ထံုးစံအတိုင္း သူ jimin အခန္းထဲေရာက္လာျပန္၏...။
အရင္လိုပဲ ႐ိုက္မယ္လို႔ထင္ထားေပမဲ့...ထင္ထားတာႏွင့္လြဲသြားခဲ့၏...။
သူ႔ကို ၾကမ္းျပင္မွာ ပစ္ခ်မည့္အစား...ကုတင္ေပၚကို ပစ္တင္လိုက္ပီး...အေပၚကေန အုပ္မိုးၾကည့္ေနသည္...။
''သ...သခင္...''
''အသံမထြက္နဲ႔... ပိတ္ထား မင္းပါးစပ္ကို... ''
''..........''
(က်မတို႔ park yoongi ေလး သိပ္မေၾကာက္႐ွာပါဘူး:)
''မင္းက...ငါမသိပဲနဲ႔ေတာင္..
ဖုန္းခိုးေျပာေနတယ္ေပါ့...''
''မ...မဟုရပါဘူး...သခင္...''
''မင္းရဲ့... ဒီလက္ကေန...အဲ့ဖုန္းကိုကိုင္ပီး...ဒီပါးစပ္က...စကားေျပာေနတာက...ဖုန္းေျပာတာမဟုရင္...ဘာလဲ မင္းသားလုပ္မို႔က်င့္ေနတာလား...ဟမ္...''
''မဟုပါဘူး...''
''ဒီလက္ေတြက...ငါ့ကိုလဲ...တြန္းထုတ္ပီး...႐ုန္းသလို...ဖုန္းကိုကိုင္ပီးေျပာတယ္...အဲ့ဒီအတြက္...အျပစ္ရိွတယ္...သူ႔အျပစ္က...လႈပ္႐ွားခြင့္မရိွဘူး...''
jimin ..yoongi ရဲ႕ လက္ေတြကို ခါးပတ္ႏွင့္ခ်ီပီး...ကုတင္အေပၚတိုင္ႏွင့္ တြဲထားသည္...။
ခါးပတ္ကို တင္းေနေအာင္ခ်ီလိုက္ေတာ့...ထြက္လာတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ညည္းသံ.....
*အ့...နာတယိသခင္...ျပန္လႊတ္ေပးပါ...*
''အခုက စပီး...မင္းမွာ အသံထြက္ခြင့္မရိွဘူး...''
yoongi...သခင္ ဒီထက္ပို ေဒါသထြက္မွာကို သူမလိုလားပါး...ထို႔ေၾကာင့္အျပစ္မဲ့သည့္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုသာ ဖိကိုက္ထားသည္...။
jimin yoongi ရဲ႕ အိန္းက်ီကို ဆြဲျဖဲလိုက္သည္...။
ထို႔ေနာက္ Yoongi ရဲ႕ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးသို႔ ရန္႐ွာလာသည့္ jimin ႏႈတ္ခမ္း...
သခင့္ရဲ႕ သြားခြၽန္ခြၽန္ေလးေတြက လည္တိုင္ကို ေဖာက္ထြင္းပါသည္...နာက်င္လို႔ ေအာ္ညည္းခ်င္ေပမဲ့...
အမိန္႔အရ အသံထြက္ခြင့္မရိွ...
အဲ့ဒီေနာက္ jimin ျမားဦးလွည့္လိုက္သည္က yoongi ရင္ဘက္မွ ပန္းႏုေရာင္ ခ်ယ္ရီသီးေလးႏွစ္ဖက္ကို...
YOU ARE READING
သခင့္အ႐ုပ္ေလး(အမိန္႔)
Paranormalအရုပ္...က်ေနာ္က သူ႔အတြက္ အ႐ုပ္တ႐ုပ္ပါ လိုအပ္ရင္သံုးပီး မလိုအပ္ရင္ထားပစ္ခဲ့တာ အဲလိုလူကိုမြ က်ေနာ္ခ်စ္ေနမိတာ..... Yoonmin bottom = yoongi Top. =Jimin အရုပ်...ကျနော်က သူ့အတွက် အရုပ်တရုပ်ပါ လိုအပ်ရင်သုံးပီး မလိုအပ်ရင်ထားပစ်ခဲ့တာ အဲလိုလူကိုမြ ကျနော်ခ...
