Bölüm 7

40 4 0
                                    

Sen mi güzelsin yoksa beklemek mi? Şansın bile yok tabi ki beklemek. Ama yalnızca seni.
~William Shakespeare~

Bölüm şarkısı:Emre Aydın-Heraci

_______________________________________

Uçak yavaş yavaş kalkmaya başlamıştı...sahi gidiyordum bu yerlerden aslında mutlu olmam gerekirdi gidiyorum diye ancak her ne yaşanırsa yaşansın bu yerlerde anılarım vardı çocukluğum, gençliğim, geleceğim herşey burda bu yerler üzerine kuruluydu... Hiç böyle gideceğimi tahmin etmezdim biraz küs biraz hüzünlü bir gidişti bu benim için ama birgün geri geleceğim buralara sana söz veriyorum Mardin bir gün buralara tekrar gelip hikayemi tamamlayacağım ama o zaman gelene kadar daha fazla insanın canını yakıp günahlarına girme...Beni sevdiğime kavuşturmadın ama diğer kızları sevdiklerine, sevdalarına kavuştur ey maridin...

Beni sevdiğime kavuşturmadın ama diğer kızları sevdiklerine, sevdalarına kavuştur ey maridin

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bölüm 7:Yeni umutlara doğru

Uçak yolculuğu sonunda bitmişti zaten biraz daha o uçakta kalmaya devam etseydim kafayı yemem an meselesi olacaktı yol boyunca kendini affettirmek için tek kelime dahi etmedi üstüne üstlük kafasını telefondan bir saniye bile ayırmadı acaba kimle konuşuyordu gerçekten merak etmiştim ancak soramazdım sonuç olarak ben onun birşeyi değilim yani söylemek istemeyebilir hem banane ya kimle konuşursa konuşsun isterse o konuştuğu kişinin bile yanına gidebilir koca evde bana kalır ohh mis gibi ama benim karnım acıktı ya sabahtan beri birşey yemedim uçakta hostes birşeyler getirmişti ama onlar bana yetmedi şimdi bu öküze desem olmaz çünkü onunla küsüm kendim yapmaya kalksam çok yorgunum uğraşamam en iyisi uyuyup bu açlığı unutmak, geldiğimden beri oturduğum koltuktan kalkıp yukarı kata çıktım önüme gelen ilk odada uyuyacağım valaha kimse kusuruma bakmasın kapıyı açıp içeri girdiğimde odanın lacivert tonlarda olduğunu farkettim bir duvar yine birtek cam için ayrıltılmış kapının yanındaki duvara baktığım zaman Led ışıklara takılmış fotoğraflar dikatimi çekmişti oda kiminde zevki gerçekten harikaymış vücudumun daha fazla yorgunluğa dayanamayacağını fark ettiğim için yatağa yatmaya karar verdim yorganı açıp altına girdiğim an kendimi bulutların üstünde hissetmiş kadar oldum üstümü örtüp gözlerimi kapatmam ile uykunun esiri olmam bir olmuştu...


Nehir kenarında bir yerdeyim etrafa baktığımda kimseyi göremiyorum daha sonra uzaktan bir bebek sesi duyuyorum sesin geldiği yöne doğru gidiyorum ben ilerledikçe ses kendini daha çok belli ediyor daha sonra nehirin ucundan iki beşik dikatimi çekiyor beşiklerin yanına gittiğim zaman birinde kız bebek duruyor ancak diğerinde kan var kızı kucağıma alıp susturmaya çalışıyorum ancak susmuyor bu sırada arkamdan bir ses duyuluyor "gitmeyin,bizi bırakmayın,ne olursunuz" tam arkamı dönüp bize seslenen kişiye bakacaktımki ayağım kayıyor ve suyun dibine doğru bebekle beraber düşüyoruz yukarı çıkmaya çalıştıkça daha çok dibe batıyorum ve nefesim gitgide azalıyor en son kucağımdaki bebek ile beraber nehirin dibindeydim...

Doğu'daki Ay IşığıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin