နှလုံးကာကွယ်ရေး- စကားချီး
Yan Hui ကို Chen Xing တောင်မှ နှင်ထုတ်သည့်နေ့က သူမအတွက် အနည်းငယ် ခက်ခဲစေခဲ့သည်။
တကယ်တော့ သူမက စိတ်ရှုပ်မခံဘဲ တိတ်တိတ်လေး ထွက်သွားဖို့ ကြံစည်ခဲ့တာ။ ဒါပေမယ့် ဒီကမ္ဘာကြီးမှာ လိုအင်ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝဖို့ဆိုတာ မလွယ်လှဘူးလေ။
Yan Liang က သူမ၏ ငွေထည်၊ စောင်နှင့် ကူးယူထားသော ကျမ်းဂန်များကို မြက်ဖျာထဲသို့ လှိမ့်ချလိုက်ပြီး ခြေလှမ်း ၃၀၀၀ လှမ်းကန်လိုက်ကာ အကြီးတန်း တပည့် Zi Yue က လက်ခုပ်တီးနေတာကို တွေ့လိုက်ရတာတောင် Yan Hui က အမှန်တကယ်ပင် ဒေါသမထွက်ခဲ့ပေ။
သူမ စိတ်ထဲတွင်သာ သက်ပြင်းအသာချမိသည်။
သူမက အကြီးတန်းတပည့် Zi Yue နှင့် နှစ်ပေါင်းများစွာ ရန်ဖြစ်ခဲ့သည်။ Zi Yue ရဲ့ ဦးခေါင်းက ဘာကြောင့် အခုထိ ကောင်းကောင်း မလည်ပတ်နိုင်ရတာလဲ ......
သူမ ချန်ထားခဲ့တဲ့ အရာတွေက သူမအတွက် လုံးဝတန်ဖိုးမရှိခဲ့ပါဘူး ။ Zi Yue သည် သူမ၏ ဒေါသကို အစိတ်စိတ်အမြွှာမြွှာ ဖယ်ထုတ်လိုက်သည်မှာ သေချာပေါက် ခွန်အားဖြုန်းတီးမှုတစ်ခုပင်။
Zi Yue သည် ဘုန်းကြီးကျောင်းအဝင်ဝတွင် တိုက်ပွဲတစ်ခုတွင် အနိုင်ရခဲ့သော မျောက်တစ်ကောင်(*T/Nသူကဒီနေရာမှာ baboonလို့သုံးထားလို့မျောက်လို့သုံးလိုက်ပါတယ်နော်*) ကဲ့သို့ပင် ရပ်နေသည်။ သူမသည် ရန်ဟွေကို အလွန်သဘောကျကာ ခေါင်းကိုငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။
Yan Hui က သမ်းဝေ့ယမ်းပြီး
"မင်းပျော်ရွှင်ပါစေ" ဆိုတဲ့စကားတစ်ခွန်းနဲ့အတူ
သူမ လှည့်ထွက်သွားတော့တယ်။
Zi Yue က အေးစက်စွာ အော်ပြောလိုက်သည်။
"ရပ်လိုက်၊ ငါမပြီးသေးဘူး!" ထိုသို့ပြောရင်း ရုတ်တရက် တစ်စုံတစ်ခုကို ပစ်ချလိုက်တယ်။
အဲဒါက ကျောက်စိမ်းဆံထိုးတစ်ခု။
Yan Hui ကိုကျော်ပြီး ကျောက်လှေကားထစ်များပေါ်သို့ ကျသွားသည်။ စက္ကန့်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာ ပြတ်သားတဲ့အသံတစ်ခုထွက်ပေါ်လာတယ်။
အပိုင်းများစွာ ကွဲသွားခဲ့သည်။ နောက်တော့ သဲသဲကွဲကွဲ အသံမထွက်ဘဲ လှည့်ထွက်သွားကြတယ်။
