JUST FRIEND (Sadece Arkadaş)

Çaresizlik

Hiç tanımadığım bir ülkede Hiç tanımadığım bir adamla aynı evdeydim . Bir o kadar yalnız ve bir o kadar çaresiz ve mutsuzdum . Aslında tam olarak mutsuz sayılmazdım . Belki de başından beri bunları hakkediyordum Gözlerimi kapatıp sadece olanları düşündüm . O kadar aciz gözüküyordum ki ... Şu anda duvarın kenarında öylece duruyordum . Kendimi kullanılmış hissettim . Ne yapacağımı bilemedim . Öylece kalakaldım. Hemen toparlanıp çıkmam lazımdı buradan. Hemen kalkıp misafir odasından eşyalarımı almak için yukarı çıktım . Salonda kimse yoktu. Öylece çekip gitmişti. Okyanus kötü olamaz demiştim ama yanılmışım. Eşyalarımı toparladım üstümü değiştirdim ve karavanımın anahtarını aramaya koyuldum . Salonda yoktu bende evin bütün odalarını aramaya başladım. İlk girdiğim oda da yoktu. Daha sonra girdiğim oda Okyanus'un odasıydı. Oraya girince bir tuhaf olmuştum . Anahtar yatağın başındaki konsolun üstündeydi. Anahtarı almak için odaya gidim, konsolun başına geldiğim zaman bana benzeyen hatta ben olan bir fotoğraf gördüm . Bu fotoğraf benim 1 yıl önceki çekilmiş fotoğraflarımdan biriydi. Burada ne işi vardı ki ? Korkmaya başlamıştım . Hemen  anahtarı alıp kendimi evden dışarı attım . Karavanımın garajda olduğunu söylemişti ama kapının önündeydi . Biraz hasar görmüştü ama onu çalıştırabilirdim . Karavanıma bindim , anahtarı çevirdim ama çalışmıyordu. Arkamdan bir ses geldi . Bu Okyanus'un sesiydi

- Bir yere mi gidiyorsunuz küçük hanım ?

Sesi bir o kadar kızgın ve sertti ama ben onun sesinde çaresizliği ve kendine olan kızgınlığını duyabiliyordum .

-Sen kimsin ? Ne yapmak istiyorsun ? Benden ne istiyorsun Konuş ! Konuşsana !

- ....

-Bırak beni dokunma bana !

- Senden seni istiyorum . Bana ait olmanı .

- Neden ?

Sadece azımdan küçük bir neden lafı çıktı . Ne kadarda acizdim . Sırf bu yüzden kendimden nefret ediyordum . Şimdi hiç tanımadığım bir adamın kollarında öylece duruyordum . Hiç bir şey yapamadan . Beni kucağına aldı ve eve götürdü. Bir süre ikimizde sessizdik. Sonra Okyanus yanıma yaklaştı elimi tuttu

-Korkma , dedi.

Nasıl korkmazdım çaresiz ve yapayalnızdım . Sadece uyumak istiyordum .

Yanıma iyice yaklaştı bedenimi kollarının arasına aldı ve saçlarımı okşayarak anlatmaya başladı:

- Sen lise sonda okurken ben mezun olmuş Üniversiteye bitirmek üzereydim. O sabah sen mezun olurken ben ailemin cenazesindeydim . Babanla babam arkadaştı . Babanın sizden gizli bir görevi vardı . Benim babam da bir FBI ajanıydı tıpkı senin baban gibi.

-Ama benim babam ...

- Sus ve dinle . Seninle bir daha bu konuları konuşmayacağım .

- ...

- Baban senin mezuniyetin için görevde olmak istemedi babamda babana bu görevi üstlenebileceğini söyledi. Görev tehlikeliydi . Ama babalarımız için değil aileleri için . Çünkü bir anlaşma yapılacaktı ve buda FBI ajanlarının kendi evlerinde olacaktı . Karşı taraf daha bulunamayan bir sebepten dolayı evimizi havaya uçurdu. Ve annem babam kardeşim hepsi öldü .

Ne diyeceğimi şaşırmışım Nutkum tutulmuştu. Sadece gözümden bir damla yaş süzüldü. Okyanus saçımı okşamayı kesmişti. Hafifçe doğruldu elini yumruk yaptı ve nefret dolu ses tonuyla

- Sen ve ailen o gece eğlenirken benim ailem yanıyordu. Bende aptal gibi seni seyrediyordum . Ama bunun için aileni suçlayamazdım dimi. O kadar kolay olsaydı şimdi bu halde olmazdım küçük hanım . Seni hiç bir zaman suçlamadım zaten sonrada evlatlık olduğunu öğrendim . Buda artık aramızda hiçbir sorun olmadığını gösterirdi. Seni istiyorum ama önce bana intikam için yardım edeceksin .

Söylediklerine anlam veremiyordum. Bu olanların benimle ilgisi neydi. Ona nasıl yardım edebilirdim . Sinirlendim ve ona bağırmaya başladım . ben bağırdıkça oda sinirlenip bağırıyordun . Tartışmamız ne kadar sürdü hatırlamıyorum ama uyandığımda koskocaman bir odada tek başımaydım . Oda karanlıktı Sanırım saat gece 2 olmalıydı. Odaya göz attıktan sonra odanın en karanlık köşesinde duran koltuğu fark ettim . Koltukta Okyanus uyuya kalmıştı. Söyledikleri hala kulağımda çınlıyordu. Evde böyle bir odayı ilk defa görüyordum ama şu anki derdim bu değildi. Okyanus'u uyandırmadan buradan çıkmalıydım . Son günlerimi unutup yeniden hayatıma başlaya bilirdim . Ama maalesef bu mümkün değildi . Okyanusla saatlerce konuştuk ve bir anlaşma yaptık. Ben ona yardım edecektim oda bana ve aileme zarar vermeyecekti. Bunu yapmaya mecburdum çünkü belki de gerçek ailemi bulabilirdi Okyanus .

GELEN VOTELERE VE YORUMLARA GÖRE DEVAM ETTİRİLECEKTİR!..