Serendipity |kth

0.2

Daha fazla ses lazım. 

Çok daha fazla ses, tüm duyma sistemimi bozacak kadar belki de.

Tüm bunlar ancak o zaman duracak, inanıyorum ki daha fazla ses her şeyi bana unutturacak.

Sanatsal bir sessizlik olacak zihnimde.

Bana huzur getirecek.

Bilinçaltımda zaman duracak ve ben nihayet nefes alabileceğim.

Diğer organlarım fazla sesin eziyetine maruz kalırken, bu kez ciğerlerim yaşayacak.

Var olduklarını hatırlayacak ve sonsuza dek bu anın sürmesini dileyecekler.

Daha da fazla müzik istiyorum.

Ya kulaklarım zarar görecek fazla sesten ya da beynim iflas edecek fazla düşünmekten.

Yoruldum.

Tüm bunlar hep çok fazla düşündüğüm için mi?

Düşünmek, sorgulamanın getirdiği bir sonuçtur.

Çok mu fazla sorguladım?

Ama sorgulamak bilgi getirir.

Daha geniş bir bakış açısı ve beraberinde daha fazla kişisel gelişim.

Belki de bir aptal olmak bazen daha iyidir.

Aptal olmayı dilerdim diyemeyeceğim.

Sadece...

Mutlu olmak isterdim.

İnsanların beni bu kadar yargılamamasını dilerdim.

Tanrım...

Kendimi intihar mektubu yazıyormuş gibi hissediyorum.

Hayır, cidden o kadar da kötü değilim.

Sabah kalkıyorum ve kahvaltı ediyorum.

Sonra biraz kitap okuma veya müzik.

Öğleden sonra bahçemdeki çiçeklere bakım yapıyorum.

Her zaman sulamak değildir mesele.

Onlarlarla konuşuyorum.

Ne kadar güzel göründüklerinden ve koktuklarından bahsediyorum.

Sanırım onları istemsizce arkadaşım gibi görmeye başladım.

Ama bir görsen... Gerçekten çok güzeller.

Adlarını bildiğim pek söylenemez.

Gidip mavi renk olanların hepsini aldım rastgele.

Maviyi çok severim, bu yüzden şu an bahçemin bana nasıl bir görsel şölen sunduğunu tarif dahi edemem.

Her neyse. 

Sonra biraz yürüyüş yapmaya çıkıyorum.

Bazen televizyon da izliyorum ve gün bitiyor.

Yaptıklarım normal insanlarla aynı.

Benim tüm fırtınam kafamın içinde gerçekleşiyor.

Ah...

Bazen kafamı yeni bir tanesi ile değiştirmek istiyorum.

Senin de böyle hissettiğin anlar oluyor mu?

Neyse.

Sanırım bu kadar yeterli.

Kim olduğunu bilmiyorum.

Kim olduğumu bilmiyorsun.

Önemli de değil zaten.

Umarım güzel günler geçiriyorsundur.

Bu mektup olayının saçma bir iş olduğundan bahsetme.

Ben de biliyorum çünkü.

İyi geliyormuş işte anlasana.

Geçen ki yolladığımdan sonra içimde tuhaf hisler oluşmaya başladı.

Sanırım bu şey insanoğlunun yapısında var. Birileri tarafından bilinme isteği.

Bana bunu senin de istemediğini söyleyemezsin?

En azından bir kez olsun.

Ve eğer buraya kadar okuduysan...

Teşekkür ederim.

Gerekli miydi bilmiyorum ama içimden geldi.

Ben Maya.

Umarım bana küfür etmiyorsundur.