~ESARET~BERDEL~

1. bölüm ✨

Başlama tarihi alalım🥰

Derince içine çekti deniz kokusunu çok severdi denizi deniz saftı temizdi başını her ağladığı zaman yasladığı arkadaşına baktı her zaman yanındaydı şu an olduğu gibi yine tek bırakmamıştı arkadaşının ona baktığını anlayan güzel kız başını yavaşca arkadaşına çevirmiş gülüdü onu rahatlatmak adına elini sıkıca tutmuş hafif sıkmıştı

"Bahar hadi toparlan bebeğim uçağın kalkmasına iki saat kaldı"

Bahar yine dinlemedi gitmek istiyor fakat içindeki kötü his ona burda kalmasını söylüyordu ablası evden kaçmıştı bunu duyduğunda kendini evden dışarı atmış her zaman sığındığı yere deniz kıyısına gelmişti her şeyden korkuyordu kaybedeceği bir şey olmamasına rağmen korkuyordu usulca kalktı oturduğu banktan ayakta bile zor duruyordu genç kız arkadaşı koluna girerek gelişi güzel park etikleri arabalarına bindiler seher baharın sürmesine izin vermemiş kendini koltuğa atıp direk camı açıp gözlerini kapatı göz yaşları gözlerine batıyordu bu canını ne kadar yaksa da ne ağlamaktan geri durmuş ne de gözlerini açmakta ta ki eve gidene kadar.

Dönüp arkasına baktı evine gözünden bir damla yaş daha akmıştı inatla silmedi arkasını döndü ve onu bekleyen arabaya binmişti.

Duran arabayla derin nefes aldı arabadan inip sıkıca her zaman yanında olan arkadaşıma sıkıca sarıldı arkadaşıda ona

"Bak bahar iner inmez beni arıyorsun ve kendine orda çok iyi bak elinden geldiği kadar da hızlı gelmeye çalış tamamı bebeğim"

"Tamam"

Diye bilmişti Bahar sadece tek kelime bile etmek istemiyordu nedeni küçüklük arkadaşı canı gibi sevdiği ablası evde değildi ve nerde olduklarını kimse bilmiyordu arkadaşından ayrılıp valezini alarak uçağa binmek için hava alanına girmişti onu yönlendirmelerine izin vermişti.

Uçak havalanınca gözlerini kapatı belki dedi belki bu olanları unutup biraz yatmak istedi tabi ne kadar denese ablası ile oynadıkları oyunlar konuşmalar gözlerinin önüne gelmiş sesini bile çıkaramamıştı öylece gökyüzne baka bilmişti.

Uçak durduğunda derin bir nefes aldı daha sonra tek tek inmeye başladılar ama bahar koltuktan kalamıyordu sanki biri onu tutuyor evine gitmesini istemiyor gibiydi yerinden kalkıp çıkışa ilerledi

Boş duran taksiye gidip adresi verdi içindeki sıkıntı git gide artıyordu yine camı açarak nefes almaya çalıştı neden böyle daralıyordu peki bu soruların hepsini konağa evine gidince öğrenecek di taksi durunca geldiğini anlamış taksicinin ücretini ödeyerek bağaçtan çantasını alıp kapının önünde durdu aklına gelen anılarla gözleri dolmuştu hızla göz yaşlarını yolayıp kapıyı çalmıştı.

Kapıyı gözleri yaşlı teyzesi açmıştı baharı görünce gidip sıkıca sarıldı teyzesine bahar teyzesi hem ağlıyor hemde baharla konuşmaya çalışıyordu

"Bizi bırakıp giti bahar ne yaparız biz yavrum ablamı senden başka kimse getiremez onu geri getir kızım"

Bahar teyzesinin ne dediğini anlamamıştı ama bunu sormayı es geçerek

"Tamam teyzem ttamam getirilen geri söz veriyorum sana"

Demişti daha sonra içeri geçmişlerdi avluda oturan babasını görünce koşarak babasına sarılmıştı babası da ürkekçe kızına sarmıştı