğildi ellerini dizlerinin üstüne koydu nefes nefese kalmıştı ayağa kalktı tam arkasını dönecekti ki Karen'la çarpıştı ve ayağı boya kovasının içine daldı bembeyaz eşofmanının yarısı koyu gri olmuştu Karen şaşkınlık içindeydi herkes öylece birbirine baktı fakat tüm ciddiyet Abbey'in aniden kahkaha atmasıyla son buldu William ve Karen Abbey'e baktılar hafif sırıttıktan sonra birbirlerine,ve onlarda Abbey'e katıldılar uzun süre gülüştüler eğlendiler..

00:49 sularında Abbey uyumak üzere üst kata yöneldi tam ilk adımını atacaktı ki Karen "anneye öpücük yok mu?" diye sordu Abbey arkasını döndü ve sırıttı "tabiki var!" Dedi ardından annesine doğru koştu,Karen eğildi Abbey annesine sımsıkı sarıldı ve öptü neredeyse yanağı moraracatı,Karen ayağı kalktı.

Abbey Karen'a baktı ardından William'a "iyi geceler" dedi uykulu bir sesle,ardından arkasını dönüp merdivenlere doğru ağır adımlarla ilerledi,merdivenleri çıktı odasının kapısına doğru yavaş yavaş yürüdü.

odasına girdi kıyafet dolabına doğru ilerledi ardından kıyafet dolabını açtı geceliklerini aradı fakat bulamadı dolabın kapağını kapadı arkasını döndü ve yatağının üzerine göz attı gecelikleri oradaydı,yatağının sonunadoğru bir kaç adım attıktan sonra gecelikleri aldı ardından yavaş yavaş giydi.

Abbey arkasını döndü yatağının başına doğru ilerliyordu fakat dolabının kapağı yavaş ve rahatsız edici bir sesle açıldı..