IDOL ko, BOYFRIEND ko (JADINE)

Prologue

Ako si Nadine Alexies Villafania. 16 yrs old, Fourth year High School Student at nag aaral sa Thomson High Academy. Ang tunay na nagmamahal sa isang Robert James Cameron.

Charot! pero di nga! matagal ko ng gusto si James since 5 yrs. old ako, I guess?

Paano naman kasi. Ang gwapo niya tapos matangkad, maputi, magaling sumayaw, kumanta, umarte. Lahat na! Kaya nga sikat na sikat na siya ngayon. Di ko na mareach! Kaya dahil dyan, madalang na siyang pumunta sa bayan namin. Oo. Dito siya pinanganak. Naging classmate ko nga siya noong kinder eh. Naalala ko pa noon.

**Flashback**

"Pangit! hahahaha! bagay sayo yan! pangit ka kasi hahahahaha!" bigla akong napaiyak. Ang sakit naman. Napatingin ako sa tuhod ko. Aww, may sugat huhuhu.

"Oh ano? sa akin na yang Barbie na yan! akin na!" tinignan ko si Bethy na pilit inaagaw yung Barbie na binigay ni papa. Hinawakan ko ito ng mahigpit. 'Papa! nasaan ka na? kailangan kita.'

'Anak, pupunta muna si papa sa Canada ah? Huwag kang malulungkot. Eto, bumili ako ng Barbie. Diba paborito mo ito?'

Papa! miss na kita huhuhuhu.

'Huwag kang magpapaaway sa iba huh? Kung alam mong nanghihina ka, pumikit ka at ramdamin mo yung hangin. Nagbibigay yun ng lakas. I love you anak. Babalik din si Papa. Don't worry.'

Naalala ko yung sinabi ni papa. Kung alam kong nanghihina na ako, pipikit ako at ifeel ko ang hangin. Pumikit ako at huminga ng malalim.

"Oh ano? duwag ka? hahahaha. Si Nadya, duwag! hahahaha." binuksan ko yung mata ko. Nakita ko si Bethy na tawa ng tawa kasama ang mga alalay niya. Tumayo ako. "Bakit di ka magpabili ng Barbie sa mga magulang mo? mayaman ka naman ah. Don't tell me, inggit ka?" kitang kita ko sa kanya ang inis sa mukha niya.

"H-Hindi ako inggit no!" napahawak ako sa buhok ko. Argh! grabe naman makasabunot itong Bethy na ito kasama ang mga alalay niya.

"Ano ba Bethy! tama na!" hinawakan ko ang kamay niya para pigilan siya sa pagsabunot sa akin pero malakas siya. I mean, malakas sila. Pumikit ako. Ayoko. Ayokong umiyak.

"Leave her alone." napabukas ako ng mata.

"James?" gulat na gulat si Bethy nang makita niya si James.

"Ako nga. Bethy, leave her alone." madiin na sabi ni James.

"Leave her or Guidance? balita ko pa na kamag anak mo yung Guidance officer na yun. Nakakahihiya."

"Bakit ka andito? bakit mo tinutulungan si Nadine? Do you like her?"

Nakita kong huminga ng malalim si James. "Yes, I do like her so please leave her alone." bigla akong napahawak sa bibig ko. Gusto ako ni James? teka. Masyado pa kaming bata!

Nakita kong napaatras si Bethy, umalis at umiyak. Umalis na din yung mga alalay niya.

"Are you okay?" napalingon ako kay James.

"Yes, thank you James." kinuha ko yung bag ko na nasa sahig.

"Don't worry, tawagin mo ko kung kailangan mo ko. I'm not James, I'm Superman. Here, band aid. " he smiled then nag babye na siya.

**End**

Mula noon, hindi ko na siya nakita. Hay. I miss him na. Sana makita ko na siya. Its been 10 years simula noong nakita ko siya. Ang bait niya talaga.

Tumingin ako sa bawat wall ng kwarto ko. Puro posters, pictures ni James.

Tinignan ko yung mga magazine na nasa collection table ko kasama ang albums niya.

James, gusto kitang makita. I want to see you again. I want to hug you and thank you for helping me.

I really really miss you Superman. Naramdaman ko na ang antok ko.