SAHNE

ZARF

Dün akşam giydiğim lila tshirtü çıkarıp yerine turuncu bir tshirt giydim Eylem'i beklerken.Dünden ayarladığımız gibi benim evde buluşup daha sonra dışarı çıkacaktık.Kendime kahve yapmak için mutfağa gittim ama sokakta elektrik kesintisi olduğundan yapamadım.Salona doğru yöneldiğim sırada dışarıdan gelen ses dikkatimi çekti ve balkona çıktım.Bağıran Eylem idi."Doraaaaa,Dora","ne var Eylem ne bağırıyorsun kızım"diyerek cevap verdim ona."Ya telefonumun şarjı bitti,sizin zil de bozuk mudur nedir kaç kere bastım çalmadı ben de son çare sana bağırmayı tercih ettim"dedi."Tamam,yukarı çıkacak mısın yoksa direkt ben aşağı geleyim gidelim mi?"

"Aşağı gel de kapıyı aç,soluklanayım biraz evde"

"tamam geliyorum"dedikten sonra kapıya doğru yöneldim,kapıyı açıp anahtarı aldım ve çıktım.Merdivenlerden hızlı hızlı inerken ayaklarım birbirlerine takıldı ve 5 basamak yukarıdan aşağı doru yuvarlandım.Kafamı ve kalçamı oldukça sert çarpmıştım.Ben acıdan yerde kıvranırken Eylem'in bana doğru söylenerek geldiğini gördüm."Hay salak arkadaşım ne diye yerde yatıyorsun?Benim hasretimden böyle sürüneceğini bilseydim sende kalırdım."dedi."Ne diyorsun Eylem yaaa kalçam ağrıyor zaten.Sana kapıyı açmak için aşağı gelirken merdivenden yuvarlandım.Bu arada sen nasıl girdin içeri?"dedim.Eylem tekrar söze girdi"Alt kattaki amca var ya o içeri giriyordu ben de onunla beraber girdim".Eylem'in söyledikleri üzerine "iyi"demekle yetindim."Eylem beni buradan kaldırmayı düşünüyor musun canım?".Eylem zavallı bana bakıp "yooo ne münasebet sen bana biraz daha hasret kal"demesiyle sinirlerimin zıplaması bir oldu.Eylem'e bağırdığım için sesim binanın içinde yankı yaptı.Eylem nihayet sinirlendiğimi anlayıp yanıma geldi ve beni kapıya kadar taşıdı.Ben kapıyı açıp içeri girerken Eylem üzerime çullandı ve ikimizde yere yapıştık.Bu sefer sabır dileyip yerden doğruldum ve ayağa kalktım.Eylem'e bakıp mutfağa doğru yürüdüm."Eylem dışarı çıkmasak olur mu?Bak her yerim acıyor"bunu kendimi acındırarak söylemiştim fakat pek bir işe yaramadı.Eylem dışarı çıkmakta kararlıydı işin aslı ise amacı beni dışarı çıkartmaktı.Neredeyse bir aydır dışarı çıkmıyordum okul haricinde.On yedi yaşındaki bir kızın dışarıda eğlenmesi gerekirken ben yaşlı nineler gibi evde oturmayı tercih ediyordum.Yalnız kalmak iyi geliyordu bana."Dora hadi hazırlan da çıkalım"dedi Eylem.

"Ben hazırım zaten"

"Saçmalama ya eşofmanla mı çıkacaksın!Yok ya bunlar olmamış pjamalarını giy istersen"dediğinde Eylem'in sinirlendiğini anladım."Eee ne giyecekmişim de"Eylem bana bakıp sırıttı."Git sana aldığımız açık mavi renkteki elbiseyi giy"dedi.Ona karşı gelmeyerek dediğini yapmak için odama gittim.Yaklaşık on dakika sonra odadan çıktım ve Eylem'i karşımda gördüm."Nİhayet Dora Hanım bir elbse giyecektin altı üstü"dedi.Dışarı çıkmak istemiyordum o kadar istemsizdim ki ayna da nasıl göründüğüme bile bakmadım. Dış görünüşüme çok önem veren,boş konuşmalara giren bir kız değildim.Evde genellikle kitap okuyordum yada şarkı dinlerdim.Eylem'in yanına gittim ve"hazırsan çıkalım"dedim çünkü hemen gidip gelmek istiyordum ama yanımda Eylem olunca pek de mümkün olmuyordu.

                                                               *******************************

Nihayet kendimi binadan dışarı attığımda derin bir nefes aldım ve gökyüzüne baktım.Kendimi boşlukta hissediyordum.Rahat,huzurlu,sessiz...Hafif esen rüzgar.Tabi ki Eylem bu ortamı bozup koluma girdi ve yürümeye başladık.Sessizce yürüyorduk.Hiç durmak istemedim.Sadece sonsuzluğa yürümek.Oluşan o boşluğa kendimi itmek.Esen rüzgarla beraber bir toz zerresi gibi uçmak istedim.Bu huzur verici ortamı Eylem'in konuşması bozdu."Dora çok sessizsin,birşeyin yok değil mi,eğer var da anlatmıyorsan sana kırılırım bunu bil."."Hayır Eylem birşeyim yok gereksiz konuşmalara girmediğimi biliyorsun.bir sıkıntım olsaydı anlatırdım"dedim ve yanağından öptüm.On beş dakikalık yürüyüşün ardından bir restorana girdik.Eylem boş bir masayı gözüne kestirdi ve oraya doğru yürümeye başladı.Ben de peşinden.Eylem bir sandalye çekip oturacaktı ki genç bir erkek diğer sandalyeyi çekip oturacağımız masaya oturdu.Ben şaşkınlıkla gence bakarken Eylem söze girdi"Beyefendi ne yapıyorsunuz,buraya biz oturacaktık"dedi.