hood [ levi x reader ]

5.Bölüm

Etrafımdaki herkes iki hafta sonra yapılacak keşif gezisinden bahsederken yavaş yavaş kahvaltımı yaptım.Keşife gidemicek olsam da, Erwin fikrimi değiştirirsem diye toplantıda olmamı istedi.

"Levi, Daanz ve Yoshida ile olan ekibin tam burada olacak." Erwin, dizilişin arka ortasını işaret ederek açıkladı.

Korktum, belkide kardeşim için korktum. Keşif Birliğine katıldığımızdan beri ilk defa tek başına keşife katılacak.
Güçlü olmadığını ve kendini koruyamadığını söylemiyorum çünkü çok güçlü ve bunu kendi başına yapabilecek kapasitede.Sadece kurallara uyduğunu söylüyorum.Bir titan ayaklarının üzerinde olsa ve manevra teçhizatını kullanmak yerine hareketsiz kalması ve atının üzerinde durması emredilmiş olsa bile, onların sözlerine güvenir ve atının üzerinde kalırdı.

O ben değil.Ölümün bize yaklaştığını görsem, hareketsiz kalmam emredilse de, herkesi korumak için ayağa fırlardım.Bu yüzden neden onun yerine takım lideri oldum anlamıyorum.

"[n/n]?" Düşüncelerimden sıyrıldım ve bana uzun süre Hanji ve Mike ile bakan Erwin'e döndüm.  Levi gözlerini formasyon haritasına bakıyordu.

O olaydan beri, o benim bakışlarımı görmezden geliyor ve ben de onun bakışlarını görmezden geliyorum.  Fazla düşünmediğim sürece ve Levi aslında normal haline geri dönmedikçe, esprili dönüşler hariç, ki gerçek durumun bu olduğunu düşünmüyorum.  O hissi aklımdan çıkarabilseydim belki unutabilirdim.

"Evet?" Çatalımı bıraktım ve tüm dikkatimi onlara vererek dik bir şekilde oturdum.

"İyi hissediyor musun?" diye sordu Hanji, kapışonumun altına eli ile alnımı ve boynumu hissederek."Oh, vay.Yanıyorsun."Hızla ayağa kalktı ve tenimdeki yanma hissini yok etmek için elini hızla salladıktan sonra, omuzlarımın üstüne  battaniye koydu.

Kendimi hasta hissetmiyorum, gayet iyi hissediyorum.

Sonunda vücudumda neyin yanlış olduğunu kabul ettiğimde, bir bulantı ve ısı dalgası beni masaya sıkıca tutmamı sağladı. Son ve gelecekteki olaylar hakkındaki düşüncelerime o kadar dalmıştım ki, zihnim formumun yaşadığı acıyı bir kenara itti.

Göğsüme tutundum, ciğerlerim zonklamaya başladı, nefes almamı zorlaştırdı ve yere düştüm.
Levi'nin siyah saçları üstümde, elleri yanaklarımda, başımı dik tutmaya çalışırken görüşüm bulanıklaşmaya başladı.

"Şimdi...Yap..." Kulaklarım uğuldamaya başladığında cümlelerinin sadece küçük bir kısmını duyabiliyordum.Gözlerim çarpma durmadan hemen önce kapandı, uzun bir süre acıyla, beni derin bir karanlığın içinde çekti.