Step brothers

12

-ენჯი?... -ამბობს ჯიმინი გაკვირვებული როდესაც იატაკზე სისხლს ხედავს
-რა გააკეთე შე ნაბიჭვაროო-დაიყვირა თეჰიონმა და ჯონქუქს ცემა დაუწყო
-მას არაფერი დაუშავებია! -წამოვიყვირე მე
-ეს მე გავაკეთე!
-რაა? რა გააკეთე შენ? ენჯი აგვიხსენი რა მოხდა
-კარგი, მოკლედ... -მე მათ ყველაფერი მოვუყევი და არ შემეძლო არ შემემჩნია მათი გაკვირვებული სახეები როდესაც გაიგეს რომ სუჰოს დანა ჩავარტყი ფეხში
-შენ... ენჯი შენ...
-რაა მეეე თეჰიონნნ როდემდე ვიყო ასეე? ყველას დაუცველი სუსტი გოგო ვგონივარ რომელსაც არაფერი შეუძლიაა ყელში ამომოვიდა! დაე დღეიდან ყველამ იცოდეს ვინც ვარ! -არცერთს ხმა არ ამოუღია ამ სიტყვების შემდეგ მე კი მომბეზრდა ეს მათი დუმილი და ჩემს ოთახში ავედი ცოტახანში ჩემი ოთახის კარზე კაკუნის ხმა გაისმა
-გადიი
-ეენჯ
-რა გინდა ქუუქ
-შემოვიდე შეიძლება?
-არა არ შეიძლება-ვუთხარი მაგრამ როგორც ჩანს დაყრუვდა მაინც შემოვიდა
-პატარავ რა გჭირს
-არაფერი არ მჭირს
-კარგი დამშვიდდი მოდი ჩემთან-მითხრა და ჩამეხუტა
-ჩემს პატარას ვეტავინ ვერაფერს დაუშავებს
-დიახაც!
-კარგი ახლაა ნუ ხარ მასეე მოეშვი რამით გაერთეე
-არ მინდა არაფერი უბრალოდ მარტო ვიქნები და გამივლის
-ანუ წავიდე?
-კი
-მაგდებ?
-კი
-კაი წავალ მაშინ სხვა რა გზაა
-კარგად
-ეიი სულ არ მივდივარ ქვემოთ დაგელოდები
-კარგი-ვუთხარი ისევ უხეშად ის კი გავიდა და კარი გაიხურა

