Alicia
Bomboş sokakta tek başıma yürüyordum. Bugün yeni okulumda ilk günümdü ama düşündüğümden de iğrenç geçmişti. İnsanlar ilk günden benle dalga geçmişti. İnsanlar dediğim şu 5-6 kişilik gruptan oluşan okulun kendini bir şey sanan popüler zorbaları. Benim hakkımda tek bir şey bile bilmedikleri halde nasıl böyle davranabilirlerdi?
Bunun dışında çokta bir şey olmadı.
Max diye bi kız yanıma geldi, onunla bir iki kelime konuştuk. Adını filan söyledi, sonra da tanıştığıma memnun oldum diyip gitti. Bugün benimle iyi anlamda konuşan tek kişiydi.
Eve yavaş ve ağır adımlarla yürüyordum. Eve gitmeyi de çok istemiyordum açıkçası, beni boğuyodu ev. Bu yüzden yolumu değiştirip yakınlardaki bi parka gittim. Sessiz ve boştu. Hava çoktan kararmıştı. Salıncaklardan birine oturup çantamı yere bıraktım.
Cebimden sigaramı çıkartıp ağzıma götürdüm. Çakmağımla yaktıktan sonra içime doğru çektim. Salıncakta yavaşça sallanıyordum.
Çalıların arkasından gelen sesle kafamdaki düşünceler dağıldı, gerilmiştim. Sesin kaynağını öğrenmek için sigaranın dumanını üfleyip yavaş adımlarla oraya doğru gittim. Çalıların arkasına baktığımda kimse yoktu. Kedi filandır diyip buradan gitmek için arkamı döndüğümde hızlıca bir şeyin geçtiğini gördüm. Ne olduğunu görememiştim, hem hızlı geçtiğinden hem de karanlık olduğundan.
Kalbim hızlı atıyordu ama yine de daha fazla üstelemeden oradan ayrıldım. Onun ne olduğunu öğrenmek için gittiği yere doğru gidecek kadar salak biri değilim. Salıncağa doğru ilerleyip yere bıraktığım çantamı aldım ve evime doğru yürüdüm. Yalan yok, korkmuştum ve gördüğüm her neyse insan olma ihtimali neredeyse yok, hatta sıfır ama hayvan da değildi. Nedense bu yerde bir gariplik seziyorum. Başım belaya girmeden eve gitmek istediğim için adımlarımı hızlandırdım.
Sanki bir şey beni izliyormuş gibi hissediyorum. Adımlarımı git gide daha da hızlandırdım. İçimdeki bu his büyüdükçe koşmaya başladım. Evimin önüne geldiğimde hiç vakit kaybetmeden anahtarlarımla kapıyı açtım, ailem uyanmasın diye sessiz olmak şuan umursadığım son şeydi.
Gerilmiş ve korkmuştum.
İçeri girmemle kapıyı hızlıca kapatmam bir oldu. Annem çok ses yapmama uyanmıs olcak ki merdivenlerden inip yanıma geldi.
Korktuğumu fark etmiş olacak ki
"Ne oldu kızım, iyi misin?" dedi.
Aklıma gelen ilk şey ile;
"Bir şey yok anne, daha fazla meraklanmayın diye hızlı koşarak geldim ve eve girerkende uyumuş olduğunuz aklıma gelmediği için çok ses yaptım." dedim.
Alicia's Mom: "Bu mu yani, anlatmak istediğin başka bir şey yok mu?"
Alicia: "Hayır hayır, yok."
Alicia's Mom: "Tamam o zaman, git uyu yarın okul var."
Alicia: "Peki."
Merdivenlerden çıkıp odama girdim.
Tuvalete gidip kendime gelmek için yüzümü yıkadım. Aynadaki yansımama bakıp düşünmeye başladım, "Acaba gördüğüm ne olabilir?" diye. Düşünmeye devam ederken bir yanda da elime havluyu alıp yüzümü kurulayıp tuvaletten çıktım.
Bugün benim için yorucu gündü, bu yüzden hemen pijamalarımı giyip yatağıma uzandım. Uykuya dalana kadar sadece yaşadıklarımı düşündüm. Bunlar bana fazla gelmişti. Okuldaki bir kaç popüler zorbanın benim dalga geçmesi, parkta gördüğüm şey ve eve gelirken ki izlenme hissi. İlk defa bir günde bu kadar şeyi yaşamıştım ve hala tedirgindim.
Tüm bunları düşünürken yavaş yavaş gözlerim kapanmaya başladı ve sonunda yorucu bir günün ardından rahat bi uyku çekecektim ya da ben öyle sanıyordum.
Bu bölüm Eddie yoktu kusura bakmayın giriş bölümü gibi düşünün diğer bölüm diğerleride olcak. Ayrıca ilk kitabım bu yüzden kitabı beğenirseniz oy verip beni takip ederseniz sevinirim. ❤️
