Servisten indiğimiz anda hızlı hızlı adımlarla başka bir yöne doğru yürüyorduk.Ben , Güney ve Gül.Evet!Evet Gül.
Servisten indiğimizde anda peşimize takıldı."Gül sen hangi sınıftasın?" dedi Güney."Çisay'la aynı sınıftayız.Aslında şimdi bende sana hangi sınıfta olduğunu soracaktım." dedi.Beni unutup konuşmaya dalmışlardı.Bende etrafı izliyordum.Kafelerin ismine bakıp ezberlemeye çalışırken önüme bakmıyordum ve birine çarptığımda önüme döndüğüm anda "Özür dilerim.Pardon." deyip.Yanından geçtim sadece başını sallamakla yetindi.
Yanıma baktığımda Güney ve Gül'ü göremedim.Etrafıma iyice baktığımda yanlarında sanki ben hiç yokmuşum gibi karşıya geçmiş ve yürüyorlardı.Koşarak karşıya geçecektim ki önce ayağımı burktum sonra ayağımın acısıyla yolu unuttum ve 2 kişiye çarpıp arabaların durmasını sağladım.İşte Çisay'ın gücü.
Karşıya zar zor geçtiğimde Güney ve Gül göremedim.Bende en yakında ki kafeye oturdum ve sadece bir Limon Rüyası söyledim.Kafenin adı Çikolata kafeydi.Şimdi yapacağım iş ise Güney ve Gül'ü beklemekti.Tabii beni hatırlayıp geri gelirlerse.
///////////////////////////////////////////////////
Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum.Düşüncelerinizi saklamayın çünkü paylaştıkça çoğalacak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Lez'in Gözünden Dünya
ChickLitSelam.Ben Çisay.15 yaşından sonra annesiz büyüyen tamamen teyzesi ile kalmaya başlayan ve genellikle okulda dışlanan.Hiç arkadaşı olmayan sadece derslere ve teyzesine yönelen kız.Aslında bunların hep bir nedenleri var ama ben size baştan anlatmayı d...
