Na Zawsze [D.K]

28

Jesteśmy już w domu moich rodziców. Szykujemy się do wigilii. Przyjechaliśmy tu dziś rano. Ubrałam

Naszej małej gwiazdeczce ubrałam bordową sukieneczkę z falbankami. Wyglądała przecudnie. Dawid ubrał czarne jeansy i białą koszulę, z której kilka pierwszych guzików rozpiął. Na wigilię w moim domu zawsze ubieramy się bardzo elegancko. Kilka minut przed 18 zeszliśmy na dół. Dawid niósł na rękach Blankę. Oboje byliśmy dość podekscytowani. To były pierwsze święta z naszą córką. Na dole stała piękna choinka, którą dziś całą rodziną dekorowaliśmy. Pod nią było masakrycznie dużo prezentów. Rozejrzałam się wokół. Byli już wszyscy oprócz Leny i Karli. Po kilku sekundach zadzwonił dzwonek do drzwi. Moja mama poszła otworzyć. Dawid obrócił się do mnie i podał mi Blankę. Niedługo później do salonu weszły dwie byłe mojego narzeczonego. Cudownie, prawda? Ja, moja córka, mój narzeczony i dwie jego byle na jednej wigilii. Kwiatkowski momentalnie pobiegł do nich. Objął każdą z nich i złożył pocałunek na ich policzkach. Następnie wziął czteroletnią Natalię na ręce i pocałował policzek. Mała dziewczynka natomiast pocałowała go w usta. Myślałam, że nie wiem co zrobię. Rozpoczęliśmy naszą wigilię. Po dwóch godzinach zakończyliśmy. Teraz każdy siedział i rozmawiał. Blanka siedziała na moich kolanach i bawiła się królikiem. Kwiatkowski podszedł do Natalki i usiadł koło niej. Wyciągnął ją sobie na kolana.

D: No to co, otwieramy prezenty?

Mała dziewczynka z radością wstała z kolan Dawida i pociągnęła go za rękę.

Natalia: Tak, tata chodźmy!

Momentalnie znieruchomiałam. Spojrzałam na Kwiatkowskiego a on na mnie. Każdy w pomieszczeniu przestał rozmawiać. Czułam narastającą złość. Tylko dzieci nic nie rozumiały. Natalia nadal stała i ciągnęła Kwiata za rękę.

Natalia: Tata, no chodź!

Wstałam ze swojego miejsca. Wzięłam Blankę na ręce i skierowałam się w stronę schodów.

D: Nadia, poczekaj.

Nie słuchałam tego co do mnie mówi. Nie obchodziło mnie to. Liczyło się tylko to, że obce dziecko mówiło do niego "tato" a on nie miał nic przeciwko. Kilka sekund później byłam już w pokoju. Zamknęłam drzwi na klucz. Byłam tak wściekła, że gdybym teraz miała Dawida w zasięgu ręki to chyba bym go zabiła. Nie żartuje. Z racji, że była już prawie 21, postanowiłam okąpać Blankę. Wybrałam jej ubranie oraz ręcznik i kosmetyki i poszłam z nią do łazienki. Usłyszałam pukanie do drzwi. Nie zamierzałam otwierać, jednak po pewnym czasie stało się ono jeszcze silniejsze. Z wielką złością otworzyłam drzwi. Wcześniej odłożyłam córkę do łóżeczka. Tak jak się domyślałam, po drugiej stronie stał Dawid. Delikatnie przesunął mnie wgłąb pokoju i wszedł i zamknął drzwi. Momentalnie mnie objął. Chciałam się wyrwać. Próbowałam ze wszystkich sił ale nie udało się. On po prostu trzymał mnie tak mocno. Doskonale wiedział, że jestem na niego wściekła.