ışıklar söndü, şimdi sen ve ben. hyunho

6 - ne olursa olsun

   yüzünde yorgun bir ifadeyle yavaş yavaş boş sokakta yürüyordu. iş onu zorlamış gibiydi bu sefer, ancak ne olursa olsun aynı saatte bu sokaktaydı işte.

   elinde bir de poşet vardı. poşetin içinde yarısı boş bir sakız paketi ile boş üç kutu soğuk kahve vardı. gözlerinin altının çökük olduğuna bakılırsa uykusuz olduğu anlaşılırdı. yol ayrımının sağ aralığında yaşayan hyunjin de bunu anlamış gibiydi.

"hey minho! oldukça uykusuz gibisin."

"hey hyunjin! gerçekten öyleyim."

   hyunjin minho'nun elinden poşeti aldı, her ne kadar ağır olmasa da taşımak onu enerjisiz hissettirirdi.

"evine kadar seni götüreceğim."

"pekala."

   hyunjin poşeti almakla yetinmedi, minho'nun koluna girdi ve yolu tarif etmesini güzelce dinledi.