Remember ; ᴍʏ ʟᴏᴠᴇ

4

ღ

Jungkook beni öpüp koklayıp evden çıktıktan sonra uykum kaçmıştı.Veteriner olarak arada eşimin geceleri acil göreve çağırılmasına alışmıştım.Ama bu gece içimde tuhaf bir his vardı.Uyumak istedim,ancak uyuyamadım.Aslında biraz da acıkmıştım çünkü bebeğim akşam yemeğini beğenmemiş olsa gerek hepsini geri iade etmişti.Karnımı okşayıp beni henüz duyamayan bebeğimle konuşmaya başladım.

"Demek sen de uyandın bebeğim.Hadi gidip karnımızı doyuralım sonra birlikte tv izleyip babanı bekleriz"

Bir bardak ballı ılık süt uyumama yardım eder diye düşünüp sarı civcivli terliklerimi giyerek yataktan çıktım.Evimiz kocaman bahçeli 2 katlı şirin bir evdi.Yatak odamız üst katta olduğu için aşağıya mutfağa inmek için kapıyı açar açmaz aşağıdan gelen tıkırtıları duymuştum.Kafam karışmıştı.Jungkook yaklaşık bir 15 dk önce çıkmıştı.Acaba bir şey mi unuttu da geri geldi diye düşündüm bir süre.Kapıyı aralık bırakıp yatak odama göz gezdirdiğimde komodinin üzerindeki telefonunu görmüştüm.Şapşal kocam muhtemelen telefonunu unuttuğu için geri gelmişti ve beni uyandırmamak için ses çıkarmamaya çalışıyor diye düşünürken gülümsedim.

Telefonu elime aldım ve aşağıya inmeye karar verdim.Merdivenlerden indiğimde sadece koltuğun yanındaki abajurdan cılız bir ışık geliyordu etraf karanlıktı.Gördüğüm silüeti Jungkook sandım.Bu,yaptığım en büyük hataydı...

Arkasını dönen bedenle gördüğüm kişinin kocam olmadığını,hırsız olduğunu anlamıştım.Taş kesilmiştim adeta.Tek korkum bebeğime bir şey yapabileceğini düşünmekti bu yüzden sıkı sıkı tuttum karnımı.Adımlarım geri geri giderken üzerime yürüyordu

"B-Ben kimseye söylemem y-yemin ederim,burdan hemen çıkarsan h-hiçbir şey olmamış gibi davranırım.Lütfen bana zarar verme l-lütfen"

Ağlayarak yalvarmam işe yarar mıydı bilmiyordum ama bebeğimi korumak için her şeyi yapmaya hazırdım.Kaçmalı mıydım? yoksa saldırmalı mıydım? bir omega olarak gücüm yeter miydi bilmiyordum.Çaresizdim,korkudan dizlerim titriyordu bu yüzden anlık bir hatayla kaçmayı seçtim.Arkamı dönüp hızla merdivenlere koştum ancak daha 2.ci merdivende beni yakaladı.Boğazımı sıkmaya çalışırken yerimde debeleniyor çığlıklar atıp adamı ısırmaya çalışıyordum.Dönüşemiyordum çünkü kahrolası pislik beni bırakmıyordu.İkimiz arasında yaşanan arbede sırasında beni itti ve güçlü bir savrulmayla merdivenlerin başındaki şifonyerin köşesine başımı çarparak yere düştüm.

Sesler boğuklaştı,görüntü yavaş yavaş netliğini yitirdi.Saçlarımın arasında ılık bir ıslaklık hissettim.Ellerim yine karnıma gitti,çaresizce bebeğimi korumak istedim.Bana bir şey olması önemli değildi.O,yaşamalıydı.Bebeğimi yaşatmalıydım.Bu yüzden kendimden geçmeden önce yaptığım şey beni korkunç bir yüzle izleyen hırsızdan yardım dilenmekti.Benim bu hale gelmeme sebep olan hırsızdan...Bilincimi kaybetmeden önce bir araya getirmeyi başarabildiğim sözcükler bunlardı;

"Y-yardım  et.. B-ben hamileyim.Bebeğim... yardım -"

                                                                                       .

