Lumipas ang mga araw na puro lang practice. Lage niya din ako hinihintay upang may makasama ako pag uwi. I remembered one time, i thought he won't be there since mga athletes nalang natira and his room was already out of light. Papunta ako non sa room to get my things. It was almost 8 pm. Walking peacefully, I saw him at the stairs sitting
"You done?" Tanong niya sakin. "Yeah..." Bahid sa aking tinig ang subrang pagod. "Let's go," "Wait, my things. I need to get them first," "I got it already lang," sweet niyang sabi. At don ko lang napansin nasa gilid niya na talaga.
Laging ganun lang naman every night. Sweet no? Pero di tayo papatibag! One hour left and we're done here. We're just having a final meeting for tomorrow's event which is the sport's meet. God! My body needs my bed now. I am so tired.
"Easy girl," he catch me before I kiss the floor. Kakatapos lang pala namin at buti nalang nasa labas na siya naghihintay. Hindi na niya ako binitawan hanggang sa makarating kami sa motor niya. Pinaupo niya ako bago siya umupo. Kinuha niya jacket niya at tinali sa katawan naming dalawa. Kusa ko namang ini yakap ang aking kamay at inilagay aking ulo sa kanyang balikat.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Sana pagod ka nalang lage para ganto lage," pabulong niyang sabi. Yan lang huling narinig ko ng ako'y nakatulog na nayakap yakap siya.
"Bat hindi nalang kayo magpasalamat at may naaawang maghatid sakin upang ako'y di mapahamak?" Aga-aga ganto bungad.ano trip nito? Porket gusto niya mga bolate lang makakain sa kanya dapat ganun din ako? Daig pa naka shabo eh!
"Hiwalan mo yun! Keringking ka. Mana talaga sa ina!" "Bat ko hihiwalayan kung wala pa kaming nasisimulan? Kung trip mo maging dalaga forever, pwes ako Hindi! Wag mo kong pigilang lasapin ang lollipop na para. Sa mga matatanda." Pang iinis ko pa sa kanya lalo. Nasa poder niya ako kasi ang dakila kong mama, nagpatusok at nabuntis. Ayun , nagpapatusok uli. Binigay niya ko sa kapatid niya para daw may makasama naman ito. You know, matandang dalaga.
Umalis nako don baka tuluyang masira araw ko. Dahil don, wala ako sa mood papuntang school para sa call time. Briefing na din kung saan gaganapin bawat sports at saang school.
Sa kanya naman ako sasakay. Hep! Isip natin ah! Wag madumi! Hindi na ako nakibo dala na din siguro ng pagod at inis. Hindi din naman siya nagsasalita.
Nakarating na kami sa school kung saan gaganapin ang akong event.
"I'll just be right here. So it will be close to the court and you can spot me right away." Maganda naman pwesto, nasa lilim siya ng malakinh puno. Kitang kita niya ang outdoor badminton court. "Goodluck lang." sabay halik saking noo with smile pa ang gago! Shuta!
Gumaan naman pakiramdam ko at medyo hindi yung kepay ko. Bumalik uli sa pagiging hindi okay ng makita ko yung mga babae sa di kalayuan. Aba! Talipandas! Kung makairap! Dukutin ko yung mga maya niyo! Padabog naman akong pumunta na sa side ko. Ang loko nag taas lang ng kilay nung mapansin ang tinititigan ko! Yawa na!
Toss coin na. Siya una mag seserve. Ang haliparot tumitig pa kay Theo. Nasa likod niya siya tas nasa harapan ko si Theo. Pa hair flip ang puta! Hilahin ko yan eh.
Nakuha ko naman at binalik ko sa kanya. Sinadya ko talaga na malapit lang sa net para mapunta siya doon at no choice syang paluin pa itaas pabalik ang shuttle cock. SMASHED! Hindi niya nakuha. Ano ka ngayon? Landi pa!
Bumabawi naman siya. Kaso napapansin kong mahina ang kanyang backhand. Pinaglalaruan ko lang siya. Halata ng naiinis na siya. Nung nag ako ng bigay, ang hinayupak mukha ko ginawang target!! Buti nalang nasalag ko pero kinulang hindi nakatawid sa net. Nakaisa kalang tuwang tuwa kana! May pahawi pa sabay tingin kay Theo. Papansin girl? Duh!
Lamang nako at isa nalang kulang, kung umaayon nga naman ang tashana. Gandang set para ma smash at yun! Sinalo ng kanyang mukha ng buong loob.
Ganun dapat ang closing remarks. Pero syempre mabait tayo. Makikipagplastic pagkatapos ng game. Shake hands bestie!
"What did that woman do to you to make you treat her like what you just did?" Ahitin ko yang kilay mo yan eh!
"Ah wala man lang good game at congratulations?" Inis kong sabi sabay hablot ng tubig ko at umupo ba sa katabing silya.
"I know you'll win. I saw you during practice. But that's unprofessional." Edi ikaw na professional. Gago niyo.
Di nako sumagot. Bahala siya jan. Pagbuhulin ko pa sila. Nyeta! Di ko nalang siya pinansin hanggang matapos game ko. Muntik pang matalo pero nakabawi naman. Pagod na pagod na katawang lupa ko. Nakayulo lang ako sa upuan. Nararamdaman ko na ang paninikip ng aking dibdib.
"Hey! Are you okay?" Wow concern?
"C-can you j-ust get my in-haler?" Utal-utal kong utos sa kanya. Hope he understands.
Natigilan siya. So ano to? Mamatay nalang ako dito? Titigan nalang?
Nung bumalik na katawang lupa niya, dali dali niyang binuksan bag ko. Binigay sakin yun. Nagpump ako. Maya maya, ready ng makipag gyera sa sino mang lalandi sa kanya.
"How long have you been like this?" "Hmm since similya ata. Got this since i was born." Sa lahat na pweding i ambag ng magaling kong tatay , asthma pa talaga.
"It didn't go away since then?" Nakatingin lang kami sa kawalan.
"No, but my attacks were lessen. That's why I tried to be active in sports. Exercise na din. It will strike again if I am stressed too much. Over fatigue din. Tired or being around people who smoke".
"When I first saw that on your bag, I thought it was for Thea. I know she was asthmatic too. It's a surprise it's for you. You are so energetic. You do extraordinary things. Being a SSG officer, to one member of the school band carrying a lyre. Then being on call for occasion to decorate. You are also into sports". Wala na mangha na siya sa akin. Theo, ako lang to! Hays. Maliit na bagay.
"It's all a mask I wear." Tinignan ko siya. "I don't want to be pitted or have a special treatment just because I have this. I want to be normal like others. And besides, I am happy doing those. I can't be crumbled by just having an asthma ", titig na titig pa din siya. Wala na mars hulog nato. "Besides, maganda kaya sa feeling na makasakit ng kalaban without being called to the principal's office," biro ko sa kanya.
"Tss." Pero natatawa siya. Totoo naman. Sa sports masasaktan ka talaga or ikaw makakasakit. Basta marunong kalang pagmukhain na aksidente lang yun at di planado, you're good.
————————— Leave a comment or a vote. Let's communicate by doing those. ❤️❤️
