Ellerim titriyor.
Yeni yeni nefes alabilmeye başladım. Sanırım az önce ufak bir kriz geçirdim.
Çığlık atmak istiyorum.
Saatlerce koşarak deli gibi çığlık atmak.
Önceden hep kaçmak isterdim.
Her şeyden kaçmak ve kurtulmak.
Bu kadar basit olabilir miydi her şey?
Ben öyle zannediyordum.
Kaçmak bir çözüm gibi gelirdi. Koşarsın, gidersin, ve diğer her şey arkanda kalır.
Uzaklaştığın an yeni bir sayfa açılır.
Olmuyormuş.
Ne yalan söyleyeyim, bu baya yıkıcı bir gerçek oldu benim için.
Evet, belki somut olan her şeyi kendinden uzaklaştırabilirsin.
Peki kafanın içindekilerden nasıl kaçacaksın?
Hayatımdaki her şey, ölmem için bir zemin hazırlıyormuş gibi hissediyorum.
Bu arada bunu ciddiye almıyorsundur umarım?
Bu benim için bir dalga malzemesi haline geldi sadece.
Eğer cidden ölmek isteseydim bunu çoktan yapabilirdim. Emin olabilirsin.
Evimi aniden polisler eşliğinde basman ve hastaneye yatırılmam pek tercih ettiğim bir günlük rutin değildir.
Acaba bir seri katil falan mısın?
Kim olduğunu merak ediyorum galiba.
Yani, öğrenmek istediğimden değil ama her gün içimi döktüğüm birinin de insanlara zarar veren bir kişilik olmasını tercih etmem açıkçası.
E o zaman niye yazıyorsun diyebilirsin.
Bilmem.
Yazıyorum işte.
Öylesine.
Galiba sakinledim?
Konuşmak sakinletiyormuş.
Yani, konuşmak değil tabi.
Yazmak.
Belki mektup arkadaşına değil de gerçek bir arkadaşa ihtiyacım vardır.
Ama kim oturup sürekli benimle ilgilenir ve uğraşır ki?
Aslında dolaylı yoldan 'kimse benimle bunu yapmaz bu yüzden bende zorla beni dinleyebilecek birini seçtim' gibi oluyor.
Rahatsız oluyor musun?
Özellikle bana kilometrelerce uzak birini seçtim asla yüz yüze gelmemek için.
Ama sende bana yazsan fena olmazdı sanki...
Tanrım.
Hayır.
Vazgeçtim.
Sakın böyle bir şey yapma.
Kendimi ciddili bir yerden atmam gerekir.
Bunları birinin okuyabileceği ihtimalini göze alarak yazıyorum evet ama buna dair elimde bir kanıt olursa pek de hoş olmaz.
Sürekli bu yazma durumundan bahsediyorum ama ne yapabilirim ki, çok gerici oluyor bazı anlar.
Günün nasıl geçti ya da geçiyor?
İyi besleniyor musun?
Bilmiyorum, içimden sormak geliyor.
Tanrım, gerçekten birileriyle konuşmam lazım benim!
Korkuyorum.
Biriyle tanışmak beni çok geriyor.
Nasıl arkadaş edinebilirim?
Tek kelime etmeden kurabileceğim bir arkadaşlık gerekiyor bana.
Gülüyorsun değil mi...
Tamam, evet. Ben de biliyorum bu şekilde biriyle iletişim kurulamayacağını.
Sinir bozucu işte!
Bu arada, ben cidden çok sakinledim.
Okuduysan eğer buraya kadar, teşekkür ederim.
Kim olduğunu bilmiyorum.
Kim olduğumu bilmiyorsun.
Önemli de değil zaten.
Sağlıklı günler dilerim!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Serendipity |kth
FanfictieKim olduğunu bilmiyorum. Kim olduğumu bilmiyorsun. Önemli de değil zaten. Hep sağlık kal olur mu? Sayende edebileceğim ufak tebessümlere ihtiyacım var. Ve teşekkür ederim. Her daim benimle olduğun günler dilerim!
