Eksik Nota

3. Bölüm

Merhaba arkadaşlar Eksik Nota için ciddi anlamda ilk hikayem diyebilirim. O yüzden çeşitli hatalarım yada aksaklıklar olabilir, kusura bakmayın. Öneri ve yorumlarınızı bekliyorum iyi okumalar :)

Bakışlarıyla bir süre daha beni kendine hapsettikten sonra beni tanımak için daha farklı sorular yönlendirmeye başladı.

"Ailen ne yapıyor, kardeşin filan var mı ?"

"Evet benden 6 yaş küçük bir kardeşim var ailemin durumu fena sayılmaz babam doğalgaz işiyle meşgul. Annem de ev hanımı. Pek bağımız olmasa da evdekilerle aileyiz işte." dedim.

"Bağımız yok derken?"

"Yani aileyiz ama değiliz gibi. Annemle babam pek anlaşamıyorlar. Sürekli bir kavga durumu var. Ben de kendi başımın çaresine bakma derdindeyim. Çalışmaya başladım haziranda. Dersaneye başlayacağım için part-time'a çevirdim işimi. Nereye kadar devam edebilirsem artık, kendi paramı kazanmak hoşuma gidiyor. Böylesi daha iyi."

Yüz ifadesinden şaşırdığını anlamıştım. Sanki ilk defa böyle birisiyle karşılaşıyor gibiydi.

"Şaşırdım açıkçası. Ben hiç çalışmadım biliyor musun ? Bizimkilerin durumu iyi zaten. Dedem aşırı zengin, o yüzden ne istediysem oldu sanırım bugüne kadar."

Gülümsedim, şanslıydı. Çünkü bir yerden sonra insanın canına tak ediyordu her şeyi tek başına yapıp, yaşamaya çalışmak. Dikkatle yüzünü inlemeye devam ederken Mehmet hocanın seslenmesiyle sohbetimiz yarım kaldı. Ben sadece matematik ve geometri dersleri aldığım için hiç ortak dersimiz yoktu. Sadece ders aralarında görebilecektik birbirimizi. Bu durum canımı sıkmıştı nedense. Aras sınıfa doğru giderken bende matematik hocasıyla beraber ders işlemek için farklı bir sınıfın yolunu tutmuştum.

Dersten sonra evlere dağılmadan beraber sigara içmiş ve yarın görüşürüz diyerek ayrılmıştık dersanedekilerle. Durağa doğru yürürken hayat bana neler getirecek acaba diye düşündüm kendi kendime. Yaşayıp görücektim zamanla..

————————————————————————-

Zaman hızla akıp giderken dersaneye ve dersanedeki insanlara daha çok alışmıştım. Beraber vakit geçiriyor ders bitiminde kalıp soru çözüyorduk. Sıkıldığımız zamanlar da ise dışarıda bir yerlerde oturup kahve içerek muhabbet ediyorduk. Dersane de herşey yolunda gidiyor, hocamın da desteğiyle matametiği anlayabilmek için büyük bir çaba sarfediyordum. Bu arada Ahmette çalışma saatlerini bana göre ayarlamış, akşam dışarı çıkmayı teklif etmişti.

Dersaneden çıktığımda Ahmeti kapı da beklerken buldum.

"Aa ne zaman geldin sen ? Çok bekledin mi ? Yukarı çıksaydın keşke.."

"Daha yeni geldim sayılır bitanem sorun değil." diyerek beni kendine çekti ve kocaman bir öpücük bıraktı yanağıma. Elimi tutarak yürümeye başladı. Ahmeti seviyordum maddi, manevi her konuda yanımda oluyordu. Sevgiliden öte iki dost gibiydik en başından beri. Beni sevdiğini belli etmekten hiç kaçınmıyor, sürekli hediyelerle şımartıyordu. Hediyeye çok önem vermesem de hoşuma gitmiyor değildi bu durum.

"Ee sevgilim anlat bakalım nasıl geçti günün?"

"Bildiğin gibi işte dersler, muhabbet sohbet."

"Daha yeni başladın ama şimdiden bıkmış gibisin." diyerek güldü.

