It was dawn. Umaga na pero madilim parin. Pinilit kong maging mabilis magbihis pero di ko magawang magmadali. My thighs are painful. My womanhood sores.
Nahilo hilo pa akong
tumakbo paalis. Di ko alam kung saan ako pupunta pero kailangan kong umalis.
I kept running. I dont know where to go but I still kept on running. Nanlalamig na ang katawan ko dahil sa bilis ng pagtakbo ko and stop.
I went inside Kit's bar.
The guard welcomed me at sinabing nasa taas daw ang boyfriend ko.
Ngayon ay susuko na ako. I dont know if it is right but eto na.
I inhaled deeply.
My mind and heart are fighting.
Hindi solusyon ang gagawin mo Koleen!
Koleen! It is the only way to be away to Jandrick!
Hinawakan ko ang doorknob pero naunahan akong buksan ng tao sa loob.
I saw my boyfriend half naked with that girl.
"D-dustin, I can explain" hindi ako makakilos sa kinatatayuan ko. I was there standing dumb-founded. Namanhid ang buong katawan ko sa mga nakita ko.
But I smiled. I definitely smile.
"You think Im going to listen to you with what I saw? What kind of explanation you have there; a lie or a lie?" Pinigilan ko ang hikbi ko. Ayoko sa lahat ang nakikita akong mahina. Ayoko ang pinapakita ko ang pagtulo ng luha ko sa iba. "What explanation do you have? Na lasing ka?! Na ginayuma ka?! Wala akong pakialam sa rason mo Kit?! Akala ko mapagkakatiwalaan kita!"
And it struck me. Hindi lang ako ang may kasalanan. I had sex with my twin.
I run to the elavator. Nang magbukas iyon ay agad akong pumasok at minadaling saraduhan ang pinto.
It was almost closing.
"Dustin! Please let me explain! It was a mistake!" I looked at him blankly. Emotionless. Coldly.
"There are many choices around you, you choose the wrong one. I dont need your explanation, what I saw is already a reason why Im breaking up with you." Narinig ko pang kinalampag niya ang pintuan. Then it closed. The door closed.
Mabilis na tumulo ang luha ko sa pisngi. Walang hikbi ang lumabas sa akin pero patuloy na umaagos ang luha ko. Nasa 8th floor ang penthouse ni Kit kaya matagal din akong nakatayo sa loob. Mag-isa. Umiiyak.
The door open kasabay ng pagbaba niya ng hagdan.
Nagiwas agad ako ng tingin. Ayokong makita na nahihirapan siya dahil sakin but I need to be strong. Hinigit niya ako at niyakap patalikod. Pinilit kong magpumiglas pero mas hinigpitan niya ang yakap sa akin.
"Dustin! Please! Let me explain. Wala lang yung nakita mo. Walang ibig sabihin iyon" wala parin akong imik kahit na nasasaktan ako. Tumulo ang luha niya sa akin. Natunaw ako sa nararamdaman ko pero kailangan kong magpakatatag. "Please, listen Dustin. I love you. Mahal na mahal kita. Please."
I never saw a man crying at hindi ko inaasahang ako ang dahilan ng unang lalaking makikita kong umiiyak. Ang lalaking pinakamamahal ko pa.
"Let me go" pilit kong umalis sa yakap niya. Nang makaalis ako ay naglakad ako pero niyapos niya ako. He kneel and hug my waist. Ibinaon niya ang ulo niya sa tiyan ko.
"Gagawin ko ang lahat please wag mo lang akong iwan" pagmamakaawa niya. I stared at him blankly. Masakit ang ginawa niya sakin.
My heart was crushed into thousands of pieces. Wala ng natirang awa dahil wasak na ang puso ko. Wasak na nga ang pagkatao ko, wasak na din ang puso ko. Nawasak na lahat sakin dahil sa pagibig na iyan.
"Please, Dustin. Gagawin ko lahat. Ibibigay ko sayo lahat." He kept on begging me.
"Let me go" sabi ko.
"No! No! Ill give you everything but not that"
"Let me go. Ano ba ang mahirap intindihin sa salitang iyon?!" Sigaw ko sa kanya. Walang masyadong tao dito sa bar kundi ang ilang waiter at janitor na naglilinis.
"Is that what you want?" He finally stand. "Iyon ba ang gusto mo?" He looked at me hurt. Halong awa, takot at lungkot ang nasa mata niya.
"Let me go" inulit ko pa ang salitang iyon para pakawalan niya ako.
"Ill give way Dustin because I love you. Pero babawiin kita, babawiin ko kung ano ang sakin" he said blankly.
"Kapag mahal mo, inaalagaan yan, hindi sinasaktan at wala ka ng babawiin dahil hindi na ako sayo. Hindi mo na ako pagmamayari kaya tumigil ka sa pagiilusyon Kit." Huli kong sabi bago lumabas ng bar.
My heart as cold as ice, hard as stone. And only him that can melt and softens it.
BINABASA MO ANG
Inlove with my Twin Brother
Fiksi Remaja"I'll always love my twin no matter what" laging pinanghahawakan ng kambal na si Jandrick at Kolleen Santigao ang salitang iyan. Ano mang mangyari ay laging magkakampi ang dalawa. Mahuhulog pa kaya ang loob nila sa iba? o makulong sila sa pinanghaha...
