Remember ; ᴍʏ ʟᴏᴠᴇ

17

ღ

Dikkatlice dinle bebeğim,bu bizim hikayemiz...

"Bundan yıllar önce Busan şehrinde bir alfa ve omega yaşarmış.Aynı şehirde hatta aynı okulda okumalarına rağmen birbirlerini tanımazlarmış.Alfa,babasının izinden gidip ona layık bir evlat olmak için yapmaması gereken davranışları yaparken,omega da sevgili ailesiyle birlikte bir çiçekçi dükkanı işletirmiş.Bir gün,bu büyük kötü adam(babasından bahsediyor)o minik,güzel dükkana gözlerini dikmiş ve orayı kendi sınırlarına katmak için satın almak istemiş.Ancak omeganın ailesi ellerindeki tek geçim kaynağını kaybetmek istemediği için bu kötü adamı reddetmiş.

Kötü adam planlarına oğlu olan alfayı da dahil ederek onu manipüle etmeye devam etmiş.Oğlu da babasının gözüne girebilmek için malesef birkaç kez omegayı ve ailesini üzmüş.Ancak gel zaman git zaman bu minik,cesur ve güzel omegaya aşık olmuş.Gururla babasının karşısına çıkmış bundan sonra omegaya ve ailesine zarar vermeyeceğini açıkca dile getirmiş.Kötü adam buna çok sinirlenmiş ve omaganın hasta babasının ....... malesef ölümüne sebep olmuş.Alfa,omeganın babasını kurtarabilmek için çok çabalamış ancak yetişememiş.Gerçekleri bilen tek kişi olan alfa,kendi babasını ihbar ederek yakalanmasını sağlamış.Ancak ne yazık ki hapise gitmeden önce bazı kötü adamlara çiçekçi dükkanını yakıp yıkmalarını söylemiş.Bütün bunlar olurken alfa,güzel omegasını kurtarmış ancak kendi de ağır yaralanmış.Gerçekleri gören omega da o günden sonra alfaya aşık olmuş

Birbirlerine aşklarını itiraf ettikten sonra alfa tamamen,babasının egemenliğinden çıkmış ve istediği kariyeri seçerek yeni bir hayata başlamış.Birbirlerini çokça seven bu çift Busan'dan Seul'e taşınıp evlenip yeni bir yuva kurmaya karar vermişler.Alfa,omegasına kur hediyesi olarak güzel bir çiçek dükkanı almış.5 yıl dünyanın en güzel hayatını yaşayan çift,hayatlarında bir şeyin eksikliğini hissetmişler.

Ve,minik yavrum seni hayatımıza katmaya karar verdiğimiz an bu andı.Biraz daha zor zamanlar geçirdikten sonra senin varlığın bir güneş gibi doğdu hayatımıza.Seni çok bekledik bebeğim,sağlıklıca büyü ve yanımıza gel olur mu?İkimiz de seni sabırsızlıkla bekliyoruz.Bizimle kal bebeğim lütfen"

Jungkook hikayelerini üstün körü bebeğine anlatırken Jimin karanlık anılarına ulaşmaya çalışıyordu.Hiçbir şey hatırlamasa da anlamıştı.Jungkook suçsuzdu.Her şeyi kelimesi kelimesine öğrenmeliydi ama önce yapması gereken bebeğini kurtarmaktı.Alfasının gözlerinden akan yaşlar Jimin'in omuzlarına dökülmüştü.

"Özür dilerim Jungkook,özür dilerim ben.. her şey benim suçum.Bunların hepsine ben sebep ol-"

Omzuna konan minik kelebek öpücükleriyle yarıda kesildi sözleri.Elleri karnındaki ellerin üzerine yuva kurdu.Omzundan sonra mührüne konan bir öpücük daha Jimin'in içini titretti.

"şhh hiçbir şey senin suçun değil.Jimin evet çok zor günler yaşadık hala da yaşamaya devam ediyoruz ancak üstesinden gelebiliriz.Bana güven aşkım.Yeter ki güven.Biz kalplerimizi yeniden birlikte attırırsak bebeğimiz de bizimle kalacak bana güven...İzin ver,aşkımıza yeniden izin ver."

Jimin sulu gözlerle arkasını döndü.Hala Jungkook'un bacakları arasında sırtı ona yaslıydı.Dünyanın en güvenli yeri gibi hissettirmişti burası.Minik elleri alfasının yanaklarını tuttu.Önce parmakları eşinin gözyaşlarını sildi sonra yavaşça yaklaştı kırmızı dudaklarına doğru.Usulca birleşti iki dudak.Öyle tutkulu ateşli bir öpücük değildi.Ancak içlerinde varolan tüm saf sevgiyle öptüler birbirlerini.İlk ayrılan Jungkook oldu.Eşinin gözleri hala kapalı iken önce alnından sonra gözlerinden öptü.Sonra onu kendisine döndürdü ve eğilip üzerlerini örterek uyku pozisyonu aldı.