"Sorma. Gerçekten dünyanın en ağır işini yapıyormuşum gibi geliyor bazen. Sırf istediğim bölüm olsun diye seve seve katlanıyorum orası ayrı konu. Senin günün nasıldı?"

"Benimde bildiğin gibi. İş güç koşturmaca. Bugün bayağı yoğunduk, yoruldum diyebilirim."

"Bir yorgunluk kahvesine ne dersin o zaman?" diyerek boynuna atladım. Gülerek karşılık verirken kabul ettiğini belli eder biçimde başını salladı.

Her zamanki gittiğimiz yere gittik ve kahvelerimizi söyledik. Muhabbet ederken zamanın nasıl geçtiğini farketmemiş olucam ki saati görünce çığlık attım.

"Oha saat on olmuş benim gitmem lazım canım biliyorsun.."

"Tamamdır hadi seni durağa bırakayım."

Hesabı ödeyip kalktıktan sonra durağa doğru yürümeye başladık. Yürürken Ahmetin yakaladığım bir hatası aklıma geldi. Daha ilişkinin başında bana tüm sosyal ağlarının şifresini vermiş, bana karşı tamamen açık olduğunu göstermişti. Bir gün Ahmetlerde onu beklerken nedense facebook hesabına girme isteği uyanmıştı içimde. Gezinirken mesajlara girmiş ve gördüğüm mesajla şoka uğramıştım.

"Benimle yat ve bana erkek olduğumu hissettir."

Resmen başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü. Mesajın devamında karşılıklı birbirlerini tahrik etmeye çalışmışlar ve kızın cevap vermemesiyle konuşma bitmişti. Aklımda bin türlü düşünceyle oda da dolanırken kapının kilidinin açıldığını duydum. Bir yandan sakin olmaya çalışıyor bir yandan da ne söyleyeceğimi hesaplamaya çalışıyordum. Yanıma gelip öpmek için uzandığında onu ittirerek bağırmaya başladım:

"Nasıl bir insansın lan sen. Hayatında ben varken başka bir kızla böyle konuşmaya nasıl cesaret edersin Allah'ın cezası! Senden iğreniyorum."

"Ne diyorsun sen neyden bahsediyorsun sevgilim dur bi sakin ol gel konuşalım. Ne oldu?"

"Çek ellerinin üstümden!" diye bağırarak mesajı açıp bıraktım okuması için.

"Al işte bundan bahsediyorum. Ne lan bu açıkla hadi bunu bana. Kim bu kız bu konuşma da ne anlama geliyor?"

"Ben yazmadım onu gerçekten benim şifrem kuzenimde de var o yazmıştır muhtemelen. Benim böyle bir konuşmadan haberim yok." O an içimdeki nefretin yüzüme yansıdığına emindim.

"Bana öyle bakma yalvarırım. Gerçekten onları yazan ben değildim, haberim yok konuşmalardan. İnan bana." diyerek ağlamaya başladı. İçimdeki öfke dinmiyordu ve ona kesinlikle inanmıyordum. Bir erkeğe inanmamam gerektiğini ilk babamdan öğrenmiştim. Babam da her fırsatta anneme yalan söyler -başka kadınlarla beraber olduğuna bahse girerim- annemin karşında kendini savunamayınca çekip giderdi.Bir iki saat sonra içip gelir, ağlayarak anneme onu çok sevdiğini söylerdi. Annem de bende bilirdik babamın bunu suçlu psikolojisinden dolayı yaptığını.

Ahmete baktığımda aklıma gelen anlardan dolayı babamdan bir kez daha iğrendim.

"Tamam kes ağlamayı, karşımda çocuk gibi zırlaman beni hiçbir şekilde etkilemiyor. Bugüne kadar hiçbir hatanı görmediğim için bu sefer sana inanmayı tercih ediyorum. Bak Ahmet yaptıklarının hepsini yutup, sana şans veririm. Ama günün birinde sabrım tükenir de çeker gidersem yapıcak hiiiçbir şeyin olmaz bunu da aklına sok!"