 Aynı dakikalarda Jungkook

İçim hiç rahat değildi.Bunu ilk kez yapmıyordum.Bu şekilde geceleri acil vakalara gittiğim çok olmuştu ancak bu gece bir farklı hissediyordum.Sokaklar bomboşken sakince kliniğe doğru sürüyordum.Çok da fazla uzaklaşmamışken boynumdaki işaretimde keskin bir acı hissetmemle birlikte ani fren yapmam bir olmuştu.Bağ.. Bağımızda bir sorun vardı.Jimin de bir sorun vardı.Acı hissediyordum.Çok miktarda acı ve korku...Telefonumu aradım,bulamadığım an evde bıraktığımı anladım ve Jimine hızlı bir şekilde ulaşmak için gerisin geriye döndüm.

Eve doğru giderken korkuyla içimden sayıklıyordum.Hissettiğim korku ve acının sebebinin Jimin olmaması için tanrıya yalvarıyordum adeta.Işık hızı sayılabilecek sürede vardığım evim bıraktığım gibi karanlık ve sessizdi.Ve sonra korkunç bir şey farkettim.Sokak kapımız ardına kadar açıktı.Kurdum içimde debeleniyor dışarı çıkmak için beni yiyip bitiriyordu adeta.Aceleyle kapıdan içeri girdim.Evimden dev bir kasırga geçmiş gibi darmadağınıktı.Gitgide korkuyordum,Jimini görememek onu bulamamaktı korkumu tetikleyen şey.Gecenin sessizliği benim Jimin çığlıklarımla yankılandı.Sonra koşarak ışıkları açıp üst kata gitmek istedim.Adımlarım kendiliğinden durdu.Önce yerdeki kan izlerini gördüm,beynimde tehlike çanları çalarken gözlerim şimdiye kadar gördüğü en acı manzaraya şahit oldu.

Jiminim...Aşkım,yerde şifonyerin yanında cenin pozisyonunda elleri karnında yatıyordu.O çok sevdiğim günışığı,sapsarı saçları kırmızıya bulanmıştı.Baygındı,baygınken bile bebeğimizi korumuştu.Tanrım ne yapacaktım,burada ne olmuştu?Ağlayarak sarıldım,başını dizlerimin üzerine alıp okşadım.Konrolsüzce ağlarken ilk defa ne yapacağını bilmeyen bir çocuk gibi kalakaldım.

"J-jimin aşkım uyan.Uyan aşkım ne oldu sana.Jiminim uyan bebeğim nolur Jimin kalk korkuyorum kalk ! Yardım edin! eşime bir şey oldu ,yaralı yardım edin lütfen!"

Faydasızdı,ne jimin uyanıyordu ne de sesimi duyup yardıma gelen vardı.Kucaklayıp hastaneye götürmek istedim ancak düştüğünü düşündüğüm için omurgasında olası bir hasar olacağını düşünerek yerinden kıpırdatmak istemedim.O anda gözüm merdiven başındaki ekranın kırık telefonumu gördü.Hızla telefonumu alıp 119'u aradım (kore nin acil numarası)

"Yardım edin! omegam ,omegam baygın.O,o hamile tanrım yardım edin başında kanaması var çabuk gelin lütfen yardım edin! "

Dakikalar nasıl geçti,ambulansın siren sesleri bahçemizi nasıl doldurdu,komşularımız seslere uyanıp nasıl evimize geldi bilmiyordum.Ekipler güzelime boyunluk takıp sedyeye yatırdığında alfa içgüdülerim devreye girdi ona zarar verecekler düşüncesiyle görevlilere hırladım.

"Efendim sakin olun.Omeganızın tedavisine devam edebilmemiz için onu hastaneye götürmemiz şart.Lütfen bize yardımcı olun"

Seni ambulansa alırlarken dahi bırakmadım ellerini,duymasan da konuştum sürekli.Güzel gözlerin kapalıydı aşkım.Çok korktum sevgilim.Çok korktum çikolata rengi gözlerini bir daha göremezsem diye.Çok korktum meleklerin tınısını andıran sesini bir daha duyamazsam diye.Yalvardım sana bana geri dön diye...

"Uyan sevgilim,uyan ve bana geri dön.Özür dilerim aşkım özür dilerim seni yalnız bırakmamalıydım özür dilerim.Aç gözlerini sevgilim aç gözlerini..."

                                                                                   .

merhaba merhaba :)

 uhm... benim için yazması çok zor olan bölümlerden biriydi.Umarım duyguyu size geçirebilmişimdir.Yorumlarınızı çok fazla merak ediyorum lütfen yazın.Okuduğunuz için teşekkürler sonraki bölümde görüşelim <3