♠︎Göründüğünden Daha Fazlası ♠︎[More Than Meets The Eye]

The Facts Come To Light 2 ⁹

Ben burada ölüyorum adam hala benimle uğraşıyor!

●○●

Damon konuştuktan sonra telefondan bir bağırma sesi geldi ve iki dakika sonra mahzenin kapısından gürültüyle iki kişi girdi.

"LEXİ!?" Diye bağırdı annem beni gördüğü gibi.

Arkasından gelen Dot da beni farkedince şokla bağırdı.

"Aman tanrım!" Diye bağırarak hemen aynım geldi.

Daha ne olduğunu bile kavrayamayan , Damon'ı büyüyle kenara savurdu.

Bu görüntüye karşı kendimi tutamayıp güldüm ama gülmemle birlikte ağazımdan daha çok kan geldi.

Dot hemen büyü yaparak elini üstümde gezdirmeye başlarken, annemse Damon'ı boynundan tutmuş ve duvara yapıştırmıştı.

"Sen kimsin ve kızıma ne halt ettin!?" Diye bağırdı.

"Siz anne kızın benim boynumla alıp veremediği ne." Dedi annemin elinden kurtulmaya çalışırken.

Dot'ın büyüsü sayesinde hem toparlanmıştım, hem de iyice yorulup terlemiştim ama yine de annemin Damon'ı öldürmemesi için konuşmam gerekiyordu. Gözlerimi kapamadan önce, son kez olsun konuşmalıydım.

"Anne... bır- bırak onu. O.. o bir şey yap-yapmadi. Lütfen." Dedim ve yorgunluğa daha fazla dayanamayıp gözlerimi yumdum, son duyduğumsa Dot'un anneme seslenmesiydi.

"Rosa! Güçlerin lazım, gücülerin azalıyor! Çok kan kaybetmiş, çizgiye yakın!?" Diye bağırmasıydı.

•••••••••

Rosa Wizard

Dot'ın, "Rosa! Güçlerin lazım, gücülerin azalıyor! Çok kan kaybetmiş, çizgiye yakın!?" Diye bağırmasıyla tuttuğum vampirin boynunu bıraktım ve kızımın yanına çömeldim.

Her yeri kan içindeydi ve terden saçları suratına yapışmıştı.

Onu korumak için yıllardır uğraşıyordum, onun düzgün bir hayatı olabilmesi için. O kadar çabama rağmen başaramamıştım, onu bu doğa üstü olaylardan uzakta büyütememiştim. Ve şu an kanlar içinde karşımda duruyordu.

Kendime gelip hemen kolumu Dot'a uzattım, tutmadan önce kısaca uyardı.

"Bu acıtabilir." Dedi ve bileğimi kavrayıp benden güç çekmeye başladı.

Bu his gerçekten berbattı ama kızımı bu halde görmek daha kötüydü, o yüzden Dot yeterli güçü emene kadar sesimi çıkarmadan durabilirim.

Bir süre sonra Lexi'nin bedeni yerden biraz yükselip tekrar geri indiğinde, Dot da benim kolumu bıraktı ve geri çekildi.
Ter içinde kalmıştı, uzun zaman sonra bu kadar ağır bir büyü yapmak ona zor gelmiş olmalıydı.

"O iyi, sadece kan takviyesine ihtiyacı var. Bir an önce hastaneye gidelim." Dedi Dot soluklanırken.

Ben doğrulmaya çalışırken sendeleyince, bir kolumu tuttu. Başımı çevirdiğimde, bunun az önce boynundan duvara yapıştırdığım vampir olduğunu gördüm. Ve hırsla kolumu çektim ama güçsüz düştüğüm için yandaki duvardan destek aldım.

"Bırak beni vampir, sırf kızım için durdum. Yoksa o kafanı gövdenden ayırmaktan hiç çekinmezdim." Dedim adeta tıslar gibi bir edayla, aslında vampirlere karşı ekstra bir nefterim yoktu. Sadece kızım bu haldeyken onun etrafında böyle durması beni işkillendirmişti. Hem Lexi'nin ne zamandan beni vampir arkadaşları var ki !?