AFEWA ACADEMY (The History of Elements)

Chapter 1: Beginning

Mirah's POV

"MIRAH LOPEZ!! LALABAS KA JAN O IPUPUKPOK KO'TONG SANDOK SA ULO MO?!"

Napabalikwas ako ng bangon ng marinig ko si mama na sumisigaw.. alam kong galit na talaga siya dahil tinawag na niya ako sa kumpletong pangalan..

"Opo eto na" sagot ko at lumabas na ng kwarto at pumunta sa kusina kahit wala pang hilamos at toothbrush..

"What the- are you kidding me Mirah? Talagang hindi kapa gumagayak?? It's already 7:40 am.. 8:00 lang ang pasok mo!" Nanlaki yung mata ko sa tuloy tuloy na sinabi ni mama.

"Oww shi-" agad ako tumakbo pabalik sa kwarto ko. naririnig ko pa na dumadada si mama don sa kusina pero wala na akong time para pakinggan siya.

dali dali akong pumasok sa cr at mabilis na naligo..

Bwisit! late nanaman ako. bakit ba kasi lagi ko nalang napapanaginipan yung bagay nayon..

pagkatapos ko maligo at magbihis, dali dali akong nagpusod kahit na basang basa pa ang buhok ko.. sinuot ko na din ang fake braces ko, ang makapal na fake eyebrows, at ang sobrang laki kong salamin..

Tiningnan ko ang muka ko sa salamin at napa buntong hininga nalang ako..

Hayyss. I don't really understand my mother why I need to do this, but I believe that she has a reason. at isa pa, I'm already used to doing this, because I've been doing this since I was a kid.

pagkatapos kong suriin ang sarili ko ay bumaba na ulit ako para mag paalam kay mama.

"I gotta go ma, I'm super duper late" sabi ko kay mama na ngayon ay nag huhugas ng plates.

"bakit ba kasi tinanghali ka nanaman ng gising? nag puyat ka nanaman siguro kaka cellphone" sabi niya na medyo kalmado na di tulad kanina.

"I have a dream again mama, I can't explain what's happening in that dream but it's always repeating. Napuyat po ako kakaisip about don" sagot ko sa kanya.

"I see, siya! umalis ka na at siguradong lagot ka na naman sa teacher mo" sabi niya at don ko naalalang late na nga pala ako.

"okay po, I'll just bring this sandwich that you made. gutom na din po ako eh hehe" sabi ko while putting the sandwich on a tupperware.

"Bye mom" sabi ko pa at sabay halik sa pisngi niya..

And then I hurriedly left the house.

Thankfully our school was only 10mins of walking, I took a tricycle so it only takes me 3 mins or so to be there.

It was exactly 8:15 when I got to my room..

Pagdating ko sa room, wala pa yung teacher namin.. so napa ngiti ako.. pero nawala din agad yung ngiti ko ng marinig ko yung mga bulungan ng kaklase ko

"So here's the freak"

"Yeah right, akala ko pa naman di na siya papasok"

"sobrang pangit talaga"

"san kaya to pinag lihi"

rinig na rinig ko yung mga tawanan at bulungan nila..

di ko nalang sila pinansin at dumiretso nalang ako sa dulong upuan sa likod.

Sanay na din ako sa ganitong set up. Sabi ko nga, I have been disguised since I was a kid. Nung una I was blaming my mother, dahil kung di niya ako pinag ganito. baka sana hindi ganito ang trato sakin ng mga tao.. but in the end, I already accepted it. alam ko naman na ginagawa to ni mama to protect me.. hindi ko alam kung saan but I'll just trust her.

Maya maya pa dumating na yung teacher namin.

"I'm so sorry that I am late, there is just something urgent that I need to do" Sabi ni ma'am Santos.