*1 საათის შემდეგ*
ოთახსი ყოფნა მომბეზრდა ამიტომაც გადავწყვიტე ქვემოთ ჩავსულიყავი, ჩავედი დაა ვაიი ჩემი ლამაზი თვალებიი ეს რა სიმახინჯე დაინახეესსს ლისა და სოია ერთად ისხდნენ მაგიდასთან და ყავას წრუპავდნენ
-ეს ყლე ჩემს სახლში რას აკეთებს უკვე მეორედ მეტყვის ვინმე?
-რა გამბედავი ხარ ეენჯ-მითხრა ლისამ
-კაი ლიიზ გაჩერდი-ვუთხარი და ნაგლურად გავუღიმე
-ჯიმინ შეგეკითხე მგონი რაღაც
-ხო.. მეე... მხოლოდ სოია დავპატიჟე ის კი მასთან ერთად მოვიდა რავიცი...
-აჰაა ჰოდა როგორც სოიას მოყვა ისე სოიას გაყვება
-არსადაც არ წავალ-წამოხტა სოია
-დიახაც წახვალ
-არ წავალ! ეს ჯიმინის სახლია და შენ ვერ გამაგდებ
-ეს ჩემი სახლია ძვირფასო და ისე მშვენივრად შემიძლია გაგადო რო ვერც კი წარმოიდგენ
-არა არ წავალ! -თქვა და სკამზე წამომეჭიმა
-კაი და მაგედან ვერ აგაყენებ გგონია?
-დიახაც
-კარგი მოდი ვცადოთ-ვუთხარი თმაში ხელი მოვკიდე და გარეთ გავიყვანე, რათქმაუნდა ლისაც გამოგვყვა და ბიჭებიც გამოცვივდნენ გარეთ
-მისმინე ძუკნა ამ სახლში მეორედ ფეხს ვერ შემოადგავ! მე სულ ყლეზე მკიდია სადაც გინდა იქ წადით და განიტვირთეთ და კიდევ ჩემთან შეპასუხება აღარ გაბედო
-თორემ რა? -გამოხტა ლისა
-შენი მხარდაჭერა არ სჭირდება ბოზო მომეცალე რაა-სოიას თმაზე ხელი გავუშვი და სახლში შევედი ქუქი და თეჰიონი გამომყვნენ ჯიმინი კი თავის სოიას აწყნარებდა, ტახტზე წამოვჯექი გვერძე კი ქუქი მომიჯდა და მიყურებდა
-რას მიყურებ?
-ისეე რაიყო არ შეიძლებაა?
-არა არ შეიძლება
-ენჯიი-შემოდის ჯიმინი და მაშინვე ჩემს სახელს ყვირის
-გისმენ
-ეს უკვე ზედმეტი იყო
-ნაჰჰ მე მგონია რომ ნაკლები მომივიდა იმასთან შედარებით რასაც იმსახურებდა
-გეუბნები რომ ზედმეტი მოგივიდა!
-დაჟე ყვირი კიდეც? მე მიყვირი? იმ ყლეს გამო ხო?
-ასე კიდევ ერთხელ მიმართავ და..
-და რაა? რააა? რას მიზამ? დამსჯი?
-დიახ
-ჰაჰჰ სასაცილოა პირდაპირ
-მე არ მეცინება რატომღაც
-არაა საჭირო და მაგიტომ
-კარგით ეხლა არ იჩხუბოოთ, ენჯი მგონი ცოტა ზედმეტი მოგივიდა.. -თქვა ქუქმა
-ზედმეტიი? კარგით ასე იყოსს მაგრამ ეს თქვენთვის! მე ზედმეტი არ მომსვლია და ეს ვიცი! -ვთქვი და სახლიდან გავედი
არ ვიცოდი სად მივდიოდი და სიმართლე გითხრათ დიდად არც მაღელვებდა, უბრალოდ მივსეირნობდი სეულის ქუჩებში და ყურსასმენებში მუსიკებს ვუსმენდი რაც შეიძლება დიდ ხმაზე რადგან იმ მომენტში სხვა არაფრის გაგება არ მინდოდა.
-მშვენიერია წვიმაღა მაკლდა სრული ბედნიერებისთვისს-ვთქვი და დაბლა დავჯექი, წვიმის წვეთები ასველებდნენ ჩემს სახეს, ხელებს, ფეხებს, და მთლიანად ტანს მე კი ეს მსიამოვნებდა... შუა ქუჩაში ვზივარ და ვუსმენ მუსიკებს წვიმის ფონზე უცებ კი უკნიდან ვიღაც მეხება და ყურსასმენებს მაშორებს ყურებიდან
-ენჯიიი გაგიჟდიი?
-ქუუქ? აქ რას აკეთებ
-ადექიი გაცივდებიიი
-არა ასე მომწონსს ყოფნაა
-ადექიიიი
-არააა
-ენჯიიი
-აარააა
-მაგასაც ვნახავთ-მითხრა და ხელში ამიტაცა
-რას აკეთებ სულელოო დამსვიი
-არა
-ჯანდაბაა-ვთქვი და თავი მხარზე დავადე, ვერც კი გავიგე ისე ჩამეძინა და აი მესმის ისევ ნაცნობი ხმა
-ძილინებისა ენჯ
-არ წახვიდე აქ იყავიი-ვუთხარი ნამძინარევი ხმით ისე რომ თვალები არ გამიხელია მაგრამ მივხვდი რომ ჩემს ოთახში ვიყავი და ხელი მაისურზე მოვჭიდე
-აქ ვიყო?
-ხო ჩემთან იყავიი
-თუ შენ ასე გინდა... -ზედა გაიხადა და გვერდით მომიწვა მე კი მისკენ გადავბრუნდი და ჩავეხუტე
-ენჯ... -კარი გააღო თეჰიონმა მაგრამ გავიგე როგორ ანიშნა ქუქმა რომ მეძინა და გასულიყო, თეჰიონიც გავიდა და დავრჩით ოთახში მხოლოდ ჩვენ ორნი, თავი ქუქის კისერში მოვათავსე და დავიძინე
დილით კი მესმის ისევ ქუქის სასიამოვნო ხმა
-პატარავ გაიღვიძე სკოლაში გვაგვიანდება
-აუუ არ მინდაა
-ხომ იცი რომ არ შეიძლებაა გაცდენაა ადექიი თან დღეს გამოცდები უნდა ჩავაბაროთ
-კარგი ჰოო ავდგებიი- წამოვდექი და სააბაზანოში შევედი, მოვწესრიგდი და გამოვედი, ჯინსის ფართო შარვალი, ტოპი და ზემოდან მოსაცმელი მოვიცვი
-მე მზად ვაარ წავიდეთ ქუუქ?
-კი წამოდი
-ჯიმინი და თეჰიონი?
-ისინი ადრე გავიდნენ რაღაც საქმე გვაქვსო
-აა კარგი მაშინ
-ჰო, წამოდი-ხელი ჩამჭიდა და გარეთ გავედით, მანქანაში ჩავჯექით და სულ მალე სკოლაშიც მივედით
მე და ქუქი მხოლოდ ორ გაკვეთილზე ვზივართ ერთად მათემატიკაზე და ისტორიაზე.
მათემატიკა ბოლო გვქონდა
თუმცა დღეს რატომღაც მათემატიკაზე ქუქი არ იყო.