Part 8 (uni)

545 48 21
                                    

ထုံးစံအတိုင်း သူ jimin အခန်းထဲရောက်လာပြန်၏...။

အရင်လိုပဲ ရိုက်မယ်လို့ထင်ထားပေမဲ့...ထင်ထားတာနှင့်လွဲသွားခဲ့၏...။

သူ့ကို ကြမ်းပြင်မှာ ပစ်ချမည့်အစား...ကုတင်ပေါ်ကို ပစ်တင်လိုက်ပီး...အပေါ်ကနေ အုပ်မိုးကြည့်နေသည်...။

''သ...သခင်...''

''အသံမထွက်နဲ့... ပိတ္ထား မင်းပါးစပ်ကို... ''

''..........''

(ကျမတို့ park yoongi လေး သိပ်မကြောက်ရှာပါဘူး:)

''မင်းက...ငါမသိပဲနဲ့တောင်..
ဖုန်းခိုးပြောနေတယ်ပေါ့...''

''မ...မဟုရပါဘူး...သခင်...''

''မင်းရဲ့... ဒီလက္ကေန...အဲ့ဖုန်းကိုကိုင်ပီး...ဒီပါးစပ္က...စကားပြောနေတာက...ဖုန်းပြောတာမဟုရင်...ဘာလဲ မင်းသားလုပ်မို့ကျင့်နေတာလား...ဟမ်...''

''မဟုပါဘူး...''

''ဒီလက်တွေက...ငါ့ကိုလဲ...တွန်းထုတ်ပီး...ရုန်းသလို...ဖုန်းကိုကိုင်ပီးပြောတယ်...အဲ့ဒီအတွက်...အပြစ်ရှိတယ်...သူ့အပြစ်က...လှုပ်ရှားခွင့်မရှိဘူး...''

jimin ..yoongi ရဲ့ လက်တွေကို ခါးပတ်နှင့်ချီပီး...ကုတင်အပေါ်တိုင်နှင့် တွဲထားသည်...။

ခါးပတ္ကို တင်းနေအောင်ချီလိုက်တော့...ထြက္လာတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ညည်းသံ.....

*အ့...နာတယိသခင်...ပြန်လွှတ်ပေးပါ...*

''အခုက စပီး...မင်းမှာ အသံထွက်ခွင့်မရှိဘူး...''

yoongi...သခင် ဒီထက္ပို ဒေါသထွက်မှာကို သူမလိုလားပါး...ထို့ကြောင့်အပြစ်မဲ့သည့် အောက်နှုတ်ခမ်းကိုသာ ဖိကိုက်ထားသည်...။

jimin yoongi ရဲ့ အိန်းကျီကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည်...။

ထို့နောက် Yoongi ရဲ့ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးသို့ ရန်ရှာလာသည့် jimin နှုတ်ခမ်း...

သခင့်ရဲ့ သွားချွန်ချွန်လေးတွေက လည်တိုင်ကို ဖောက်ထွင်းပါသည်...နာကျင်လို့ အော်ညည်းချင်ပေမဲ့...

အမိန့်အရ အသံထွက်ခွင့်မရှိ...

အဲ့ဒီနောက် jimin မြားဦးလှည့်လိုက်သည်က yoongi ရင်ဘက်မှ ပန်းနုရောင် ချယ်ရီသီးလေးနှစ်ဖက်ကို...

သခင့္အ႐ုပ္ေလး(အမိန္႔)Where stories live. Discover now