birgün yine okula giderken eddie denen çocuğun evinin orada birçok polis arabası olduğunu fark ettim ve ev kapısının önü hep çiziliydi içeri yakından baktığımda o cesedin chrissynin cesedi olduğunu fark ettim çok şaşkındım o şaşkınlıkla hemen ormana koştum ormanın derinliklerine geldiğime bir kayaya oturdum ve ağlamaya başladım önce el şimdi chrissy niye sevdiklerim ölüyor
bilinmeyen kişi-süprizim nasıl
o seste neydi kayadan kalkıp etrafa bakmaya çalıştığımda ayağımdan bir bir şeyin beni toprağın içine çektiğini hissetim sonra sert bir zemine düştüm etrafa baktığımda havanın kırmızı renk olduğu etrafın hep sarmaşıklarla dolu olan bir yere geldiğimi fark ettim
kalkıcaken sarmaşıklar beni arkamdaki kayaya bağladı o sırada birinin ayak seslerini duydum sonra tam önüme tuaf bir yaratık geldi
emma-kimsin sen
bilinmeyen kişi-beni hatırlamadınmı o kadarmı değişmişim
emma-YARDIM EDİN
bilinmeyen kişi-boşuna uğraşma bu dünyada hiç insan yok kimse seni benim elimden kimse kurtaramaz
emma[ağlarken]- lütfen bırak beni
yaratık ucun parmağıyla göz yaşlarını silerken
bilinmeyen kişi-ama ben senin ağlamanı istemem 012
dur bir saniye o benim 012 olduğumu nereden biliyor yoksa o umarım tahmin ettiğim kişi değildir
emma-dur yoksa sen
emma-001 senmisin
001[vecna]-seni özledim 012
