Istanbul'un hic tanimadigi bir kosesinde kasvetli sokaklari bir ucundan digerine tuketiyordu. Burunlari uzun zaman once delinmis, tabanlari asinmis
ayakkabilarina bakarken tek dusundugu, kimsenin bilmedigi bir ismi, bir isi, ve yine kimsenin karismadigi bir yasami olup olmayacagiydi. Cogu zaman kacip gitmek istiyor ve bir dag basinda tek basina, insanlardan uzakta yalniz ama kendine yetebilen bir yasamin duslerini kuruyordu.
Kacip saklanmak,bir koseye sinmek ve orada omrunu gecirmek istiyordu ama Istanbul'un en kotu sokaklarini adimlamaya basladigi gunden bu yana henuz oyle bir kose bulamamisti. Bazen olur ki bir sokaga girdigi gun kovulur, bazen de hic kimse ilgilenmezdi kendisiyle. Asfalt yollardan parke taslarin dosendigi sokaklara, camur ve su birikintileri dolu yollardan, kostebek yuvalariyla dolu bir tarlayi andiran beton yollara kadar her turlu cadde ve sokak gormustu bir yildir.
Istanbul'un zenginligi de fakirligi de bir baskaydi. Her sey burada sanki daha bir abartilmis, hizlandirilmis ve duygusuzlastirilmisti. Bu koca sehirde gorduklerini ancak bu sekilde ifade edebiliyordu ve daha her yerini gormeden olup gideceginden neredeyse emindi.
Yoruldugunu hissedince durdu ve yere bakti. Sevgili ayakkabilariyla goz goze geldi. Bir mucize bekliyordu.
Oyle bir mucize ki,geride biraktiklarindan hem intikam alacak hem de omrunun geri kalan kismini huzur icinde yasayabilmesini saglayacakti.
Arkadaslar oy ve yorumlarinizi bekliyorum.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BABAM YETER
General Fictionhayat goz gibidir. Toz kacar kirpik batar. Bulaniklasir. ve olum bir uykudur. hayat buna muhtactir. ama uykusunun gelecegi zamani bekler. bu uyku iki kirpik arasindadir. bir kez kapatildi mi ne yitirilen geri gelir. nede yiten.
