Teneffüs zilinin çalmasıyla içimi heyecan kaplamıştı ya da onun gibi bir şey..
Kapıdan çıkan seni görünce koşturarak arkandan sana yetiştim. Yanına gelince bana daha önce hiç bakmadığın bir şekilde bakmıştın.
Gözlerinde ki o iğrenme o kadar belli oluyordu ki...
Hep oturduğun ağacın yanına gelmiştik ve yere oturmuştun. Tekrar bana bakıp "otur" demiştin. O zaman anladım içimdeki hissin heyecan değil korku olduğunu.
Çok soğuktun Seungmin..
Bakışların benden tiksinir gibiydi.
Neden böyleydin Seungmin?
Neden birden bire böyle olmuştun?
Ben karşına oturduktan hemen sonra derin bir nefes aldın, yüzüme baktıktan hemen sonra soğuk bir şekilde
"Kısa kesmek istiyorum." dedin.
"İnanmak istemiyorum ama birkaç arkadaşım dediği için sadece sormak istedim. Doğru olmadığını da biliyorum... Ama işte yine de sormak istiyorum..."
Büyük bir sessizlik oldu.
Kalbim deli gibi atıyordu, neyi soracaktı?
Arkadaşları ne demişti?
"Benden mi hoşlanıyorsun?"
Tüm hayat durmuş gibiydi.
Sorduğun o soruyla durdurulmuş bir video oyunu gibiydim.
"Hey?"
Sadece sana bakıyordum.
Ne yapmalıydım?
Ne cevap vermeliydim?
"Öyle olmadığını düşünüyorum. Öyle değil, değil mi?"
Yutkunup,
"Ah, bu nereden çıktı tabii ki de hoşlanmıyorum." dedim.
Seungmin sana senden hoşlandığımı söyleyemiyecek kadar korkak biriydim ben.
"Oh rahatladım..."
Kaşlarımı kaldırıp sana baktığımda
"Ahahaha beni yanlış anlama o tarz şeylere pek bir şey demiyorum kim kimi severse sevsin umrumda değil ama bir erkeğin benden hoşlanmasını istemiyorum.. Öyle biriyle arkadaşta olmak istemiyorum."
Ne demek istiyordun seungmin?
Ani bir şekilde ayağa kalkıp
"Bence artık konuşmamalıyız..."
"Çünkü senden hoşlanıyorum... Uzun zamandır senden hoşlanıyorum.." Demiştim.
Sonunda bu cümleleri söylemiştim.
Sonunda korkumu yenip bunları söylemiştim çünkü artık bir nedeni kalmamıştı sonumuz başından beri belliydi zaten.
İkimiz olamazdık... ikimiz sadece sen ve benden ibarettik, asla biz olamazdık.
Suratıma iğrenir bir şekilde bakmıştın.
Bu acıtıyordu Seungmin, bir anda çıkıp
'benden hoşlanman sorun değil, ama arkadaş olarak kalabilir miyiz? senin için sorun olur mu?'
demeni istemiştim ama bunun asla olmayacağını biliyordum.
Suratında ki iğrenmeden her şey belliydi seungmin.
Ayağa kalkıp
"Evet artık konuşmamalıyız. Senin gibiler ile arkadaş olmak istemiyorum." dedikten sonra arkana bile bakmadan gittin Seungmin.
Sen gittikten sonra güzel fakat iç ürperten bir rüzgar esti, rüzgarın verdiği etkiyle kiraz ağacının yaprakları üstüme uçuşmaya başlamıştı burnuma tatlı bir koku gelse de burnum sızlıyordu, canımı acıtıyordu... kiraz ağacının kokusu canımı acıtıyordu ya da kendimi bu şekilde kandırmaya çalışıyordum...
Seungmin seninle hikayemiz bu yerde başlamıştı ve bu yerde bitiyordu.
Senden hoşlanmak bir hataydı Seungmin. Hayatımda yaptığım en büyük hataydı..
✿ ✿ ✿
Evett bitirdim nasıl devam edeceğimi gerçekten bilemedim ilk hikayem olduğu için çok acemice oldu yine de buraya kadar okuyan herkese çok teşekkür ederim ilerde daha iyi hikâyeler ile geri döneceğim (yazarsam inşallah) eh~
