Just you / minsung

Aptal

Sabah uyandığımda tam dibimdeki yüzü görünce birkaç saniye afallamıştım. Aklıma dün gece olanlar geldiğinde yüzümde istemsiz bir gülümseme belirmişti. O hala uyuyordu.

Şu anki şeklimizi size tarif edeyim. Bendenlerimiz birbirine dönük, onun kolları benim belimi sıkıca sarmış, öyle sıkı sarılmış ki hareket bile edemiyorum. Benim ellerim göğsümde birleşmiş, aramızda sıkışmış. Burunlarımız birbirine değiyor, nefesini dudaklarımda hissediyorum.

Saçları yüzüne düşüyordu. Bir elimi zorla da olsa göğsümden çektim ve işaret parmağımla saçını kulağının arkasına sıkıştırdım.

Uyurken çok masum görünüyordu. Çok tatlıydı.

Yüzünü hiç bu kadar yakından incelememiştim. Tek bir kusur aramaya çalışıyordum ama yoktu.

"Yüzümde bir şey mi var?" Gözünü açmadan konuşunca irkilmiştim.

"Beni kandırdın!"

"A ah! Ne zaman kandırmışım."

"Uyuyor taklidi yaptın."

"Yoo ben taklit yapmadım. Sen uyudum sandın."

"Ne zamandır uyanıksın?"

"Bir 45dk olmuştur."

"Yani benden önce uyandın."

"Hm hm." Hala gözleri kapalıydı.

"Gözlerini aç."

"Neden?" Kaplumbağa 🐢 deden.

"Yah sorgulama. Aç işte."

Yavaşça gözlerini açtı. "Açtım, ne oldu?"

"Bir sussana ya sabahtan beri dırdır ediyorsun yaşlı teyzeler gibi."

"Tamam ya kızma. Sustum."

Gözlerimi yüzünün her bir noktasında gezdirdim. O gerçekten fazla kusursuzdu. Tek bir kusur bile bulamamıştım.

"Kusursuz..."

"Ne?"

"Kusursuz.."

"Ne kusursuz?"

"Ya sussana be babaanne!"

"Tamam, sustum."

(Minho)

Dünden beri bende bir cesaret vardı. Normalde asla yapamayacağım şeyler yapıyordum. LAN COCUĞU ÖPMÜŞTÜM VE BENIMLE AYNI YATAKTA SARILARAK UYUMAYA ZORLAMIŞTIM!

Normalde bunu yapmam imkansızdı. Bana bir şey olmuştu. Ne yaptığımı sorgulamadan yapıyordum.

O beni incelerken ben de onu inceliyordum. Fazla tatlı ve güzeldi...

"Minho."

İsmimi duyduğumda transtan çıkmış gibi kendime geldim.

"Hm?"

"Karnım acıktı."

Cidden mi? Şu an karnının açlığını hissedebiliyor musun? Şahsen ben şu an fiziksel hiçbir şeyi hissetmiyorum.

"Biraz daha bekleyemez misin?"

"Ama çok acıktım." Neden zaman şu an duramıyor ki?

"5dk daha bekle. Lütfen."

"Ama çok açımmmm." Hay ben senin açlığını-

"Tamam. Kalk hadi yemeği beraber yapalım."

Sanki bu anı bekliyormuş gibi kollarımdan sıyrılıp mutfağa koştu. Benden kaçmak için mi yapmıştı? Yok canım neden kaçmak istesin ki? Acaba onu çok mu bunalttım?